The Invaders - Spacing Out (1970)

De grootste funksensatie ooit op vinyl geperst. Spacing Out overstijgt de term Funk, de term muziek zelfs. Een trip, zo noem je het best. Voor mij dus geen acid, pot or pills, dankjewel. Als ik een dosis nodig heb leg ik dit zwarte goud op mijn platenspeler. Weg van de wereld, ergens outta space vertoef ik, latijnse saxen blazen rechts in m’n oor, terwijl de ritmische conga’s langs links komen binnensijpelen. Of is het andersom, ik kan niet meer helder denken. Ow shit, een baslijntje zet zich op mijn heupen, voeten kunnen de grond niet meer raken. Mijn hart bonst op het ritme van drums, terwijl handen lustig achter sterren grijpen. Omhoog, omlaag, mijn hoofd tolt proberende het tempo te volgen. Ach, men kan mij niks maken, de wetten van de zwaartekracht zijn allang verworpen. Ik moet nu de zon zijn genaderd, zweet maakt zich meester van mijn voorhoofd. Hitte kan mij niet weerhouden de trip te doorstaan. Het einde is nabij, maar dat deert niet. De roes zal nog een hele poos nazinderen.
Een plaat die onmogelijk door mensen kan gemaakt zijn. The Invaders zelf zouden afkomstig zijn van Bermuda, een reden te meer om te geloven dat het hier om aliens gaat (alsof ze muziek maken op Bermuda, yeah right!). De muzikanten mogen dan mensennamen hebben aangenomen, het is niet omdat ik de ‘bling’ om mijn nek als 24-karaats goud verkoop dat dat ook zo is. Van Mars komen ze dus.

Ik vind blazers een beetje te schel. Maar het funkt wel lekker.
Staan er nog meer covers op dan The Meters - Look a Py Py?

Ja, zowat de helft zijn covers: 'It's Your Thing' is van The Isley Brothers, 'Can't Get Next To You' van The Temptations en 'The House That Jack Built' ken ik van Aretha Franklin, maar weet niet of dat origineel van haar is. Dat zijn trouwens geen instrumentale nummers, dus wel leuk om te vergelijken. Stuk voor stuk steengoede originelen (die ook wel heerlijk worden getransformeerd door The Invaders).
De rest zijn eigen composities (als ik het goed heb).

Kom op mensen, dit moet in de toplijst van Bermuda!
Fuck Heather Nova!

Heeej, verhoog m naar een 4, prachtige gelaagde funk, met echt de prachtigste solo's, wat je zegt kemm een heerlijk funk sensatie.

Ben dit een keertje tegengekomen op een wazig blog, geluisterd en meteen toegevoegd, maar wat ik dan niet snap is dat jij (kemm) dit niet toevoegd, dit is voor jouw top 10 materiaal?

Wel, daar hangt een klein verhaaltje aan vast. In de periode dat jij dit hebt toegevoegd was ik bezig met mijn Funky 45, een lijst met 45 van mijn favoriete (onbekendere) funknummers. Daar kwamen dan geregeld artiesten langs wiens album(s) nog niet op de site stonden (op dat moment had ik zelf nog maar een paar maanden een account hier, dus nog lang niet alles toegevoegd). Die voegde ik dan wel toe, maar vlak voor het plaatsen van het desbetreffende nummer, om nog niet te veel prijs te geven (mocht iemand een link leggen met mijn toevoegingen, waarschijnlijk niet, maar kom). In die lijst stonden The Invaders op nummer 1. Die werd geplaatst op 20 mei 2009, jouw toevoeging dateert van 18 mei 2009. Je was me (letterlijk) juist voor. Ik herinner me wel dat ik nog jouw lelijke hoes heb vervangen en het land van herkomst moest veranderen van de VS in Bermuda. Ik vond het eigenlijk wel jammer, deze had ik graag toegevoegd. Echt fijn te horen dat je deze plaat ook zo kan appreciëren!

Niet het makkelijkste album ter wereld om te vinden.
Wel een meesterwerk!

Aha, een gelijkgestemde ziel!
Inderdaad niet gemakkelijk te vinden. En wanneer je hem dan vindt kan je nog een paar honderd euro gaan neertellen. Als je hem origineel wilt althans. Ik ben erg gelukkig met mijn reissue.

Idd lekkere plaat. Vind 'm niet moeilijk toegankelijk. Wel errug 'modern': je zou, op de 'dwarsfluit' na, niet zeggen dat dit uit 1970 komt!

Jammer, dat deze plaat zo lastig verkrijgbaar is: voor een redelijke prijs zekah het aanschaffen waard!

Goed plan, heb je haar adres?

Lekker zweverige plaat, inderdaad. Ik ken echter twee, eventueel drie albums, zowel een instrumentale als een vocale, die minstens net zo spacey zijn als deze en waarbij ik hetzelfde gevoel krijg als dat jij in jouw review schreef (ik kwam er net achter dat ik zelf bij twee van de drie waar ik op doel onbewust iets soortgelijks heb neergepend). Trouwens - ik las ooit eens dat ze 'n platencontract aangeboden kregen bij Philips in het Verenigd Koninkrijk naar aanleiding van deze release plus een bijbehorende tour door Europa, maar die hebben ze afgewezen omdat ze ermee ophielden. Geen idee of het daadwerkelijk zo is, maar misschien is het ergens nog goed ook. Nu vallen de heren van The Invaders onder cult, ik kan er niets anders van maken. Behalve de namen van de groepsleden is er helemaal niets te vinden over hen; geen foto, geen persbericht, geen andere achtergrondinformatie, en dat terwijl hun album door de liefhebbers onwaarschijnlijk hoog wordt aangeslagen. Geheel terecht uiteraard. Weinig instrumentale albums zijn zo interessant als Spacing Out. Eén van de beste albums in het (funk) genre ooit gemaakt.

Heel pijnlijk trouwens, dit:

Voor een originele persing die nog verzegeld is mag je nu rond de 1000 euro vragen. Zelfs geopende originele persingen hebben dit bedrag wel eens in betere tijden (lees: voor deze crisis) opgebracht. Je zou maar een paar van die gratis exemplaren hebben meegenomen en na al die tijd hebben bewaard!

En die wou je lekker voor jezelf houden? Kom op, spill them funky beans!

Eén album moet ik nog toevoegen, één houd ik nog even achter de hand voor een mogelijke keuze als soul album van de week, en de andere wil ik best prijsgeven: Gregory James Edition's Prophet of Soul. Bestaat uit ongeveer hetzelfde concept: deels covers, deels eigen tracks maar allemaal instrumentaal. Het is wel anders dan Spacing Out, er zit wat meer soul in, maar dat neemt niet weg dat het spacey is.