Nu een week geleden gekocht. Draait al constant in mijn cd-speler. Aanvankelijk leken alle nummers wel oké, maar soms wat inspiratieloos. Nummers als "get your act together" klonken te veel Eurosong (ik had niet gedacht die term te gebruiken bij Lalalover, maar goed).
Na enkele luisterbeurten merk je de genialiteit van enkele nummers. Vooral Rebel Blood, Step out of the dark, The Runner en adembenemende Who's gonna save us blijven aan je ribben plakken.
Andere nummers zijn oké, maar niet speciaal.
Desondanks blijf ik verslaafd aan het geheel. Ik begrijp het eigenlijk zelf niet. Soms denk ik tijdens een nummer: ja, nu mag het wel gedaan zijn, zo onorigineel. Maar dan haal ik hem vijf minuten uit mijn cd-speler om hem vervolgens in alle vlucht er terug in te proppen.
Misschien wordt dit wel een cd die snel zal vervelen, maar ik kan me niet weerhouden van het frequente beluisteren. Ook al ligt hij dan na een maand tussen 'the forgotten albums'.