menu

Lisa Germano - Geek the Girl (1994)

mijn stem
3,86 (103)
103 stemmen

Verenigde Staten
Pop / Rock
Label: 4AD

  1. My Secret Reason (4:31)
  2. Trouble (2:21)
  3. Geek the Girl (3:40)
  4. Just Geek (2:43)
  5. Cry Wolf (4:59)
  6. A Psychopath (4:37)
  7. Sexy Little Girl Princess (3:39)
  8. Phantom Love (3:22)
  9. Cancer of Everything (4:00)
  10. A Guy Like You (3:18)
  11. Of Love and Colors (3:55)
  12. Stars (2:34)
totale tijdsduur: 43:39
zoeken in:
beaster1256
duidelijk de beste van lisa germano , een wat vreemde eend in de bijt maar met dat viooltje en die geheimzinnige stem en sfeer , toch wel heel apart , en met weinig andere artiesten te vergelijken

avatar van Paalhaas
5,0
Een groeidiamantje. Hele eigenzinnige plaat van een meisje dat op ontroerende wijze haar ziel blootlegt. In het artwork staat in grote letters geschreven:

Hi, this is the story of geek the girl, a girl who is confused about how to be sexual and cool in the world but finds out she isn't cool and gets constantly taken advantage of sexually, gets kind of sick and enjoys giving up but at the end still tries to believe in something beautiful and dreams of still loving a man in hopes that he can save her from her shit life.........ha ha ha what a geek!

De viool en haar karakteristieke stem geven de muziek een bijzonder warm en intiem geluid, zelfs in enge nummers als ...A psychopath, waarin Germano verhaalt over haar eigen ervaringen met een stalker.

M'n favorieten zijn My secret reason, ...A psychopath, Cancer of everything, A guy like you en ...Of love and colors, maar dit album bevat eigenlijk geen slechte segmenten en dient gewoon aan één ruk door beluisterd te worden. Iedere keer weer een unieke ervaring met 'ons Lisa'. 4,5/5

avatar van Pauluzz de BK
3,5
Koele CD. heavy, diep, depressief maar blijft zeker hangen. de andere cd's van Lisa ken ik niet zo goed..
Heb ooit een amerikaanse promo van dit album op de kop weten te tikken met een echt te fantastische remix van "Sexy Little Girl Princess" en een b-track "The Mirror is gone" Als je m kan vinden.. BUY it!

avatar van Paalhaas
5,0
Oei, die wil ik ook wel eens horen. Moet ik daarvoor naar het bos, Paulus, of is die ook in de grotemensenwereld verkrijgbaar?

3,5
Mooie plaat maar niet zo mooi als happiness, wel zware teksten die hun doel raken zo af en toe.

avatar van Pauluzz de BK
3,5
Paalhaas schreef:
Oei, die wil ik ook wel eens horen. Moet ik daarvoor naar het bos, Paulus, of is die ook in de grotemensenwereld verkrijgbaar?



*no comment*

en heb je m inmiddels gevonden, PAALHAAS?

avatar van Paalhaas
5,0
Eh, niet echt gezocht sindsdien. Hij staat nu in de wachtrij.

avatar van musicfriek
5,0
Allemachtig!

Dit is echt geweldig, wat een stem, wat een depressie, wat een muziek, die violen! Ben gelijk verslaafd, unieke zangeres, zoals deze heb ik er nog niet veel gehoord, ze blaast met gemak alle topzangeressen weg.

Hulde aan Lisa Germano!

4,5*

avatar van Paalhaas
5,0
Goed zo Friekie.

Je uitgesloten voelen is een bekend gevoel voor veel mensen hier. Omdat je niet naar populaire muziek luistert, omdat je andere kleren draagt of je gewoon een dromer bent. Bij muzikanten is hetzelfde, de populaire kinderen en de nerds en weirdo's. De populaire kinderen(Hitparade pop, meeste nu Hip-Hop) geven niks om de nerds en weirdo's(Meeste rockmuziek, electronica enz.). Lisa Germano hoort zeker bij de nerds en weirdo's thuis. Het album heet al geek the girl en is soms bijzonder herken voor mij. Twijfelig, dromige en apart. Eigenlijk zijn dat de woorden waarmee je het album hebt beschreven.

