DJ Sprinkles - Midtown 120 Blues (2008)

Nooit gedacht dat ik binnen de house muziek ooit nog iets zou vinden wat mijn ding zou zijn maar dit is iets totaal anders dan wat je doorgaans uit een auto vol Johnny's hoort bonken. Eerder is deze doordrenkt van een zekere weemoed, de muziek die je opzet op weg naar huis na het feest of de volgende ochtend.

Als deze je beviel dan kan ik zeker deze plaat aanraden.

Gaat op de te beluisteren lijst dus bedankt voor de tip!

Sinds lange tijd weer eens opstaan, en dit is niets minder dan een tijdloos meesterwerk. Zo subtiel en gecontroleerd...

Zo hoor ik het ook.
Ik dacht eerst wat dansbaare house beats & rhythms ten gehoore te krijgen maar neen dit was toch even iets anders. Zelf zou ik het ambient house noemen, niet echt iets voor de dansvloer maar heerlijk om op te chillen.
Fantastische plaat.

Aha, zie nu ook dat dit eigenlijk Terre Thaemlitz is en die heeft toch wel wat leuke ambient gemaakt, zeker eind jaren 90 in de "Mille Plateaux" periode.

Dit album is zowel opzwepend als weemoedig. Dat is een heerlijke combinatie. Grand Central, Pt. I (Deep Into the Bowel of House) is de parel.

Nu ik dit album na lange tijd terugluister (met koptelefoon - aanrader!) hoor je in de monologen van Sprinkles, vaak gebruikt als bruggetjes tussen tracks, veel door van wat we tegenwoordig het identiteitspolitieke debat noemen. Hij/zij plaatst dat in een context van de LGBT historie van house en voorgaande stromingen als disco.