blink-182 - blink-182 (2003)

I miss you is ook idd leuk nummer

Het 6de blink-182 album, en er is veel verschil met de voorgaande albums.
Ze klinken volwassener, serieuzer. Er is meer diepgang en er hangt niet zo'n vrolijke sfeer.
Alle instrumenten klinken goed, en de zang ook.
Tom en Mark wisselen gelukkig nog steeds de zang, wat zorgt voor meer variatie.
Alle liedjes sluiten ook goed aan op elkaar.

Geen review per nummer hier, want alle songs zijn sterk.
Alleen 'All of This' vind ik minder, vooral door Robert Smith,
Het is geen slechte song ofzo, en zeker geen slechte zanger, maar het hoort gewoon niet op dit album vind ik.

Top 3:
Stockholm Syndrome, Obvious, I Miss You

4.5*

Heel anders dan de andere albums, maar nog steeds leuk. Vind het bleeren van Tom door de mic, af en toe wel iets te veel worden. Simpele muziek, maar het is gerwoon leuk om te luisteren, en met je bandje te spelen. Mijn favoriete nummers zijn Always, Asthenia en Voilence.

4*

Afgrijselijk lelijke hoes, leuk plaatje....

Blink wordt volwassen op dit album. Niet meer zo puberaal maar nog steeds catchy. Goed album!

Pff wat heb ik deze cd vroeger grijs gedraaid en nu ik hem dan nu weer eens op zet blijft hij even mooi. Dit is zo'n cd die me dan weer echt doet denken aan vroeger en de pubertijd.
Heb hem maanden in mijn discman gehad, moest dan soms uren reizen met de trein en dan ging de cd telkens maar weer opnieuw aan.
De 4,5 heeft hij voor mij zeker wel verdiend.

De titelloze laat een andere Blink-182 horen dan degene die we kennen van de met aanstekelijke deugnieterij gevulde albums "Dude Ranch" en "Enema of the State". Kwajongens-achtige pop punk maakt hier als het ware ruimte voor melancholisch getinte alternatieve rock. Het resultaat is een album dat dan wel minder puberaal aanstekelijk is, maar op verrassend trefzekere wijze de universele emotie genaamd hartzeer weet te vertalen.