Sniff 'n' the Tears - The Game's Up (1980)
mijn stem
16 stemmen
0
geplaatst: 26 juli 2006, 23:08 uur
Had hier nog een origineel bandje van en weet nog dat ik dacht bij nadere bestudering van de hoes dat het album ook welkom was geweest...
Baanbrekende muziek is het niet, maar als je driver's seat een leuk nummer vindt, kun je dit zonder risico aanschaffen.
Baanbrekende muziek is het niet, maar als je driver's seat een leuk nummer vindt, kun je dit zonder risico aanschaffen.
0
geplaatst: 27 juli 2006, 10:37 uur
De afbeelding van deze hoes is geschilderd door Paul Robers, zanger/gitarist van deze band.
0
Pieter Paal
geplaatst: 31 juli 2008, 16:57 uur
Jester schreef:
De afbeelding van deze hoes is geschilderd door Paul Robers, zanger/gitarist van deze band.
De afbeelding van deze hoes is geschilderd door Paul Robers, zanger/gitarist van deze band.
Paul Roberts zat later weer in The Stranglers.
0
geplaatst: 3 september 2010, 09:02 uur
In de VS en Canada hebben ze pech: daar hebben ze een gekuisde hoes.
Best aardige muziek. De zanger doet me steeds aan Bob Dylan denken. Denk door een bepaalde sound in zijn stem. Ik vind het in elk geval een goede stem.
Er staan hier trouwens geen nummers op die op Driver's Seat lijken of er aan doen denken. Over het algemeen is de sfeer op dit album ook iets meer mineur dan dat welbekende nummer.
Best aardige muziek. De zanger doet me steeds aan Bob Dylan denken. Denk door een bepaalde sound in zijn stem. Ik vind het in elk geval een goede stem.
Er staan hier trouwens geen nummers op die op Driver's Seat lijken of er aan doen denken. Over het algemeen is de sfeer op dit album ook iets meer mineur dan dat welbekende nummer.
0
geplaatst: 6 januari 2013, 20:05 uur
Heb vorige week mijn nieuwe draaitafel in ontvangst genomen, ben nu bezig om weer wat vinyl te draaien, kwam deze ook weer tegen, weliswaar niet met de europese hoes, zoals afgebeeld, maar met de preutsere amerikaanse hoes.
Kan me herrineren dat deze band een beetje tussen wal en schip in viel destijds, driver's seat staat niet op deze lp (fickle heart) en was nog lang niet de hit die het later zou worden en in het punk en new wave geweld wat engeland overspoelde is deze band een beetje ondergesneeuwd, jammer want met name deze plaat is heel genietbaar.
Kan me herrineren dat deze band een beetje tussen wal en schip in viel destijds, driver's seat staat niet op deze lp (fickle heart) en was nog lang niet de hit die het later zou worden en in het punk en new wave geweld wat engeland overspoelde is deze band een beetje ondergesneeuwd, jammer want met name deze plaat is heel genietbaar.
0
geplaatst: 6 januari 2013, 20:10 uur
Pieter Paal schreef:
Paul Roberts zat later weer in The Stranglers.
(quote)
Paul Roberts zat later weer in The Stranglers.
Is toch een hele andere Paul Roberts volgens mij
1
geplaatst: 26 oktober 2013, 21:38 uur
Vanwege de verkoop van een dubbel exemplaar (jawel, dat komt bij mij af & toe voor) besloot ik dit album weer eens een kans te geven. Járen niet gehoord, maar begin 1980 vond ik Sniff 'n' the Tears een wereldband. Niet helemaal terecht, vind ik achteraf, maar de hernieuwde kennismaking is me goed bevallen.
Sniff 'n' the Tears is een beetje ten onrechte te boek komen te staan als een one-hit wonder. De nummers op dit album liggen niet echt in het verlengde van de wereldhit Drivers seat, maar hebben, zoals Reptile71 terecht opmerkt, meer een mineurstemming. Soms hartverscheurend mooi, zoals in Nightlife en Rodeo drive en soms wat anoniem. De beste omschrijving die ik voor de band kan bedenken is een iets steviger broertje van Dire Straits, ook al zul je de muziek niet snel verwarren met die van Knopfler c.s.
Ik heb hun eerste 4 albums en vind dit per saldo de beste, omdat-ie over de hele linie vrij sterk is. Andere albums hebben allemaal wel een paar zwakkere nummers. Uiteindelijk vind ik One love - de single, die hier in NL nog een minuscule top 40-notering behaalde - met afstand het minste nummer op dit album.
Ik heb de CD, maar ook zowel de Amerikaanse als de Europese LP. De Europese hoes is idd mooier, en niet alleen omdat-ie minder kuis is. Paul Roberts zou later een zekere faam opbouwen als in brede kring gewaardeerd kunstschilder. De hoezen van de Sniff 'n' the Tears-albums laten eind jaren zeventig, begin jaren tachtig al zien waarom: ultra-realistisch werk dat in één beeld een heel verhaal vertelt.
Sniff 'n' the Tears is een beetje ten onrechte te boek komen te staan als een one-hit wonder. De nummers op dit album liggen niet echt in het verlengde van de wereldhit Drivers seat, maar hebben, zoals Reptile71 terecht opmerkt, meer een mineurstemming. Soms hartverscheurend mooi, zoals in Nightlife en Rodeo drive en soms wat anoniem. De beste omschrijving die ik voor de band kan bedenken is een iets steviger broertje van Dire Straits, ook al zul je de muziek niet snel verwarren met die van Knopfler c.s.
Ik heb hun eerste 4 albums en vind dit per saldo de beste, omdat-ie over de hele linie vrij sterk is. Andere albums hebben allemaal wel een paar zwakkere nummers. Uiteindelijk vind ik One love - de single, die hier in NL nog een minuscule top 40-notering behaalde - met afstand het minste nummer op dit album.
Ik heb de CD, maar ook zowel de Amerikaanse als de Europese LP. De Europese hoes is idd mooier, en niet alleen omdat-ie minder kuis is. Paul Roberts zou later een zekere faam opbouwen als in brede kring gewaardeerd kunstschilder. De hoezen van de Sniff 'n' the Tears-albums laten eind jaren zeventig, begin jaren tachtig al zien waarom: ultra-realistisch werk dat in één beeld een heel verhaal vertelt.
0
geplaatst: 6 mei 2022, 11:32 uur
al ben ik niet zo'n liefhebber van Driver's Seat, dit is wel een heel plezierige plaat. Five & Zero met de e-piano is heerlijk net als If I Knew Then. Het zit echt goed in elkaar en hoe langer je luistert hoe meer je deze waardeert.
* denotes required fields.
* denotes required fields.