Meesterwerk.
Boetiek9999 heeft zeker gelijk met dit in zijn persoonlijke top 10 te zetten. Voor glitch en glitch pop één van de eerste albums, waar
Björk - Vespertine (2001) al wat invloeden beschikte en belangrijk was voor de verdere uitwerking van het genre en het eveneens in die tijd over het hoofd geziene
Sweet Trip - Velocity : Design : Comfort (2003) op dat vlak ook zijn tijd vooruit was. Allemaal wat vergeten albums of albums die wat over het hoofd zijn gezien, maar nu terug aan aanzien of populariteit winnen door het internet. Al had Björk natuurlijk wel al een naam.
Bij Hard Ni Sasete (Makes Me Hard) één van de eerste albums waarbij toch radicaal ermee geëxperimenteerd wordt, en het eigenlijk op een manier wordt gebracht dat tegelijkertijd zeer catchy is, zoals ik het zelden hoor. Een van mijn favoriete artiesten op dit moment experimenteert ook volop met glitch en glitch pop (nl. yeule), maar Tujiko Noriko was op dat vlak absoluut ver de tijd vooruit met dit in 2002 uit te brengen, maar toen vooral onbegrepen en onterecht onopgemerkt gebleven.
Het zangwerk is ook goed. Uiteraard begrijp ik er niets van, een deels gemompel, een deel Japans en een deel Engels ook, maar daar zit de mooiheid en de mysterie hem ook in. Ik moet niet begrijpen wat iemand zingt, ik moet voelen wat iemand zingt, en die taal is universeel. Voor mij is zang eigenlijk ook een instrument. Heel soms doet de stem me ook wel eens aan Björk denken. Ik denk dat liefhebbers van Björk dit wel kunnen smaken. En tevens wederom bewijs dat haar rol of belang in de muziek soms nogal onderschat wordt.
Ik vind het een heel tof album, en ik versta er versteld van hoe mechanisch klinkende geluiden toch uiteindelijk samengesteld kunnen worden in iets zo enorm catchy als dit of een zeer dromerige sfeer. Dit ga ik nog heel veel opleggen.