Ja, dat ze geen derde zangeres had mogen worden bij Fleetwood mac ben ik eens maar dat heeft eigenlijk niet te maken met dit Shakin' The Cage project van Mick Fleetwood. Drie jaar voordat het bekritiseerde Time van Fleetwood mac uitkwam waar Bramlett in feite de kansloze missie had om Stevie Nicks te doen vergeten.
Dit is zonder twijfel Fleetwood's meest luidruchtige solo-album. Prachtig geproduceerd door Billy Thorpe. Helder geluid, stevige nummers dus, je valt er zeker niet bij in slaap. Breakin' up had zomaar op een album van ZZ Top gekund.
Thorpe heeft sowieso een zeer prominente rol op Shakin' the cage. Want hij zingt minimaal net zoveel lead als Bramlett, hij is ook de componist van alle nummers en speelt met Gregg Wright gitaar.
Ik heb er bij tijd en wijle wel een zwak voor, net als alle andere solo-albums van Mick Fleetwood, m.u.v. Something Big. Het verkoopt natuurlijk allemaal voor geen meter maar het is een interessante zijtak van het AOR genre. Omdat het in de eerste plaats ook inderdaad niet gaat om verkopen maar om leuk musiceren met hobbyband.