Lee Fields and The Expressions - My World (2009)

Goeie plaat zeg! Deze heb ik nu al enkele dagen opstaan en ik krijg er geen genoeg van. Een echte aanrader!

Ik ken alleen 'Ladies' van een Stones Throw podcast. En dat is een lekker nummer.

haha, zo te zien meerdere mensen - één gedachte. Vind het ook een erg lekkere plaat.

Zijn dit nou oude opnames? Want toen ik zag dat dit een 2009 album was dacht ik: "Jezus, dat ze dit nog kunnen maken in 2009 ".

Tot nu toe geweldig album dat waarschijnlijk wel in mijn collectie komt.

Ik dacht precies hetzelfde. Lekkere plaat dit.

Toen ik dit op 3voor12.nl in de luisterpaal aanklikte verwachtte ik een of andere rapper (gezien de cover, de albumnaam en de titels van de nummers) die over veel te dure auto's bitches hoes en cashmoney zou gaan blaten.... Maar gelukkig bleek totaal het tegenover gestelde waar te zijn. Wat een geweldig lekker album!!!!

Geweldig album! Erg goede groovy productie met de prachtige soul vocalen van Lee.

Dit is toch geen regulier album? het nummer Honey Dove komt uit de 70's...

Het is muziek uit de 70's, maar opnieuw uitgegeven lijkt me.

Nee hoor, hoe 'oud' of klassiek het ook allemaal mag klinken, dit zijn toch echt allemaal nieuwe opnames....

Ja dat kan wel. Alleen Honey Dove staat ook al op zijn eerste album uit de jaren '70. Dus het zijn oude nummers opnieuw ingezongen.

PS: Lee Fields stem op de oude versie van Honey Dove lijkt exact op hoe hij het nu zingt.

Net ontdekt op de luisterpaal.
Mooie productie op de ouderwetse Soul-leest vervaardigd.

Klinkt heel fris. Ik had al zo'n voorgevoel toen ik de cover zag. Doet me denken aan Darondo of Syl Johnson.

"Ladies, lovely ladies, you look so good in the summer time" zingt Lee Field in het nummer 'Ladies'. Iets wat ik met het mooie weer van de afgelopen zomer alleen maar heb kunnen beamen. Ik heb dit album de laatste maanden dan ook regelmatig gedraaid. En ondanks dat de zomer dan ondertussen voorbij mag zijn, ga ik dat voorlopig ook nog wel blijven doen. Kortom; een heerlijk album.

Bericht verwijderd

Een van de betere soul platen die ik tot nu toe gehoord heb.Over Lee Fields hoef ik niet veel te vertellen,die man heeft een geweldige rauwe stem.De muzikale ondersteuning die hij krijgt,het is gewoon puur genieten.

4,5

Jammer dat het album na track 8 een beetje inzakt... anders was dit wel m'n favoriete album van 2009 geweest .

Snap helemaal niets van al die positieve verhalen hier. Er is niets dat boven het maaiveld uitstijgt op deze plaat. Lee Fields heeft dan een fijne rauwe stem maar ik voel geen enkele emotie, geen soul erin. De teksten zijn ontzettend appeltje-eitje en muzikaal is het ook nooit spannend. Niets verrassends, niets verfrissends, niets spannends.
Ik snap de aantrekkingskracht wel: mooie cover, Lee Fiels & The Expressions klinkt heel interessant en het gemiddelde is hoog. Ik zelf verwachtte ook heel wat en na een eerste teleurstelling dacht ik dat het album nog wel zou gaan groeien. Niet dus. Ik voel de plaat nergens en ben vooral muzikaal verre van onder de indruk.
Een magere 3 sterren..

Niek, je kan er van uit gaan dat ik een plaat niet beoordeel op coverontwerp en de naam van de artiest

Waar haal je die 3 magere sterren dan vandaan?

Dat weet ik wel hoor, Reijersen. Ik sluit alleen niet uit dat bij sommigen het het geval zou kunnen zijn dat het verwachtingspatroon (dat hier dus hoog is, bij mij iig) meenemen in hun waardering. Maw: als je kwaliteit denkt te gaan horen, hoor je het ook sneller. Dan is die ene noot niet verkeerd getimed maar verrassend gespeeld. Als je snapt wat ik bedoel. Het kan ook andersom werken, misschien is dat bij mij wel het geval. Niemand is er ten slotte compleet ongevoelig voor.
Tsja, wellicht komt mijn post over als louter negatief. Tis dan ook een betoog waarom ik dit niet zo goed vind als de gemiddelde luisteraar hier. Ter verduidelijking: het album steekt voldoende in elkaar; het is niet slecht in de zin van dat ze dingen verkeerd doen oid. Ik herhaal dan ook graag de zin dat het 'nergens boven het maaiveld uitsteekt'. Daarmee probeer ik te zeggen dat het niet minder is dan doorsnee maar zeker ook niet beter. Het heeft niets extra's om zich te onderscheiden van andere platen. Zodoende dus een hele nipte voldoende.

Lome grooves, subtiele toetsenpartijen, fantastische blazers en Lee Fields. Tekstueel spat het glazuur je soms van de tanden, zo zoet, maar zolang The Expressions mee doen.....WOW!!!
Toppers zijn Love Comes And Goes, Money I$ King, Expressions Theme en natuurlijk Ladies. Daar wordt je blij van.

Hierboven las ik een opmerking dat hij weinig soul in zijn stem heeft. Daar kan ik me volledig in vinden. Dat is overigens ook niet zo raar omdat het bij funk meer om de rauwheid van de stem gaat en niet per se om de diepgang en emotie. Dat betekent uiteraard niet dat dit album daardoor minder genietbaar is. Dit album voelt meer aan als een impulsieve jamsessie dan een doordacht plan om een studioalbum te lanceren. Dat maakt het tegelijkertijd ook zo mooi. Het album is als geheel erg luchtig en hangt allerminst als clichés aan elkaar. Het heeft bij mij een ontspannende werking en ik wil ook helemaal niet analyseren hoe goed of hoe slecht dit album eigenlijk is. Gewoonweg fijne arrangementen die inderdaad erg funky en groovy zijn en die overigens prima passen bij Lee’s stemgeluid.

Geweldig album meer kan ik niet zeggen...

Geweldige "come back" plaat van deze "kleine" legendarische bijna vergeten Soulgrootheid.

Schiterende Soul met een lichtelijke heese stem gezongen

Na het relatieve succes van de heruitgave van Problems (2002) - een soul / funk album uit 1973 - kwam de "kleine James Brown" in 2009 na al die jaren met een nieuw album: My World. De jaren ervoor was er al sprake van een revival van klassieke Soul en Funk op o.a. dit Truth & Soul Label en op het Daptone label. Denk aan artiesten als El Michels Afair & Sharon Jones, met wie Lee ook een prachtduet op nam. Dit nummer staat bijvoorbeeld ook op Daptone Gold: een sterke verzamelaar.

Dit My World past bij deze Soul revival en is een zeer geslaagd klassiek Soul album geworden met prachtige songs waarop de krakerige, pure maar toch strakke stem van Lee Fields goed tot zijn recht komt. Ook de begeleidsband The Expressions speelt ijzersterk: het klinkt vakkundig en bevlogen tegelijk. De blazers zijn echt een genot om naar te luisteren. Echt briljant mooi vind ik Honey Dove, My World Is Empty Without You & de titelsong. Zeer aan te raden dit album.

Mag ik hier bijna 4 jaar later aan mijn favorieten nog het beautiful Ladies toevoegen?

En niet te vergeten: Money Is King!