Metallica - Kill 'em All (1983)

Ik ben geen Metallica fan maar dit album vind ik meer dan behoorlijk. Ik moet eerlijk bekennen dat ik als tiener nooit echt geweten heb van het uitkomen van dit album. Maar gelukkig heb ik dit album toen niet leren kennen. Intussen is mijn muzieksmaak toch wel geëvolueerd en nu vind ik dit album toch wel heel goed. Nochtans kan ik het actuele werk van Metallica niet pruimen. Geef me maar dit debuutalbum! En wat een intro van dit album! Hit the Lights vind ik het beste nummer!

Tja, stiekem zet ik meestal dit album op als ik zin heb in een portie Metallica. Jonge honden metal met een vleugje punk. Nog niet zo zwaar op de hand en serieus als de latere albums. Freshhhh.

Tsja, je kan slechter de muziekwerel in knallen. Het klinkt allemaal alsof het in een garage is opgenomen. Zeker niet mijn favoriete album van de heren, maar het frisse geluid is heerlijk.

Ik vind de productie voor een speedmetal act uit 1983 anders al zeer professioneel. Zeker geen garage meer.

Nee, de titel Garage Days Re-Revisited heeft geen betrekking op dit debuut maar op de tijd die daaraan vooraf ging. Een van de redenen waarom Kill 'Em All insloeg als een bom was juist de relatief goede productie. Ik denk dat in '83 alleen Anvil met Forged in Fire het even goed deed in wat toen een nieuw subgenre was.

In mijn middelbare schooltijd (rond 2000) was Metallica nog altijd een heel grote naam. Iedereen kende het eigenlijk wel. Iets wat naar mijn idee (en ik kan ernaast zitten natuurlijk) behoorlijk verminderd is. Zouden er nog hordes tieners zijn die een nummer van Metallica kunnen herkennen? Jason's vertrek werd op het schoolplein nog uitvoerig besproken en vervolgens had iedereen het erover dat de band moest terugkeren naar de roots en vervolgens het slechte onthaal van St. Anger.

Iedereen was het erover eens dat de eerste drie albums de beste waren, dus daar spendeerde ik mijn zakgeld aan. Kill Em All heeft me nooit meer losgelaten. Dit is er eentje die van mij een metalhead maakte en de cd staat nog altijd in de kast. Hij wordt alleen niet meer zo vaak gedraaid.

De jonge honden energie slaat in elk geval nog steeds aan en ik geniet er met volle teugen van. Met die energie komt ook de knulligheid mee. Als puber lette ik er niet op, maar de teksten zijn wel erg matig en tegelijkertijd ook wel heel charmant. Het paste wel heel erg in de tijd. Dat bepaalde songs niet lekker lopen, neem ik op de koop toe. Hit The Lights loopt niet helemaal lekker. Motorbreath is voor mij altijd een prima vullertje geweest en Metal Militia voelt aan als teveel. Het mooie aan dit album zijn toch wel de vele memorabele songs en de vlijmscherpe riffs. The Four Horsemen, Phantom Lord, No Remorse, Seek And Destroy... allemaal weergaloze songs met tomeloze energie en agressie. Een bassolo op Pulling Teeth is een gewaagde, maar zeer geslaagde zet. Dit album duurt net wat te lang en is kwalitatief net niet consistent genoeg voor de maximale score. Verder blijft het een echte klassieker voor me.

Een van de populairste metalbands ooit als het niet de populairste metalband ooit is. Waar Iron Maiden en Judas Priest wel tot de verbeelding spreken, heeft geen enkele band zo'n indruk op het niet-metal publiek achtergelaten als Metallica met een hit als Nothing Else Matters. Je zou bijna vergeten als je Some Kind Of Monster ziet en St. Anger luistert dat Metallica ooit een van de snelste en rauwste bands op aarde was. Stiekem ben ik altijd meer een Megadeth-fan geweest (er werd me toen ik 15 was verteld door een meer ervaren metalhead dat het de ene of de andere band was, onzinnig natuurlijk), maar ik kan niet ontkennen dat vooral Hetfield voor mij lange tijd model stond voor de ultieme metalpersoonlijkheid. Vikingsnor, lang haar, dikke riffs en een fantastische stem. Ik wou er zoals hij uitzien, dan zou men op school wel ophouden met me lacherig een meisje te noemen omdat ik lang haar had. Kuch. Jeugdtrauma terzijde, Metallica is iconisch en uitermate belangrijk voor thrashmetal in het bijzonder en metal in het algemeen.

Kill 'Em All is overduidelijk een belangrijk album voor de ontwikkeling van de meer extreme tak van de metal. Het is nog steeds overduidelijk geschoeid op de N.W.O.B.H.M.-leest, maar dan met een flinke punk-vibe er in die het geheel chaotischer, sneller en steviger maakt. Hetfield heeft een stoere stem, Hammet's solo's gieren naar hartelust en Burton's basspel is fenomenaal. En Ulrich... kan ik nog niet echt kritiek op hebben rond deze tijd.