Germano heeft geen bijzonder mooie stem, een schorse stem waar mee je geen een (alternative) hitje mee zal scoren(meschien de rede dat dit album daarom ook zo weining stemmen heeft). Het geluid is dromiger en doet denken aan een donkerde Eels, Germano zal later nog lid worden van Eels maar dat ter zijden, het is een ziel blood gelegd in 43 minuten. 'On no I'm not to cool' kreunt ze in het titelnummer, cool is ze zeker niet. Maar de muziek en teksten daartegen zijn van geweldig hoog nivea. Onzekerheid en 'anders zijn' zijn dingen die veel in de teksten op komen.

Maar het mooiste nummer is Crywolf met zijn onzettend mooie 'Love can hurt, Love is Weird' zinnen. Nooit heb ik iemand zo breekbaar horen klinken, proberend te hoge noten uit haar keel te krijgen. En ik snap haar. Als je een normaal kind, die normale muziek luisteren, normale kleren draagt en normaal is dit laat horen zou hij het meteen uitzetten en niet snappen. Maar ik herken me in de tekst maar al te goed.

Ik kijk naar mij wallpaper. Een bloed mooie foto van Joanna Newsome kijkt me aan en alles valt op zijn plaats. Als ik ook maar wat schrijftalent had ik bijna zeker de tekst van Crywolf geschreven. Het is gewoon te herkenbaar, als iemand op een of andere manier in mij geest is terecht gekomen en mij zeilige gedachten over de wereld, mensen en de liefde heeft opgeschreven.

Maar in geen een weg is het egocenterish, het gaat vooral over de breekbaarheid wat sommige mensen hebben. Ik zelf ook, soms worden alles teveel en stort ik compleet in voor een tijd. Ik ben totaal in een eigen wereld, want van de echte wereld snap ik maar weining. Mensen zijn vreemd, mensen vinden mij vreemd. Dit is gewoon de gedachten van mensen als ik en zij vast gelegd op plaat.

Ik heb iets met breekbare donkere muziek en zangers(Elliot Smith als het bekenste voorbeeld). Bij Smith gaat het over meisjes die hij kan krijgen, depressie en de wereld door zijn ogen. Hier is het nog erger het geval, ook al ben ik van het andere geslacht en ongeveer 35 jaar jonger toch is er een overvloed van erkenning. Erkenning en dat deze plaat gewoon briljant is. Meschien neem ik wel eens Geek The Boy op. Wie weet? Je weet nooit wat je kan vinden in muziek.

4,5

avatar van niethie
4,5
Mag ik na langer dan een jaar tijd nog zeggen dat je dat mooi geschreven hebt D-ark?

niethie schreef:
Mag ik na langer dan een jaar tijd nog zeggen dat je dat mooi geschreven hebt D-ark?

Tuurlijk. Er komt er een van Excerpts from a Love Circus aan.

Nog bedankt

avatar van thesceneisnow
4,5
'cry wolf' is inderdaad een prachtig nummer. Vreemde cd.
Het artwork doet me overigens sterk denken aan 'bossanova' van the Pixies.

avatar van Gajarigon
4,0
Een eerste kennismaking, en wat voor één. Lisa Germano brengt met hese stem een introspectief relaas, verpakt in uiterst donkere dreampop met weerhaakjes. Het is wat raar dat ze dit Geek the Girl op haar zesendertigste maakte - de periode van onzelfzekere tiener lag dan al een tijdje achter haar - maar het geeft haar wel een goed perspectief en klare kijk. De boodschap is duidelijk: Love can hurt, love is weird, zoals ze zingt op het adembenemende 'Cry Wolf'.

Veel van de intense, onbehaaglijke atmosfeer komt door de fluisterende zang van Lisa Germano. Zeker wanneer ze gebruik maakt van overdubs klinkt het echt fantastisch. De instrumentatie is divers en vaak moeilijk te duiden. Zoals op het titelnummer, waar een gitaar met een vreemd galmend effect op de achtergrond voor een beklemmende luisterervaring zorgt. Het doet me soms wat denken aan de slowcore van The For Carnation. Verder zijn er de violen die een soort triestige weemoed injecteren, en het fluitriedeltje waarmee het album opent en dat nog enkele keren terugkeert.

De teksten zijn erg donker, en focussen op de coming of age van een meisje. Ze bezingt alles met een zekere afstandelijkheid, zonder al te emotioneel te worden, maar dat doet zeker geen afbraak aan de griezelige sfeer - integendeel zelfs. Op dat vlak is het hoogtepunt '...A Psychopath', waar op de achtergrond een authentiek telefoontje te horen is van een vrouw naar de 911 hulpdiensten. Het soort muziek dat vooral 's nachts goed tot zijn recht komt dus.

