Lin zorgde ervoor dat dit album mij ter ore kwam (bedankt Lin).
Ik vond een aantal nummers al heel snel van zeer hoge kwaliteit. Maar tijdens die eerste luisterbeurten bleef er continue maar "waar lijkt dit toch op?" rondspoken. Ik kon en kan er mijn vinger maar niet op leggen.
Sommige nummers hebben wat weg van Timesbold, maar die klinken wat rafeliger, wat scherper. Frames? Nee, ook niet echt, het stemgeluid is compleet anders. Lin moest denken aan Steve Hogarth van Marillion en daar kan ik me ook goed in vinden.
Normaal kan het me niet schelen waar iets op lijkt, als ik het maar goed vind (en dat vind ik zeker!), maar het laat me maar niet los..................
Op de Rotown site staat (ze treden daar 28 oktober op, en ik kan niet
): 'alsof Antony (van the Johnsons) zit opgesloten in de woonkamer van Arcade Fire, luisterend naar de meest abstracte songs van Radiohead'.
Ach laat ik er maar niet meer aan denken en gewoon gaan genieten van een mooi album.