Kill 'Em All blijft voor mij wel steken op een dikke 4 sterren, doordat ik het album eigenlijk te lang vind en songs als The Four Horsemen en Seek & Destroy net te lang duren en daardoor wat voortkabbelen op bepaalde momenten. Nee, de band is op het best als de songs snel zijn en verpulveren. Metal Militia is zo bijvoorbeeld echt genieten. Phantom Lord is ook een favoriet. Een erg sterk debuut, maar het zal toch nog een stukje beter worden.

Dat van Megadeth herken ik wel. Vond ze in mijn middelbare schooltijd (tweede helft jaren 80) ook nét even een stukje interessanter. Qua muziek maar ook qua uitstraling en sfeer. En in die jaren had je helemáál nog die hokjes cultuur. Metallica of Megadeth. Hoe dom en kortzichtig allemaal. Maar goed, Kill 'em all was niet het eerste album dat ik van ze hoorde. Dat was Master of puppets. En achteraf gezien heb je dan gelijk hun beste te pakken. Al kun je Ride the lightning er wat mij betreft prima naast zetten. Maar toen ik Kill 'em all hoorde was het niet gelijk liefde op het eerste gezicht. Het was allemaal nog nét weer wat rauwer en ongepolijster in vergelijking met Puppets. Kwam niet veel later helemaal goed! Fantastisch debuut. Heb zelf nooit zo heel veel gehad met Pulling teeth. En Jump in the fire vond ik vroeger erg gaaf maar nu een beetje te lang door gaan. Hetzelfde geldt voor Seek and destroy. Had ze een minuut korter gemaakt en ze waren er in mijn ogen zeker niet minder op geworden. Bij The four horseman, No remorse en Metal militia heb ik daar dan weer totaal geen last van. Die blijven boeien van begin tot eind. Maar zo beleefd iedereen het weer anders uiteraard.

Het debuut en tevens een van de meest rauwe platen van de heren. Je hoort een stel jonge honden, het talent is alom aanwezig, James klinkt nog jeugdig en hier en daar onstuimig (vergelijk zijn stem eens met platen als Load of The Black Album en je hoort een zanger met vel op de botten) maar dat heeft zijn charme. Dat geldt ook voor de songs, een bekend euvel waar de heren op latere albums nog veel meer gingen toepassen, stak hier echter ook al de kop op, het uitrekken van nummers naar een dikke 6 minuten, dat breekt op. Hoewel op Ride en met name op Master de lengte vaak ook de kracht bleek van veel songs vormt dat nu nog een (kleine) zwakte, de agressie en doeltreffendheid hadden de mannen moeten omzetten in compacte songs van een minuut of 3, lange halen, vroeg thuis maar met wel murw gebeukt. Nu is dat maar ten dele het geval, het technische vernuft zou op opvolger Ride al meer uitgekristalliseerd worden. Een dikke voldoende derhalve, maar niet goed genoeg om nog regelmatig uit de hoes te halen.

De eersteling waarop het talent al wel alom aanwezig is, waarop de heren een stevige en snelle versie van NWOBHM op de mat leggen. Het is echter ook een plaat gebleken die weliswaar ruig is, speedmetal de hoofdmoot vormt maar ook nog wat onevenwichtig is. Hetfield klinkt nog erg jeugdig en het materiaal is weliswaar spannend maar hier en daar ook wat onnodig uitgerekt. Desalniettemin bevat dit plaatje nog redelijk wat songs die live vaak ten gehore worden gebracht door de heren. Een redelijk debuut, waarbij merkbaar is dat er potentie in zit.

1. Kill 'Em All

Een redelijk debuut met potentie. Er werd een nieuwe standaard in de metal uitgevonden in 1983. Toen was jij 5 jaar Miles. Niet bewust meegemaakt dus. Ik wel. En ik zal je vertellen , er ging een schokgolf door metalland. Deze plaat was ongekend snel en revolutionair. Daar moet je bij zijn geweest toen ze voor het eerst hier optraden. Je stond met je mond open. Dat deze muziek later werd gepefectioneerd is logisch. Maar deze eersteling in dit genre is bij mij heilig verklaard.
Alleen daarom al 5 sterren en dik verdient!

Miles houdt van korte nummertjes. Niks mis mee. Ken je S.O.D. al trouwens? Of Brutal Truth? Vast wel.

Want ik vraag me af op welke wijze het materiaal hier en daar dan onnodig uitgerekt is. Dat hoor ik niet zo. The Four Horsemen is een vierkant betere versie van The Mechanix met een iets meer aanprekende tekst en een fantastisch middenstuk. Ook Seek & Destroy leeft helemaal op door het middenstuk. Dat is spanning opbouwen en de luisteraar op het puntje van de stoel zetten.

