Erik Friedlander - Volac: Book of Angels Vol. 8 (2007)

Dit raakt me goed. Prachtige en bijzondere improvisatie's op Zorn composities...en het is dan lastig om de juiste woorden te vinden die recht doen aan datgene wat gehoord/beleeft wordt

5* en een buiging

ik kan ook zeker het bar kokhba sextet aanraden

het album van Bar Kokhba in deze serie heb ik altijd wat te licht bevonden in vergelijking met Jamie Saft en Feldman/Sylvie Courvoisier en zeker deze Erik Friedlander.

Maar heb hem nog eens opgezet en er kan een halfje bij...dat "surf gitaartje" van...(hoe heet die gast ook al weer? (edit; Marc Ribot)) geeft toch wel iets eigens.

Dit album blijft overigens mijn favoriet in de serie. Friedlander maakt de Zorn composities helemaal eigen en weet ze mede daardoor meer dan gemiddelde diepgang mee te geven

Friedlander weet met dit album bij mij een emotioneel snaartje te raken. Superfraai album dat ik nu inmiddels ook 'echt' in de kast heb staan. De echte cd klinkt nog mooier en gedetailleerder.

Op het eerste gezicht lijkt het misschien een eentonig geheel; solo-cello-album. De composities zijn echter ijzersterk en Friedlander heeft een enorm veelzijdig spel waarin hij veel afwisselt tussen pizzicato- en strijkwerk. Alle vijf de sterren waard.

Schitterende plaat, vandaag weer een aantal keer beluisterd en het is allemaal zo puur op deze plaat.

absoluut een meesterwerkje. warm, emotioneel, meeslepend, en toch zo klein en vol eenvoud. dat is toch weinig solowerkjes gegeven.

Ik ga dit feestje niet verstoren. Een subtiel en warm meesterwerkje. Alleen verbaas ik me een beetje over de genre-aanduiding jazz. Maar die zal alles te maken hebben met de Zorn-connectie.

Tsja wat is het eigenlijk precies? Chamber? klassiek? jazz? folk? wereld? klezmer?

Je kunt je ook afvragen waarom het geen jazz zou zijn. Het zijn improvisatie's op Zorn composities. dat maakt het theoretisch jazz..

Tsa, en daarnaast klinkt het het klassiekerig, wereldig en klezmerig

Dit cellowerk zit in vrijwel dezelfde stijl maar pakt me veel meer. Iets minder werelds maar meer samenhang. Kronos Quartet - Terry Riley: Cadenza on the Night Plain (1988) Hij mag volgens mij eigenlijk niet op de site maar ja waar zit die lijn nu juist van de hedendaagse muziek...

Berichten verplaatst naar Muziek > MusicMeter Live! > Concerttips

Ondanks de wereldse invloeden, vind ik het erg lijken op de cello suites van Bach, al pakken die me toch veel meer.

Bijzondere opmerking!!

Afgezien van het instrumentarium hoor ik dat "erg lijken" niet. Beiden behoren denk ik tot mijn top 100 meest gedraaide muziek en ik had zelf de link nog nooit gemaakt

De opmerking dat Bach's cello suites je meer weten te pakken dan deze vrijdagmiddag improvisatie's van Friedlander is als het intrappen van een open deur. Zijn nml wat betreft omvang, tijdsbeeld, uitdaging en complexiteit van een geheel andere orde

Ik vind het een erg uit de lucht gegrepen vergelijking. De enige link is het instrument en een bepaalde techniek met de strijkstok die Friedlander sporadisch toepast.

Ik vind Clocks van Coldplay erg op Rachmaninov lijken want er zit ook een piano in... Dat gevoel krijg ik erbij. En ja, Rachmaninov weet me meer te raken dan Coldplay. Die laatste doet iets met antiperistaltiek...

Ik ben me bewust dat het wat belachelijk klinkt, al kan ik er niet echt iets aan veranderen... De speelstijl is gewoonweg ook anders en klassiek, dus het is behoorlijk verschillend van elkaar, en toch leg ik steeds die link. Misschien hetzelfde gevoel die beide bij mij oproepen?

Een aantal onsympathieke berichten verwijderd.