menu

Moonshake - The Sound Your Eyes Can Follow (1994)

mijn stem
3,50 (8)
8 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Too Pure

  1. Joker John (4:48)
  2. Your Last Friend in This Town (3:18)
  3. Just a Working Girl (6:17)

    met PJ Harvey

  4. The Sound Your Eyes Can Follow (1:59)
  5. Ghosts of Good Intention (7:48)
  6. We're Making War (4:05)
  7. Shadows of Tall Buildings (3:41)
  8. Right to Fly (5:16)
  9. The Grind (4:16)
  10. Into Deep Neutral (4:49)
totale tijdsduur: 46:17
zoeken in:
avatar van deric raven
3,5
Moonshake grijpt terug naar de meer experimentele muziek uit de jaren 80 van bands als Tuxedomoon, Wire en The The.
Helemaal niks mis mee, maar we zitten hier in 1994.
Oasis, Blur en Suede zijn bepalende namen.
En dat zijn acts die juist hun bewondering uitspreken voor The Beatles, Kinks en David Bowie in zijn glamrock periode.
Meer jaren 60 met een stukje jaren 70.
De jaren 80 waren niet hip meer.
En dan hoor je hier een frontman die klinkt als een Matt Johnson van The The, maar dan gemener en scherper.
Zelfs een beetje tegen Foetus aan.
Maar uiteindelijk een stuk radiovriendelijker.
De stem heeft ook aardig wat weg van een boze Billy Corgan van Smashing Pumpkins en een David Sylvian in de begin periode van Japan.
Voor mij zelfs genialer door het nooit volledig door mij begrepen The Pop Group van Mark Stewart.
En dan hoor je opeens Just A Working Girl.
De tegendraadse geluiden doen op een prettige manier aan Primus denken, maar je mist nog iets.
En na een minuut kom je er achter wat er ontbreekt.
Dreigende vrouwelijke zangpartijen.
En wie is daar juist halverwege de jaren 90 de meest geschikte persoon voor; PJ Harvey.
Haar bijdrage is een verademing.
De spanning in haar stem geeft tevens rust aan het geheel.
Wat een genot.
Just A Working Girl heeft tevens dezelfde vibe als het latere Massive Attack album Mezzanine.
Nog steeds is het mij niet duidelijk.
Loopt Moonshake voor op haar tijdsgenoten, of hinken ze juist achter de feiten aan.
The Sound Your Eyes Can Follow heeft het typerende post-punk saxofoontje, dus ook hiermee grijpen ze terug.
Toch klinkt het allemaal een stuk meer ontwikkeld, en absoluut niet gedateerd.
Dat gevoel gaat ook niet meer weg.
Als een goede fles wijn welke ruim 10 jaar tijd nodig heeft gehad om goed te rijpen, waardoor de kwaliteit alleen maar toe neemt.
Helaas nooit opgepakt, en ook door mij veels te laat ontdekt.

avatar van deric raven
3,5
Maar wel gevonden op Marktplaats.

Gast
geplaatst: vandaag om 10:11 uur

geplaatst: vandaag om 10:11 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.