The Brian Jonestown Massacre - Take It from the Man! (1996)

waarom heeft dit album pas twee stemmen?

Het kan te maken hebben met de documentaire DIG! die in Nederland nog niet op DVD is verschenen. Door die film over de relatie tussen de Brian Jonestown Massacre en The Dandy Warhols heb ik de muziek van de BJM ontdekt.
Het kan ook zijn dat hun retro-stijl in ons landje niet aanslaat. De beste manier om kennis te maken met de BJM is de verzamelaar Tepid Peppermint Wonderland en de film natuurlijk.

Aardige jongens, van BJM, je kan hun albums gewoon gratis van hun site downloaden.

Dat is cool!

Ja, maar als je de platen in het 'echt' hoort merk je het verschil in geluidskwaliteit met de download-versies, dat verschil is erg groot. Soms zijn de download-versies ook echt andere opnames dan wat uiteindelijk op plaat terecht is gekomen (of ze hebben een andere productie).

Dit album is een brok energie! De invloeden zijn talrijk, maar de band weet er steeds iets eigens van te maken.

Wat een geweldig nummer is Cabin Fever ook..

Het gaat over iemand die compleet hopeloos is en totaal het leven niet meer ziet zitten. Het nummer weerspiegelt het gevoel heel realistisch zodat het hartverscheurend is om naar te luisteren.

Maar ook de rest van de plaat is zeker goed, met het energieke Who? en het heerlijke fuck-off nummer In My Life in het bijzonder.

uhum..vooral de laatste 3-tal minuten,door matt hollywood geschreven/gezongen geloofk

..



klinkt met elke luisterbeurt beter trouwens..en ja bandjes als the strokes,white stripes,rolling stones en co worden hierdoor gewoonweg compleet weggeblazen..

fav. nummer blijft anton's reinterpretatie van david bowie's ''space oddity''..maar ook caress,oh lord,who,cabin fever,mary please,straight up and down zijn gewoon


..


''i know the meanings of rock n roll''

''gonna teach you all about it cause it's in my soul'' ,(caress)



..behoeft geen verdere commentaar denk ik

Goed album. Mooie diversiteit aan nummers, wat de kracht, maar ook de zwakte van deze plaat is. Hij duurt namelijk veel te lang. Ik kan niet de volle 70 minuten mijn aandacht erbij houden om hier écht van te genieten.

Zit heel erg te twijfelen tussen 3,5* en 4*. Toch maar 4* en ik wil Lukas bedanken voor de tip.

hmm dit bandje word deer meerdere mensen nogal gehyped (vooral daar op Soulseek dan), dus ik moest ook maar eens wat van de band horen.
Dit was, een van de vele goede instapalbums, naar het scheen.

Ik hoor het niet...Ik hoor hier niks geweldigs in. Goede Pop/Rock, die naar mijn mening, ook van ieder ander bandje had kunnen komen, waar het onderscheidt in zit, zijn dan misschien ook wel de lyrics, die vaak wel apart zijn. Qua sound vind ik het verder maar gewoontjes. 3*

..Hij duurt inderdaad veel te lang.. alleen hoor ik niet echt veel aan diversiteit (zoals gemaster beweert)..ietwat eentonige plaat ..in BJM termen dan toch(alleen david bowie en dawn schieten er wat uit)..

the be song,in my life,dawn,en vooral B.S.A. en monkey puzzle vind ik compleet niks en halen het niveau van de plaat IMO omlaag(deze nummers skip ik dan ook altijd). De eerste straight up en down is ook compleet overbodig in feite.

En.. monster,fucker en het refrein van vacuum boots kunnen me ook maar nauwelijks de aandacht doen bijhouden.

Maar wat overblijft is wel (zeer) goed..

@thirdeyedude

Dit bandje wordt inderdaad erg gehyped door sommige mensen, vaak terecht toch ,vind ik..want ik ken zelf geen enkele andere band met zoveel goede nummers en albums.

Geniaal vind ik dit album niet,wel erg goed.. het beste dat ik ken in zijn genre..en dan vraag ik me af welke andere bands jij dan in gedachten had van wie dit ook had kunnen komen?

Verder erg jammer van de slechte productie en de hierdoor wat belabberde sound,sommige nummers kunnen hierdoor echt niet goed tot hun recht komen..