Ik heb de neiging om dit te vergelijken met Fiona Apple, maar dit is toch nog wat anders. Lisa Germano is minder catchy, en is ook niet zo dynamisch. De zang en muziek blijven ingetogen tot het laatste nummer Stars, dat zowel qua tekst als muzikaal een mooi sluitstuk vormt van een cohesief album.

Omdat er enkele mindere nummers opstaan - met name de instrumentale bindstukjes en '...Of Love And Colors'- hou ik de hoogste scores voorlopig nog achterwege. Maar voor wie niet afgeschrikt is van depressieve dreampop is Geek the Girl een echte aanrader.

4,0
Wat een prachtig album blijft dit toch! Ik blijf er maar naar teruggrijpen. Nummers zoals Cry Wolf gaan door merg en been.

avatar van korenbloem
5,0
Echt een groei album. De afgelopen tijd weet dit pracht album, mij keer na keer te ontroeren. Tijdens elke beluistering openbaart dit juweel zich op een andere manier.

Vandaar en kleine verhoging.

avatar van Ataloona
5,0
Geek the Girl is voor mij een album geweest wat ik bij de eerste beluistering al erg goed vond, maar die mij niet is weten te beklijven. Echter zette ik 'm vrij snel daarna al weer op. Een weekje daarna weer en uiteindelijk nu bij deze herbeluistering weet Geek the Girl zich volledig te openbaren aan mij.

Lisa Germano is op dit album de verteller van een opgroeiend meisje die van het ene dillemma in het andere beland. De onzekerheden, bang zijn om nergens bij te horen, seksuele ongemakkelijkheden, de problemen van het opgroeien en ga zo maar door. Het meest beklemmend is nog wel het vrijwel autobiografische ...A Psychopath. Constant kippevel. Het meisje is na Geek the Girl en Just Geek opgegroeid tot volwassene, maar word op de proef gesteld door haar stalker die haar huis binnendringt. Wat hierna volgt is een een neerwaardse spiraal van zelfverwoesting, schaamte en prostitutie in Sexy Little Girl Princess. Cancer of Anything is een schreeuw om aandacht, een schreeuw om hulp. Met een kinderlijke stem zingt Lisa:

This is a happy song
'Cause I want cancer of everything, yeah right
And if I fall down in a face of scars, I get attention
Cancer of everything


A Guy Like You is één van de mooiste parels die ik ken. Het straalt een sombere sfeer uit en het gaat over de moeizame relatie met een geliefde. Echter kan ik toch niet helemaal plaatsen over wie het gaat. Gaat het nou om Lisa's vader of om een één of andere geliefde? Ik hoop het eerste, want de tekst lijkt er perfect voor:

What makes me angry
just makes you sad
This should be easier
Maybe if I could hear


...Of Love and Colors geeft stof tot nadenken. Een indrukwekkende tekst, ''all-us fucked up people.'' Alles wat mensen elkaar aandoen, de pijn die men elkaar laat voelen. Alle problemen die niet nodig zijn. De ballade van een eenzaam en gefrustreerd meisje. Het album wordt afgesloten met Stars dat verrassend genoeg wat meer hoop biedt, maar ook dat er een uitweg is...

Lisa Germano weet zichzelf op een ontroerende manier bloot te geven. Ze verteld een verhaal vol depressies, zonder daar echt tot in het naargeestige over door te gaan. Haar prachtige stem samen met de emotievolle viool en de - eerst nog - dissonante elektrische gitaar (Met een geluid dat aan Roy Montgomery doet denken) die gaandeweg het album steeds warmer word, steeds openbaarlijker. Cry Wolf, ...A Psychopath en A Guy Like You zijn mijn favorieten op Geek the Girl. Ik ben overtuigd door Germano en geef haar dan ook een verdiende plek in mijn top 10. 5*

3,5
Zoals meerdere users al hebben aangegeven is dit ook voor mij een album dat bevalt bij de eerste luisterbeur (heb het inmiddels wel meerdere malen beluisterd).

Het wordt allemaal erg klein gehouden en dat past goed bij de niet al te vrolijke teksten. De viool sluit hier ook goed bij aan en de stem van Lisa is goed en zeker niet te aanstellerig. Dit kan mij nog weleens irriteren bij wat depressievere muziek.

Het album begint ijzersterk met My secret reason en Trouble. Geek the girl vind ik dan wat minder, maar Just geek brengt mij dan weer terug in de juiste stemming. Cry Wolf kan mij nog niet echt bekoren, maar A Psychopath en Cancer of everything zijn dan weer briljant. Misschien had het album voor mij nog beter geweest als het na Cancer was gestopt. Nou moet ik wel zeggen dat ik de laatste 3 tracks nog het minst vaak geluisterd heb en dat Stars hier al wat beter wordt.

