Spektr - B / W Vs. Technicolor (2008)

Toen Spektr nog S.P.E.C.T.R.E heette, maakten ze in 2002 een instrumentale plaat, getiteld "The Microfilm Album" die bol stond van brute metalrifs en surfgitaren.
Een soundtrack voor een imaginaire film die raakvlakken had met "The Director's Cut" van Mike Patton's Fantomas.
Hard en enerverend.

Vervolgens bleef het 6 jaar stil, en was er in 2008 opeens B/W Vs. Technicolor.
De naam van de band is op deze plaat niet het enige wat er veranderd is.
Er is nog maar 1 bandlid over van de oorspronkelijke bezetting, en er is ditmaal gekozen voor een full length in plaats van de veel te korte speelduur van het debuut.
Ook het geluid van deze plaat is behoorlijk gewijzigd ten opzichte van "The Microfilm Album".
De metal is verdwenen, en heeft plaats gemaakt voor synthesizers en hier en daar een spaanse gitaar. Vrouwelijke vocalen ondersteunen deze spannende reis door jaren 60/70 cinema. In "That goat legged fella" hoor je invloeden van Ennio Morricone terug, "Glass..... Not Diamonds" doet denken aan het intro van Henry Mancini's "Pink Panther", en de hele plaat is bedekt met een spannend retro sausje.
Een reden dat dit vrijwel voortdurend blijft boeien is ook het gebruik van zoveel verschillende instrumenten. Een banjo, rhodes, mandoline, veelzijdige percussie, en dus de eerder genoemde spaanse gitaar + surfgitaren.
Samen met de orgels / synthesizers en ondersteunende vocalen zorgt het elke keer voor boeiende composities.

Het is een stuk minder hard en intens dan op "The Microfilm Album" maar het filmische aspect is gebleven en op B/W Vs. Technicolor is muzikaal gezien een stuk meer te ontdekken.
En nou maar hopen dat het wat korter dan 6 jaar gaat duren voordat er opnieuw een teken van leven komt van dit gezelschap. Want dit smaakt naar meer (om er maar eens een cliche tegenaan te gooien).