Overigens was ik 7 toen deze uitkwam. Dus deze mening zal er ook wel niet toe doen.

Je mening doet er wel zeker toe. Ben blij dat hier op mume zoveel muziekliefhebbers zich hebben verzamelt. Ik ben wel van mening dat als je er toen in 83 middenin zat , je een andere mening hebt over de plaat dan als je er te jong voor was. Maar ik juig het alleen maar toe dat er over deze plaat gedicusieerd wordt.Ja S.O.D was wel weer grappig. Herinner me nog dat nummer over Jimi Hendrix die een paar seconden duurde. Maar voor de rest heb ik misschien wat overdreven gereageerd ach ja.

Het klopt wel wat Edwynn schrijft. Ik heb een voorkeur voor nummers die in een krachtige 3 a 4 minuten de boodschap kunnen overbrengen. Dat wil niet zeggen dat ik geen songs draai die langer duren dan een minuut of 5. Het geheel moet dan wel afwisselend en waar mogelijk inventief in elkaar zitten, anders houdt het mijn aandacht niet vast. Als je het hebt over songs als The Call of Ktulu, Master of Puppets of Welcome Home is dat geen enkel probleem, die bevatten deze kenmerken. Metallica heeft daarentegen ook een heel rits nummers waar ik na een halve minuut de slaap al niet kan onderdrukken.

Dat weet ik wel zeker!
Ben het voor de rest wel met je eens hoor dat dit een klassieker is en ik kan mij heel goed voorstellen dat dit destijds als een bom insloeg.
Kill 'em All klinkt vooral nog zo heerlijk fris en met volle overtuiging gespeeld door een stel jonge honden.
Niet het "beste" Metallica album maar voor mij wel de plaat die ik het vaakst draai.

Met 3.5 niet, met 4.5 wel (geintje hoor)

Ik was twaalf, maar kreeg Metallica pas bewust mee bij 'Ride...'. Toch is dit een geweldige plaat, met een jonge honden energie die daarna niet of nauwelijks geëvenaard werd. Kan iemand trouwens bevestigen dan wel ontkrachten dat de titel hier vandaan komt? Of juist hier vandaan? Dat laatste is dan weer op het eerste gebaseerd, denk ik.

Lijkt mij gezien het niveau van de teksten op Kill 'Em All wat vergezocht, ik heb deze theorie ook nog nooit eerder gehoord of gelezen. De referentie naar het gebruik door Amerikaanse soldaten in oorlogen lijkt me meer voor de hand liggend maar ook hiervoor geldt: nog nooit eerder gehoord (niet dat dat doorslaggevend is hoor...).

De tweede link van mij gaat over een spree killer die net daarvoor in '82 berucht werd, en qua onderwerp en niveau lijkt het me zeker wel toepasselijk. Maar goed, ik weet het ook niet (zeker)...

Ik had het hier over:

De bron is wikipedia dus neem het op zijn waarde.

Het album zou eerst 'Metal Up Your Ass' gaan heten, maar dat vonden de distributeurs nog wat eng. Dus ik weet niet welke literaire ingeving ze bij Kill 'Em All bracht. Maar ik denk zelf dat de titel dichterbij huis lag dan de bibliotheek. Iets met gevoelens van de vier voor diezelfde distributeurs. Het artwork is om die reden ook te elfder ure veranderd.

O Edwyn , je was me net voor! Dat dus.

Soms zijn de wensen van distributeurs toch best welkom. Anders hadden we nu met dit in huis gezeten.

Dat begreep ik, maar zelf zou ik eerder denken aan een link met de spree killer zaak (die uiteindelijk naar de eerste link verwijst), omdat het zo vlak voor het verschijnen van de plaat gebeurde - kan alsnog in het door Edwynn beschreven plaatje passen.
Als wiki betrouwbare bronnen vermeld, en dat doen ze vaak, vind ik dat goed genoeg. Dat van het Amerikaanse leger klinkt ook zeer aannemelijk.

Dit is de echte achtergrond achter de titel van het album:

A born leader, when the band’s first manager, Jonny Z, told them that distributors had demanded they change the proposed title of their debut album, Metal Up Your Ass, Cliff “got real mad” and yelled at Jonny: “Kill ’em all! Kill ’em all!” Jonny laughs as he recounts the incident. “The next thing you know, the album was called Kill ’Em All.”

Van een artikel over Cliff Burton dat voor de rest trouwens ook erg interessant is om te lezen.

Volgens mij was het verhaal inderdaad dat Cliff in reactie op de distributeurs "kill 'em all" riep.

*edit* Don Cappuccino was me al voor

Ter leeringh ende vermaeck, altijd leuk dit.