Voor nu 3,5 ster, maar kan nog weleens groeien. Mocht iemand weten waar ik deze voor een normale prijs (tot 20 euro), nieuw kan kopen, hoor ik het graag.

avatar van korenbloem
5,0
nieuw wordt lastig, aangezien hij OOP is. Maar Ebay kun je vaak wel wat dingen vinden.


avatar van Tupelo
5,0
Een van de mooiste en meest aangrijpende albums ooit gemaakt. Bovendien is het een heel aparte plaat wat betreft het geluid, en is de som nog eens meer dan de delen omdat alles thematisch en ook muzikaal een perfect geheel vormt. Een plaat die ontroert, je bang maakt en je van je stuk brengt. Pijn, schaamte, schuld en een sprankje hoop. Je moet maar durven,

avatar van niels94
4,5
Ongelooflijk hoe dit album me raakt.

De pijn, vertwijfeling, woede, zelfhaat, het verdriet... al die bijna niet te verdragen eerlijkheid die hier door Lisa Germano haar breekbare stem en de prachtige, droevige instrumentatie wordt opgevoerd geeft mij alles van kippenvel tot tranen in mijn ogen. Er zijn weinig mooiere nummers gemaakt dan bijvoorbeeld 'My Secret Reason' en 'Cry Wolf', waarin het wel lijkt alsof Lisa elk moment in stukjes kan breken, terwijl het simpelweg angstaanjagende 'A Psychopath' daadwerkelijk bijna té intens is. Het wordt tijd dat ik dit meesterwerk, want dat is het, in mijn top 10 zet.

avatar van Chungking
4,5
Ja hallo, hoe goed is dit!? Relatief eenvoudig maar enorm effectief en zo op het eerste gehoor toch vrij uniek. Prachtplaat hoor, mijn dag kan niet meer stuk.

avatar van hoi123
3,5
Al een aantal jaren stond Geek the Girl ergens in de achterkant van mijn hoofd te vragen om beluisterd te worden. Afgaande op de recensies hier is heb album een soort heilige graal van teenage angst, een onderwerp dat me niet alleen vanwege de originaliteit trekt, maar ook omdat die tienerjaren voor mij simpelweg nog niet ver weg zijn. Een tipje van niels94, die toevoegde dat dit mijn nieuwe favoriete album zou zijn, heeft Geek the Girl naar de bovenkant van mijn nog-te-beluisteren-lijst gehaald en ervoor gezorgd dat het album de afgelopen week me zo ongeveer dagelijks vergezelde. En ik heb er een rare relatie mee.

Geek the Girl doet me, meer dan ik had verwacht, erg denken aan Eels: van de schattige keyboardeffectjes en de teksten die zonder gêne de ellende in Germano's (tiener)ziel aankaarten tot de soms verrassend lieve melodietjes, allemaal suggereren ze dat zij wel eens een ideaal koppeltje zouden kunnen zijn (qua leeftijd passen ze ook bij elkaar geloof ik). Meer dan Eels verkent Germano alleen wel andere kanten van het muzikale spectrum, wat inhoudt dat ze zich niet alleen maar beperkt tot die lieve melodietjes, maar soms ook venijniger of dreigender uit de hoek komt. Dat levert geweldig materiaal op. A Psychopath , één van de betere nummers die ik in het afgelopen jaar ontdekt heb, combineert die welbekende nare op fenomenale wijze met een juist heel dromerige, afwezige zanglijn van Germano - er zouden van mij met plezier nog wat coupletjes aangelijmd mogen worden.

Ook levert het - sorry - vervelend materiaal op. Vooral Of Love And Colours, een soort opsomming van dingen die Germano fucked up vindt, druipt dermate van die teenage angst dat het tienermeisjesdagboekengehalte storend wordt. Ook het titelnummer komt wel echt wat te geforceerd duister over, al helemaal voor een liedje dat gaat over hoe makkelijk het is om niet cool te zijn - niet dat middelbare schooljaren voor iedereen zo fantastisch zijn, maar dit niveau van plechtigheid is voor mij vrij lachwekkend. Verder gaat die oprechte manier van teksten schrijven haar soms wat in de weg liggen: "I always liked rock 'n roll, it kinda moves me" draagt een hele vervelende zielloosheid met zich mee die je inderdaad precies associeert met quasi-onverschillige rokende meisjes op het schoolplein.