Maar dit is nog altijd een wereld van verschil in subtiliteit qua songwriting en sound met de wat bekendere pseudo garage rock/60's revivalisten als The White Stripes,BRMC of Kings of Leon..etc..

Teminste horen we hier geen rotirritante artificiele sound met lelijk bewerkte ''scherp'' klinkende vocalen en met nog een hoop uitputtend distortion-gescheur erachter..

Probeer toch best nog Bravery ..etc of Their satanic..etc vooralleer je deze band afschrijft..

Is dit nu wel serieuze muziek, vroeg ik me laatst ineens af. TBJM lijkt op deze plaat een parodie op een rock 'n' rollband. Alles aan Take It From the Man! zet je namelijk op het verkeerde been. Dat begint al met de hoes. Grote Britse vlag, Amerikaanse band. Wat moeten we daar nou weer mee?

Plaat erin. Wat blijkt: de helft is al bekend. Als de Rolling Stones niet al te zeer in de buurt zijn, verzorgt de band wel een soort van remake van Should I Stay or Should I Go (Oh Lord) of Space Oddity (Since I Was Six). Schaamteloos leentjebuur spelen. Zou verboden moeten worden.

Deze plaat is in alles de underdog, niet alleen omdat ie zo bij elkaar gejat is. Het klinkt wat gammel, lijkt overal op, is om geheel onduidelijke redenen ergens in de jaren 90 geland en duurt ook inderdaad eigenlijk veel te lang. Ze echt serieus nemen lukt me nog steeds niet. Geweldige muzikanten? Nee. Zelfs een gitaar stemmen is al te veel gevraagd, want het intro van Monster klinkt valser dan mijn kat miauwt als ze een half uur verontwaardigd op haar eten heeft zitten wachten.

Veel positiefs heb ik nog niet gemeld hier, maar hij krijgt wel de volle mep. 5 sterren. Een toptiennotering, voor wat het waard is. Waarom dan? Dit lijkt op alles, behalve een vervelende coverband die je naar aanleiding van het bovenstaande zou verwachten. TBJM straalt namelijk een enorm geloofwaardige schijt-aan-allesmentaliteit uit die al die referenties uit de jaren 60 en 70 toch net niet helemaal over het voetlicht weten te brengen.

Vraag me niet hoe of waarom, maar ik ben eruit. Die pretenties van The Rolling Stones, dat serieuze gedoe... Weg ermee! Hier is The Brian Jonestown Massacre! Eigenlijk kunnen ze er niet veel van, maar daarmee hebben ze wel Stones, Bowie én The Clash in een beweging tot in de perfectie geïmperfectioneerd. Ofzo.

Goed verwoord Lukas! Ik moet deze plaat dringend eens herbeluisteren, wie weet zit dat laatste halfje er nog in...

Top Album!

geniaal album, al zitten er een aantal nummers in die echt wel weg kunnen. Iets te lang dus, maar zeker een toppertje!

Zei ik in 2008 of zo. Ik word hier nog steeds niet echt warm van, al hoor ik nu wel een duidelijk eigen geluid, met stevig leentjebuur bij andere bands. Ik vind het soms wat saai (en langdradig) en niet zo vuig en ruig als dat het zou moeten overkomen. Destijds gaf ik een 3*, na twijfelen blijft dat staan.Met de kanttekening dat ik het nu wel ietsje beter vind dan toen.

Doordat ik gevraagd werd om hun nieuwste te recenseren, ben ik Dig! gaan kijken en heb ik enkele albums gehoord. Methadrone bevalt me, het donkere en psychotische countryrock/folk-achtige Thank God For Mental illness ook. Dit dus nog steeds wat minder, hoewel het niet slecht is.

Niemand heeft het over caress maar dit simpele nummertje van 2 min 20 heeft met zijn kracht snelheid gitaarwerk en geniale tekst toch bijna alles wat een lekker nummer moet hebben....

Na de zoveelste beluistering kan ik wel zeggen dat dit teveel langs me heen gaat. De songs onderscheiden zich niet en lijken eerder een samenraapsel van andere bands. Vooral ook te weinig songs die gewoon mijn aandacht weten vast te houden.