Stijn_Slayer schreef:
(...)Doordat de blazers erg op de voorgrond treden is echter minder duidelijk te horen dat Chicago over een uitmuntende gitarist beschikte: Terry Kath. Vooral in Dialogue, Pt. 2 blijkt dit. Terry Kath speelt geweldig, maar de aandacht gaat in eerste instantie toch uit naar de blazers.
.
Blij dat ik je kon interesseren!
Ja, die Terry Kath kon inderdaad geweldig spelen. Ook al moest hij opboxen tegen de blazers van de band (o.a. James Pankow).
En als je het chronolgisch onder de loep neemt, denk ik zelfs haast dat je kunt concluderen dat juist de dood van Terry Kath in 1978 (zelfmoord door Russische roulette) er toe heeft geleid dat de band muzikaal zo veranderd is. Zo'n gitarist hebben ze nooit meer gevonden (en ingezet).
Iedereen op musicmeter heeft, grotendeels terecht, een hekel aan het nogal zoetsappige, gladde werk van Chicago, vanáf 1978. Dat werk is (helaas) ook overbekend gebleven bij het grote publiek maar ook omdat juist dit zoveel verkocht (en gedraaid/uitgezonden) is. Met name in de VS.
Had Chicago de jazz en rock band gebleven die het ooit was, waren ze misschien nu een levende legende. De Neil Young in hun soort!
Maar dat neemt allemaal niet weg, dat de band met hun eerste 10 cd's sowieso een prachtig oeuvre heeft nagelaten.