Ik ben een liefhebber van UK Hip-Hop. Van begin jaren 90' Gunschot tot het futuristische The Dark Craftsman. In de Uk-scene is er echter een sub-genre waar ik maar geen hoogte van kan krijgen, en dat is Grime. Niet alleen omdat ik er weinig van ken, maar meer nog omdat het vaak maar langs me heen gaat of omdat ik er maar weinig mee kan.
Toch zijn er een paar artiesten waar ik graag naar luister waar onder andere Durrty Goodz toe behoort. Hoewel hij nog maar weinig heeft uitgebracht heeft hij al laten zijn dat hij meer dan vaardig is en de Axiom EP was dan ook een lekker snoepje. Toch had ik af en toe het gevoel dat het nog een stuk beter zou kunnen en ik had gehoopt dat het er op zijn eerste full-lenght wel uit zou komen.
Ik vind het dan ook bijzonder jammer om te concluderen dat dit niet zo is. Het gevoel dat ik bij Axiom had is hier nog sterker aanwezig. Er zijn een paar nummer die echt naar meer smaken en erg leuk klinken, maar door het gebruik van mindere nummers komt het er niet uit en blijft het maar een klein snoepje terwijl ik had gehoopt op een fenomenale plaat die een voorbeeld van het genre zou worden. En misschien nog wel erger, nu ben ik nog steeds niet overtuigd van de kwaliteiten van het genre.
Wat me ook opvalt is dat, op 2 of 3 uitzondering na, alleen hij aan woord is. Bijna geen enkele gastbijdrage van een rapper of zanger, en dat terwijl het een waardevolle toevoeging zijn. Want om eerlijk te zijn, Durrty Goodz heeft stem die is helaas te monotoon om de volledige 55 minuten te boeien, laat staan om het het hele album te dragen.
Wat ik ook een nadeel vind is dat de producties te homogene zijn en zich alleen lijken te onderscheiden door de diepte van de bas, het crunchy geluid en de snelheden. Ik mis hier creatieve inbreng van producties waardoor ze heel erg vaak op elkaar lijken, dit geld overigens voor Grime in het algemeen, niet alleen voor dit album.
Het album begint veelbelovend.
Ultrasound is een energiek uptempo nummer met een heerlijk gebruik van bombastische strijkers en volle bassen. Heerlijk nummer om op te sporten, maar dan moet je wel je tracklist wat aanpassen. Het volgende nummer voldoet namelijk niet aan de hoge verwachtingen wat het vorige nummer gecreëerd heeft. Het nummer is nog steeds vlot, maar het tempo is toch wat naar beneden gesteld en de trage uithalen doen nogal wat afbreuk aan de sfeer.
Het partynummer
Party N Rave doet het dan weer verassend goed hier. Vooral het gebruik van de refreintjes, de lichtelijk overbodige strijkers en de constructie maakt het nummer tot een echte floorfiller. Toen ik dacht dat hij zich had hervonden kwam
More to the FLoor langs. Ik denk dat dit nummer het alleen goed doet als je het hoort met een systeem dat écht diepe bassen kan weergeven. Zo niet hier, en dus doet het nummer nogal ongeïnspireerd aan en komt het zelfs wat irritant over. De slappe refreinen en dat irritante gebruik van die keyboardpiepjes maken dit nummer overbodig.
Voor het eerst komt er Dubstep langs, maar ik moet zeggen dat het nummer iets mist. Supersnelle raps over trage bassen, het geeft ergens een beetje wrijving en het is jammer om te merken dat er niets is gedaan om dit op te vangen. Goed dat het volgende nummer beter is. De bassen zijn wat sneller, alhoewel het tempo nog steeds laag ligt, en ik merk dat het gewoon een betere combinatie is. Het nummer heeft wel wat weg van Party N Rave door de positieve uitstraling en het vergelijkbare gebruik van de refreinen.
Name Out Your Mouth is een nummer dat uit zijn voegen barst. Denk een mix van grime en old' school ganster. Een mix van Coolio en Durrty Goodz
Voor het eerst een nummer dat is volgepakt met emotie en dit goed aanpakt. Het laat zien dat ook voor trage nummers ruimte is en is meer dan een aangename afwisseling. Maar wat dit nummer nog het beste maakt zijn de geweldig overdreven backingvocals, een element uit de ganster en het klinkt hier in combinatie met de zware bassen erg goed.
Heerlijk headbangen op de trage bassen van
Upset Me, geweldig
Hoewel het tussen twee nummers inzit die beide en veel sfeer bevatten en mijn lievelingsnummers zijn, vind ik het toch aangenaam. Het enige wat ik jammer vind is dat Durrt Goodz zo veel moeite heeft met traag rappen en daardoor te zenuwachtig is voor de bassen. Tijd voor het andere beste nummer,
Grime Killers is niet alleen enorm energiek en crunchy, maar ook gevoelig. Alhoewel dat laatste er wel iets te geforceerd uitkomt, word dat ruimschoots overschaduwd door de coherente combinatie van rap en productie. Zo eentje kom je er te weinig tegen op dit album.
Alhoewel
More to the Floor dit niveau niet haalt, is het toch een leuk nummer. Luchtiger vooral, wat de afwisseling wel ten goede komt. Het is echt een nummer dat is gemaakt zodat het lekker weg luistert zonder dat het echt opvalt. Helaas, maar nu bied het volgende nummer nauwelijks iets wat mijn goedkeuring draagt, en
House Wife is dan ook erg saai. Het zou volgens mij wel goed doen bij MTV publiek, maar hier valt het niet goed, veel te zoutloos en energieloos, het klinkt net als de nieuwe single van Kayne West :
Helaas is het hier op volgende nummer niet veel leuker. Er wordt geprobeerd sfeer te creëren, maar het gaat veel te geforceerd. De bassen komen te langzaam (Wel lekker diep!) en er ontbreekt een zekere flow in het nummer. Ook de sample met de vocalen vind ik maar irritant. Ik ben blij dat
Push It Forward een stuk lekkerder is. Ook Dubstep, maar het nummer zit beter in elkaar, is niet geforceerd en door het gebruik van een enkele tempowisseling en vooral het ultrasleazy refrein maakt dit nummer zorgen ervoor dat dit nummer toch wel hoog staat in de waardering.
De laatste 3 nummers zijn van het gevoelige niveau zonder geforceerd over te komen. Hiervan vind ik
Forward Skip het leukste nummer. Het lekkere ritme, de subtiele strijkers (die werken hier erg goed!) en die sample die erin voorkomt maakt dit nummer gewoon af, alhoewel die claps overbodig zijn en tegen het irritante aanzitten. In
Mr Streat zit wel een heel erg irritante Kayne West sample. Een grapje moet kunnen, maar het om zeep helpen van je eigen nummer is niet helemaal de bedoeling volgens mij.
Hoewel het nu lijkt alsof ik heel positief ben over dit plaatje, ben ik dit niet. Ik heb nog steeds een dubbel gevoel, want de individuele nummers hebben te weinig een eigen identiteit en ik vind het geheel niet overal even intressant. Echt snel zal ik dit niet opzetten, omdat ik er niet zo snel zin in heb. En als ik dat dan wel heb, heb ik aan 3 nummers eigenlijk wel genoeg. Toch denk ik dat dit een groot deel licht aan het feit dat mijn stereo de bassen niet volledig kan weergeven en er zo een groot deel van de sfeer en de beleving weg haalt.