menu

Eugen Cicero - Rokoko-Jazz (1965)

mijn stem
2,30 (10)
10 stemmen

Roemeniƫ
Jazz
Label: SABA

  1. Solfeggio in C-moll (5:44)
  2. Sonate in C-dur (3:59)
  3. L'Adolescente (5:30)
  4. Bach's Softly Sunrise (6:17)
  5. Fantasie in D-moll (5:28)
  6. Erbarme Dich, Mein Gott (5:55)
totale tijdsduur: 32:53
zoeken in:
avatar van Paalhaas
1,5
Bij tijd en wijle een hilarisch plaatje, dit. Vooral als je de originelen kent.

pretfrit
sq schreef:


(edit) zojuist op amazon een ´aanbieding´ gezien voor 89 engelse ponden . Misschien nog even wachten tot de markt wat tot rust is gekomen.



dan had ik die lp van een tientje toch moeten kopen.

....om hem dan aan jou voor het spotprijsje van 20 euro door te verkopen

Maar je vind dit dus echt goed sq......jij moet echt de meest onvoorspelbare smaak van mume hebben (vriendelijk bedoeld hoor )

avatar van sq
sq
Inmiddels nu wel helemaal gehoord dit. Ik was aanvankelijk heel enthousiast bij het eerste nummer, maar dat blijkt ook wel het beste te zijn. Toch vind ik dit nog wel een lekker plaatje, en als ik het tegenkom voor een normale prijs, mag-ie wel mijn verzameling in.

Dat de jazzpuristen er moeite mee hebben snap ik onmiddellijk. En voor de mensen die liever naar de ´echte klassieken´ luisteren, zal dit ook maar zozo te accepteren zijn.

Maar daar gaat dit niet over. Dit is gewoon lekkere feestmuziek. Bij ´roll over Beethoven´ van ELO, of bij de jazz-sympho covers van the Nice (Bernstein, Sibelius) kan je ook gaan treuren over de originelen, maar het is natuurlijk niet de essentie. De creatieve kracht zit m ook niet in de compositie. En zo zie ik dit album ook. Gewoon een curiositeit en muziek die ´leuk´ is en prikkelend. Ik ga dit ook echt wel eens op een feestje draaien, denk ik. Ik had Bach al in folk en in disco (Louis Clark, niet op de site). Nog niet in jazz.

Jammer dat de andere nummers niet meer zo sterk zijn als het openingsnummer. Als het stukken zijn die al te bekend zijn, kan ik me voorstellen dat het ook wel een beetje doodslaat bij sommigen.
Maar ik vind dit bijvoorbeeld stukken leuker als het destijds toch toch veelgeprezen Ekseption (Nederlandse progband die klassiek verjazzte eind 60´s begin 70´s). Misschien juist wel omdat het allemaal niet zo zwaar is, dit. Ik denk dat de pianist zichzelf helemaal niet zo serieus neemt als wel wordt gesuggereerd hierboven. Dit is gewoon muziek van iemand die graag speelt, leuk en lekker voor de ontvankelijke luisteraar.

pretfrit
sq schreef:
Ik denk dat de pianist zichzelf helemaal niet zo serieus neemt als wel wordt gesuggereerd hierboven. Dit is gewoon muziek van iemand die graag speelt, leuk en lekker voor de ontvankelijke luisteraar.


ik ben de enige die dat suggereerd, zal even reageren. Ik zet een vraagteken achter "serieus" daarmee geef ik aan dat ik er ook niet uit ben of we hier met een grap of met een serieus spelende pianist van doen hebben. in beide gevallen vind ik het niks (zoals ik ook duidelijk maak in de rest van mijn commentaar)

Ik ken dus betere voorbeelden van een pianist die "leuk en lekker voor de ontvankelijke luisteraar" jazz en klassiek combineert....en dat dus voor serieus alsook grappig bedoelde producten.

Dat heeft verder niet zoveel van doen met jazz en/of klassiek purist zijn en de waardering voor dit product (zoals jij suggereerd)

hoe dan ook..dat dit album leuk is voor de ontvankelijke luisteraar met humor wil nog niet zeggen dat ik het dus ook aangenaam moet vinden om meerdere keren naar te luisteren.

avatar van Devoo
2,5
Aanvankelijk was ik zeer enthousiast over dit plaatje, maar hoe meer ik het luister, hoe minder indrukwekkend ik het vind. Het eerste nummer is de topper! De rest is ook wel leuk, maar bij een eerste luisterbeurt klinkt het allemaal toffer dan wanneer je het al een vijftal keer hebt beluistert. Van 4.5 naar 3.0... Drastische verlaging, maar ik vond 4.5 toch een iets te hoge score.

avatar van Boermetkiespijn
3,0
Weet niet of je de vergelijking tussen Ekseption en Eugen Cicero kunt maken, ik vind het appels en peren vergelijken. Ook voor mij zou de keuze op Ekseption vallen, maar dat is dan ook een voltallige band van topmusici. Topmusici die samen in staat waren de muziekstukken daadwerkelijk te vernieuwen.

Eugen Cicero is een solopianist die wordt begeleid door twee (mijns inziens) matige muzikanten. Prima om naar te luisteren, word er wel vrolijk van! Toch word ik van bepaalde stukken een beetje zenuwachtig, maar dat is iets waar ik bij veel jazz tegenaan loop. Groot minpunt zijn de eerder genoemde belletjes. Ongelofelijk dat ervoor is gekozen om die op deze manier in te zetten, wat een verschrikking.

Overigens grappig dat de muziek door iemand hierboven als "kitscherig" benoemd werd, dat komt helemaal overeen met wat de cover uitstraalt...

Al met al niet een plaat die ik vaak ga draaien, verwacht ik... Niet omdat het een slechte plaat is, maar gewoon omdat het niet het beste voorbeeld is van klassieke muziek in een jazz-jasje.

Gast
geplaatst: vandaag om 21:13 uur

geplaatst: vandaag om 21:13 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.