menu

Helios - Caesura (2008)

mijn stem
3,86 (29)
29 stemmen

Verenigde Staten
Electronic
Label: Type

  1. Hope Valley Hill (5:18)
  2. Come with Nothings (5:03)
  3. Glimpse (5:51)
  4. Fourteen Drawings (4:32)
  5. Backlight (4:50)
  6. The Red Truth (4:38)
  7. A Mountain of Ice (4:24)
  8. Mima (4:40)
  9. Shoulder to Hand (5:17)
  10. Hollie (4:38)
  11. Stasis * (3:42)
toon 1 bonustrack
totale tijdsduur: 49:11 (52:53)
zoeken in:
avatar van otnemem
5,0
Ben ik nog altijd de enige die hiernaar geluisterd heeft?

Ik kan er kort over zijn: even mooi als Eingya. Liefhebbers daarvan zullen deze blind kunnen aanschaffen.

Vrijwel dezelfde prachtige emotionele lading en dus ook vijf sterren (en dat geef ik niet vaak!)

avatar van ronnievb
4,0
Hoewel het gecategoriseerd staat bij electronic, en dit klopt ook, vind ik het qua sound allemaal wel typisch post-rockerig à la Explosions itS overkomen. Niet dat dit erg is, ik heb de laatste jaren weinig schokkends meer uit dat genre horen komen.

Sietse
ik ben heel benieuwd, misschien komt ie vanavond nog binnen, en anders maandag avond of dinsdag bij de buren ophalen...


Hoor hele tegenstrijdige verhalen iig.

avatar van jtsterkenburg
3,5
Ik vind het maar een beetje eentonig allemaal. Waar goldmund met elke release spannender en ik zou haast willen zeggen experimenteler wordt zie ik bij helios een precies tegengestelde beweging. Unomia vind ik een fantastisch album, het neigt al iets naar de zoete kant, maar ik geeft het voordeel van de twijfel. Eingya vind ook nog heel mooi, maar minder dan unomia omdat het toch wel érg gemakkelijk in het gehoor ligt. Ayres vind ik gewoon slecht, de toevoeging van de zang gaat me op m'n zenuwen werken, zo gezapig klinkt het.

Dit album is gelukkig iets beter dan ayres, maar hier zingt Keith Kennif dan ook niet. Maar zoals ik al zei: veel van hetzelfde. Ik heb nergens een spannend moment gehoord zoals in bijvoorbeeld coast off en paper tiger op de vorige. En bij unomia zat er variatie in de tracks, hier lijkt overal de zelfde aanpak gekozen te zijn. Vooralsnog vind ik backlight, come with nothings en fourteen drawings de beste nummers, maar nergens wordt het niveau van eingya of unomia gehaald.

Maar goed, dit alles is gebaseerd op een eerste kennismaking en wie weet wordt het beter. Ik heb nog al wel eens de neiging om een album totaal verkeerd in te schatten in het begin .

Toch verbaas ik me er over dat Kennif's andere alias al vier 5* platen hebben opgeleverd voor mij en dat ie alsmaar beter wordt, terwijl ik helios alsmaar slechter vind worden. Vreemde man.

tuktak
niet echt bijzonder allemaal...kabbelt allemaal maar een beetje voort zonder spannend te worden of een emotionele verbinding te bewerkstelligen...

khonnor
Sietse schreef:
ik ben heel benieuwd, misschien komt ie vanavond nog binnen, en anders maandag avond of dinsdag bij de buren ophalen...


Hoor hele tegenstrijdige verhalen iig.

als je eingya een geweldig mooie plaat vond zal je dit ook smaken.

vond je eingya te braafjes, dan zal je dit ook te braafjes vinden

maw, heel veel evolutie is er niet. en laat ik dat nu net goed vinden. helios is immer heerlijke herfstige zondagmiddagmuziek

ps: fans van helios, check het belgische wixel eens. zeker even mooi.

Sietse
Ik heb hem ondertussen een keer gedraaid en het klinkt idd weer redelijk in het straatje van eingya, maar bij de eerste luisterbeurt wel wat vlakker dan die. Vind het iig weer een stap terug na Ayres,


En idd, mensen die helios leuk vinden zouden zeker eens wixel moeten proberen. Heel erg in hetzelfde straatje.

avatar van we tigers
4,0
Het klinkt allemaal vaardig en ligt zeer gemakkelijk in het oor. Maar het is ook wel een beetje ...ahum... saai.
Doet me een beetje denken aan The Album Leaf.

BrotherJohn
Met Eingya al twee jaar op 5 sterren, viel Ayres (EP) tegen. Zo was er opeens een zangstem die roet in het eten gooide, de magie was weg. Met dit album Caesura pakt Helios de draad van Eingya weer op. De eerste luisterbeurten waren niet bepaald overtuigend. Ik zette in op een eerste beoordeling van 3 sterren. Als een stuurloos klein bootje dobberde Caesura maar wat rond op een anonieme oceaan. Een oceaan die qua sfeer en klimaat echter vergelijkbaar was met Eingya, dus reden genoeg om af en toe weer in het bootje te stappen. Na een paar luisterbeurten pas komt het in je op om eens over de rand te kijken (wordt je ergens door getriggerd?), naar de bodem van de heldere diepe oceaan die je vervolgens ziet. De route die de boot dobbert is ook opeens minder willekeurig geworden: de kunst en schoonheid van wederom een prachtig album ontvouwt zich langzaam...

jtsterkenburg schreef:
Ik vind het maar een beetje eentonig allemaal.
Grappig, in de dichtkunst betekent Caesura het onderbreken van een monotoon wordend metrum. Een gedicht wordt daardoor ritmischer. (bron: wikipedia). Wat mij betreft is er genoeg cesuur op dit album te vinden. Niet de 'cesuren' van doorsnee post-rock, zoals tempo-, gruis- en dynamiekwisselingen. Helios flikt het kunstje zonder al die gemakkelijke aandachtstrekkers. Helios gebruikt letterlijke cesuren: de seconden dat het nagenoeg stil wordt, om het geluidspalet en melodieën vervolgens subtiel te verrijken.