Een beetje jammer is dat het nu lijkt alsof ik Geek the Girl een slecht album vind. Dat is helemaal niet het geval: naast A Psychopath zijn ook Cry Wolf, met zijn atmosferische inkleding van achtergrondkoortjes en het wederom wat verbeten Sexy Little Girl Princess kippenvelmateriaal. Ook als ze de Eelskant opgaat door die, misschien dan niet helemaal serieus te nemen, zwarte teksten te verwerken in gezellige popmelodietjes zoals in Cancer of Everything laat Germano zien dat ze ook echt wel goede muziekjes kan maken.

Het feit dat ik dus, soms nog binnen dezelfde nummers, door haar geraakt kan worden en me aan haar kan ergeren, kenschetst die rare relatie. Als Germano wat nummers had weggelaten en soms misschien iets relativerender had kunnen schrijven, was het een album geweest dat stukken meer had kunnen aangrijpen. Nu weet ik zeker dat ik hier nog een lange tijd eens in de zoveel tijd naar zal teruggrijpen, maar het zal vooral bekend blijven als dat album met vooral een fantastisch middenstuk.

avatar van Chungking
4,5
De vergelijking met Eels komt natuurlijk niet uit de lucht gevallen, ze heeft nog bij Eels gespeeld (en ook nog samen getoerd als voorprogramma geloof ik). Maar als sessiemuzikant heeft ze veel (mooie) samenwerkingen op haar repertoire staan.

Mij doet het regelmatig ook aan (de vroege) PJ Harvey denken.

avatar van niels94
4,5
Ik kan me je tekstuele bezwaren ergens wel voorstellen hoor, hoi123. Persoonlijk vind ik het allemaal wel in het pijnlijk eerlijke en oprechte plaatje passen, daar passen enkele wat banaler lijkende teksten, noem het directheid, wel bij. Daarom kan ik het hier hebben, ik vind het totaalplaatje geloofwaardig; met de tekst van Cry Wolf zou je waarschijnlijk ook een nummer kunnen maken dat vreselijk oppervlakkig en zeurderig overkomt, maar hier komt het gewoon binnen. Uiteraard ook omdat haar betoverende stem, het spel (die viool!), de algehele sfeer en gewoon de nummers zelf fenomenaal zijn, naar mijn mening.

Het is overigens misschien wel aardig om in gedachten te houden dat Lisa Germano 35 of 36 was toen dit album uitkwam. Echt een uittreksel uit het dagboek van een tiener was dit dus niet meer.

avatar van hoi123
3,5
Van dat laatste was ik zeker wel op de hoogte, maar ik probeer dat te negeren - op je zesendertigste nog tranentrekkers schrijven waarin het refrein "oh oh, I'm not too cool" luidt doet een beetje af aan je geloofwaardigheid (en overigens, zo'n nummer als het titelnummer lijkt me dan precies wél een uittreksel uit haar tienerdagboek).

buizen
Just Geek bijvoorbeeld is een fijn nummer. Het zet muzikaal een heerlijke sfeer neer, ook met dat zachte strijkwerk en het percussieritme. Je kon je wel in Afrika wanen of op een veranda in New Orleans, op een zeer zwoele zomeravond.
Het is een instrumentaal nummer.
Gelijk de eerste tonen die ik hoorde van deze CD troffen me aangenaam, wat verfrissend en 'nieuw', luister maar eens naar My Secret Reason.
Wat het hele album, voor mij, verpest is de zang. Gatverdamme. Die zeurstem, dat depri-gehalte, zeg maar gewoon het aanstellerige van de zang.
En dat is dan inmiddels de zoveelste keer in korte tijd dat een 'aanstellerige' of aandachttrekkende storende zang een album verpest: Adele, Eefje en nu deze Lisa. Waarbij Adele wel anders is dan laatstgenoemden maar ook ergerlijk.
Heb helemaal niets tegen aparte vrouwenstemmen; laat Björk met deze muziek zingen en zij zou er iets prachtigs van maken.
Het enige nummer wat er naast genoemd instrumentaaltje nog mee door kan is ... A Psychopath, zeer bijzonder en de stem past wel.
Die hijgerige klaagverhalen over mannen, de liefde en relaties op de manier hoe Lisa het zingt.. pff.
Stemmen doe ik maar niet. Zou de zang een 2 geven maar de muziek juist veel hoger aanslaan dus wat moet je er mee.
Jammer. Juist op International Women's Day nog wel.

Gast
geplaatst: vandaag om 10:52 uur

geplaatst: vandaag om 10:52 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.