Verzamel cd van wereldberoemde, narcistische punk-band die meer opviel door ongeremd taalgebruik, uiterlijk en vernielingen dan door een imposante lijst aan prachtige muziek.
De dood van Sid Vicious was ook de dood van de band.
Ik moet ze nageven, ze hebben, uit de koker van Malcolm McLaren, de punk op de kaart gezet en zowaar een aantal aardige nummers nagelaten, verzameld op Flogging a dead horse.
Toen ik in juli 1977 op vakantie was in Engeland, wilden de plaatselijke platenhandelaren mij het singletje God save the queen niet verkopen, te controversieel en ik was er misschien te jong (14) voor in hun ogen.
Zo ver ging het.
Want, de Sex pistols hebben in die korte tijd van hun bestaan wel heel wat overhoop gehaald, met name in Engeland. Het land zou nooit meer hetzelfde zijn.
Naast God save the queen staat er als aardig werk nog op Anarchy in the UK (het op één na de beste nummer), Pretty vacant en Holidays in the sun.
Later (en nog) sympathiseerde ik met Neil Young, die met het akoestische My my hey hey (out of the blue) en Hey hey, my my (into the black, snoeiharde concert klassieker) gehakt maakte van de punk en vooral Johnny Rotten.
Beide nummers stonden voor het eerst op de cd Rust never sleeps (1979), juist het jaar dat de Sex pistols definitief afhaakten als onderdeel van de muziekbusiness.