Toch erg verassend als ik de berichten hier zo zie.
Velen mensen hier erg enthousiast, 217 stemmers,
je verwacht toch dat iemand hier een mening zou hebben neergepent.
Een meesterwerk, daarom mijn betekenis.
Al bij de eerste klanken,
een tragisch pianospel.
Donkere drumbeats.
Een prachtige melodie,
gedragen door de zang van Lanegan.
When Your Number Is Up.
Wanneer ben jij aan de beurt?
Wanneer ga jij dood?
Of wanneer stap jij in het bootje?
De zin van het leven,
cynisch verteld door Mark.
Vertellend over zijn kritische tante,
Hoe zij hem heeft gemaakt tot de man wie hij nu is.
When Your Number Is Up..
De tragie verwerkend,
keihard rockend.
Een perfecte melodie,
de rauwe en ruige stem van Lanegan.
De perfecte verstoten rocker.
Hij draagt het nummer.
I Hit the City.
Klaar met het lijden,
feestend naar de stad.
Nog 1 keer lol,
wat meiden oppikken en stappen met zijn vrienden.
Hit the City.
Melangolie, een soort Gorillaz achtig deuntje.
Werkt top voor mij.
Mysterieus en grauw.
De spanning voor het huwelijk,
beschreven als de vrijgezellennacht van het vorige nummer.
Nog maar een paar uur.
Nog even wat Jack Daniels achterover gieten.
When You Put On That Long White Wedding Dress.
Hierna niet meer vrij,
zich al te goed beseffend.
Wat hij allemaal opgeeft.
Wedding Dress.
Methamphetamine Blues is keihard.
Een straatwerker werkend met zijn middelen,
ook hij kan muziek werken met zijn machinale beat.
De voormalige junk,
klaar voor het echte leven.
Een baan, een familie, een tv,
een hond, buren die klagen en rekeningen betalen.
De echte volwassenheid.
Rolling, Just to Keep On Rolling,
I Don't Want to Leave This Heaven Soon..
One Hundred Days,
rustig en kalm.
Melancholisch en ingetogen.
Rustge muziek gedragen op de rauwe stem van Lanegan.
Neem nog maar eens wat ''scotch''.
Al honderd dagen getrouwd,
nu al verlangend naar een nieuw meisje.
Nu al pratend met andere meisjes.
Een kind in verwachting en een vrouw die van hem houd.
Waar kiest hij voor?
Zijn vrije, gemakkelijke leven,
of toch de zware maar volwassen oudertaak?
Het hoofd van de familie,
waarmakend wat zijn vader niet kon.
Dat alles in One Hundred Days..
De rust in Bombed,
een kort nummer.
Je verwacht woede en agressie,
maar krijgt een rustig duetje.
Kort en ingetogen.
Een liefdesspel in 1 minuut en 9 seconden..
Heel mooi,
ik droomweg op de rustige muziek.
Relaxt gitaarspel en de drummer doet zijn ding.
Rustig blijven doorgaan, de perfectie is er.
Strange Religion,
Gaande over de vreemdheid van relaties,
van het huwelijk.
Alsof het iets is wat hij niet kende.
Niet wetende wat zijn rol is.
De miscommunicaties tussen man en vrouw.
Niet kunnen zien wat de ander pijn doet.
Werkt het wel tussen de 2?
Love is a Strange Religion.
Mark Lanegan weet waar hij moet toe slaan.
Dat doet hij goed met de agressieve beuker Sideways in Reverse.
De kant van de man komt aan het licht.
Waar maken we nou ruzie om?
Altijd van die kleine dingetjes.
Wees blij dat ik er geen probleem van maak!
Kom hier en geef me gewoon je liefde..
Traag, de diepe bas.
De stemmen van Mark Lanegan en PJ Harvey als man en vrouw,
verworven tot 1 leven,
tot 1 kind.
Wat moet dat kind een goddelijke stem krijgen zeg!
Weer toenadering zoekend na een grote ruzie,
je voelt de ongemakkelijkheid,
de moeite dat het kost om sorry te zeggen.
Het is moeilijk om de juiste woorden te vinden.
Just,
Come To Me..
Een zwoel,
een drive, ja daar zit Mark op.
Al het hele album maar vooral op dit nummer.
Like Little Willie John.
De mooie kant van het vrijgezelle leven.
Zijn eerste ontmoetingen met de liefde van zijn leven.
Toen leek het allemaal perfect, nu toch wat minder.
Toen zag alles er mooi uit,
niet wetende wat het diepe karakter van haar was.
Gevallen voor het uiterlijk en haar verlijdingstechniek.
Nu tot haar veroordeelt tot aan de dood..
Can't Come Down heeft weer iets aparts over zich heen.
Dat aparte intro en hoe Mark opeens invalt.
Het werkt weer sterk.
Het weerstaan van verleidingen.
Trouw blijven aan je vrouw.
Er zwerft heel wat moois rond,
Mark heeft moeite om zich te beheersen.
Ooit de patser van de buurt,
elke dag weer een nieuwe (of 2)
Nu veroordeelt tot 1.
Het liefst komt hij helemaal los.
Freed From Temptation..
Het melangolische begin met de rauwe stem van Mark is heerlijk.
De eerste zinnen ook,
intens mooi.
Morning Glory Wine,
over het drinken.
Niet 1 glaasje, niet 2 glaasjes,
nee, eerder 1 fles per morgen.
Hij kan niet omgaan met het huwelijk.
Waar de ander vreemd gaat en de ander de scheiding aanvraagt,
daar stort Mark zich op de drank.
Zijn leven zonder drank voelt als een ''Electrocution''.
Head begint prachtig met die geweldige beat en de rauwe gitaar.
Perfect, intensief en intiem.
Rauw, hard maar ook rustig.
De topper van het album.
Donker maar er is ook licht.
Niet de depressieve dichter,
het leven wordt nog gewaardeert.
Breekbaar en klein.
Een mooie weergave wat er gebeurt in de hoofd van de man.
Hoe hij omgaat met zijn dagelijkse sleur.
Kinderen, vrouw en baas.
Een sleur waar hij niet uit komt,
en zich dus nogmaals waagt an de drank..
Driving Death Valley Blues,
eindelijk de sprong gewaagd.
Rijdend naar Las Vegas.
Met zijn 3 beste vrienden.
Een weekend vol lol.
Zonder vrouw, kinderen en baas.
Zij weten het nog niet,
zij liggen nog op bed.
De man lachend in zijn auto,
eindelijk weg..
Out of Nowhere is de afsluiting.
Na een weekend vol lol,
is Mark toch weer de tragische Mark van de familie.
Het wordt tijd voor een beslissing,
gaat hij weer terug naar zijn familie,
of kiest hij weer voor het plezier?
Verantwoordelijkheden of geen.
De keuze van een man.
So It Ends, and So It Begins..