Voor de mensen die niet direct getriggerd worden door deze toch allereerlijkste vorm van cesuur: blijf niet kijken naar de eentonige houten binnenkant van je bootje, en spring eens over boord, de oceaan van dit album in. Explore! De zonnegod is met je.

khonnor
mooi gesproken... dit plaatje begint me trouwens ook meer en meer te pakken.

avatar van orbit
Deze wil ik ook wel beluisteren!

tuktak
als je lang op de oceaan dobbert in een bootje, krijg je zo te zien al vrij snel een zonnesteek

avatar van Chameleon Day
3,5
Ga ik ook eens achteraan. Vind 'Eingya' wel redelijk.

avatar van Gyzzz
3,5
Eerst was ik ook een beetje teleurgesteld in de wel erg ideale melodietjes, maar ik vind dit toch een erg lieve cd. Hij heeft iets dat maakt dat de muziek echt klopt.

avatar van Chameleon Day
3,5
Gyzzz schreef:
....maar ik vind dit toch wel weer een erg lieve cd.


Wat een dodelijke kwalificatie voor een CD.

avatar van Gyzzz
3,5
Niet voor mij hoor. Zo'n Vespertine uit je top10, daarvan is toch onmogelijk te ontkennen dat dat pure liefde is?

Als een album lief is, is dat een groot compliment

khonnor
Caesura is de ultieme warme, rustgevende en pastorale muziek. Sommigen worden van zoveel fluffyness blijkbaar een beetje ambetant. Ik niet. Ik zou tijdens het beluisteren van dit album zelfs geen mug kunnen doodkloppen, Misschien moeten we dit cd'tje eens naar George W Bush of Osama Bin laden opsturen met de boodschap: "Listen to this before you contemplate on starting a war"

Muziek verzacht de zeden, Helios verzacht de mijne...

avatar van jtsterkenburg
3,5
Shoulder to Hand is de absolute uitblinker voor mij, mijn favoriete Helios nummer zelfs inmiddels. Dat nummer is ook de reden dat ik soms ook nog naar de rest luister, want ik luister dat nummer bijna dagelijks. De rest begint ook iets beter te worden, er gaat toch een hele mooie rust en warmte vanuit, die oprecht gemeend is.

avatar van we tigers
4,0
ik doe er een halfje bij. Op het eerste gehoor vond ik het allemaal een beetje te liefjes en verzorgd. Maar ik betrap mezelf er op dat ik het schijfje vaak opleg als ik ga koken en er dan zeer van geniet. Vooral Glimpse vind ik zeer fraai. naar de vier sterretjes.

sxesven
Jammerlijk iets te saai om echt te overtuigen. Doet me, wellicht onterecht, een beetje denken aan doodgeknuppelde post-rock, zowel in esthetiek als spanningsbogen. Achtergrondmuziek, maar dan van het soort dat zichzelf in de vingers snijdt als het wél naar voren wil treden. Ik kan me er absoluut niet aan storen, en kan me ook zondermeer, tot op zekere hoogte, vinden in kwalificaties als 'lief' en 'mooi', maar het is mij toch te klinisch en te sneu. Zo'n schuchter lief, als Gijs dat mooi aanduidt, ja, dat is inderdáád een mooie eigenschap van een plaat, maar van een naïef of onvermijdelijk definitief lief is iets te weinig sprake; het klinische suggereert eerder een - au - gefabriceerd lief; Caesura blijft iets teveel op de mooie maar ook dodelijk gladgestreken oppervlakte. Desalniettemin inderdaad een lekker plaatje voor onder het koken... ik wil maar zeggen. 3*

avatar van unmudded lake
4,5
Lief , klinsich, ik kan dit wel begrijpen. Maar wat vind je dan van z'n voorganger Eingya?
Ben ik eigenlijk wel benieuwd naar.
Dit album heeft niet de diepte die je vindt bij Eingya.

sxesven
Niet gehoord; heb deze voor een paar euro uit de uitverkoopbakken getrokken, vandaar dat ik precies deze ken. Zal Eingya eens proberen!

Sietse
ik vind persoonlijk zijn album tussen deze en Eingya het mooiste.
Die is met zang en wat mij betreft nog wel zoeter dan dit, maar wel wat uitdagender.

avatar van unmudded lake
4,5
- unseenmusic.tumblr.com

Nog nieuwe zaken te bespeuren waarmee Keith zich zoal bezighoudt.

En er is een nieuwe Goldmund op komst zoals je daar ergens kunt lezen.

Gast
geplaatst: vandaag om 10:50 uur

geplaatst: vandaag om 10:50 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.