Laat ik dan maar met een quote van Alicia aftrappen:
Alicia schreef:
Want net als The Sound en The Chameleons waren The Comsat Angels een van de betere bands uit de vorige eeuw!
Want deze drie bands hebben bij mij iets gemeen. Net als The Sound en The Chameleons heb ik The Comsat Angels pas later ontdekt. Medio the nilles, voor een groot deel via en dankzij deze site. Meer dan 20 jaar na de feiten dus.
Maar in tegenstelling tot eerstgenoemde bands, was ik hier toch net iets minder enthousiast over.
Ik vind het bovengemiddelde wave, zeker en vast! Maar toch was maar één album dat grote onderscheiding verdiende in mijn boekje, het immer gitzwarte
Sleep No More.
Het andere hier op de site hoog gewaardeerde
Fiction vond ik altijd 'maar' een krappe 4* plaat. Er zijn in mijn oren dan ook maar drie te bejubelen nummers op te vinden: 'Now I Know', 'Pictures' en uiteraard (misschien wel hun beste nummer ooit) 'After the Rain'. En voor de rest heb je nummers die qua new wave authenticiteit misschien wel top van de top mogen zijn (als ik de berichten van de (Stok)Oude Wavers aldaar lees),... in mijn oren klonken ze nooit spannend genoeg.
Enkele andere jaren '80 platen van dit gezelschap bevatten ook wel nummers die serieus blijven nazinderen zoals Will You Stay Tonight? en Alicia (Can You Hear Me?) [op
Land] en Missing In Action, Independence Day en het titelnummer [op het debuut
Waiting for a Miracle]. Maar, met uitgezondering van Sleep No More had een volledige plaat van hen mij nooit echt ten volle geraakt zoals veel andere wave platen uit de jaren '80 dat wel deden (alsook die van de nieuwe ontdekkingen The Chameleons en The Sound).
Maar kijk,... een paar maanden geleden bracht MuMe kompaan
dazzler dit schijfje voor me mee. Ik kon de trotse eigenaar worden als ik 'm een pak frieten betaalde. We doen dat wel meer, wij Belgen, dit soort van ruilhandel
Sindsdien draai ik dit cd'tje heelder dagen in de auto en dit geeft mijn oren wél vleugels.
- "Driving" is al meteen een krachtige binnenkomer met schitterende overstuurde gitaren en vooral een meezingbaar refrein:
Driving... Somewhere out of time... No-one and nothing on my mind... Driving! Driving! Driving!!. Perfect voor in de auto dus!
- "Beautiful Monster" is soms te gehaast en komt ook veel te abrupt tot een einde, maar is eveneens doordrongen van waanzinnige gitaren en ook hier blijft het herhalen van de lyrics
Beau-ti-ful mó-ó-ónster toch wel in je hoofd rondspoken na een tijd.
- Maar het zijn dus vooral de rustige, melancholische nummers die ik het hoogst waardeer. Bij "Shiva Descending" heb ik alvast een sterretje geplaatst. Een zoete, bedwelmende melodie en van die typische zalige 'mijn-leven-is-compleet-naar-de-haaien'-new wave teksten:
I keep on trying... And nothing will shake off this feeling... Whatever you're saying now... I will take it the wrong way... Shiva descending...
It looks like it's one of those days
- Bij het titelnummer "My Minds Eye" is het dan weer zonder scrupules de beuk erin. Met vervormde stem van de zanger. Tegelijk heel overtuigend met die immer voortstuwende drums, maar ook met een zekere mystiek. Een fijna combinatie toch wel. Geen absolute winnaar, maar zeker ook niet slecht.
- "I Come from the Sun" is het eerste nummer van het middenstuk met 3 topnummers na elkaar. Dit nummer bevat van die typische jaren '80 synths die mij telkens opnieuw aan de band
The Danse Society doen denken. Dat
Caterpillar- pianootje op 4'00" tovert telkens weer een glimlach op mij gezicht als ik 't hoor. En er zijn nog zo van die onverwachte bliepjes en leuke riedeltjes terug te vinden op deze track. Als amateur astronoom was ik ook aangenaam verrast door de lyrics recht out 'outer space':
Sirius or Riga and Orion... In Ursa Major double rise of moons... To step across the blue event horizon... I'll never return(3x). Ik heb ook nog getwijfeld of ik hier geen sterretje moest bij plaatsen, maar ik kon er maar twee kiezen wegens maar 10 nummers in het totaal.
- "Field of Tall Flowers" is opnieuw rechttoe rechtaan melodieuze rock in de trant van het openingsnummer. Maar het is dan wel dé oorwurm van de plaat. Typisch jaren '80 wave ook weer. Als ik erover nadenk is dit waarschijnlijk de reden waarom deze schitterende plaat nooit is doorgebroken bij de fans. Begin jaren '90 wilden die fans misschien eens iets nieuws, met een jaren '90 touch. Maar nee, die Comsat Angels bleven lekker koppig hun jaren '80 ding doen. Enfin, van zo'n teksten ga ik toch altijd een beetje watertanden:
And I don't want time to pass... Slow it down, make it last... Falling through the summer haze... All my thoughts are blown away... Forever ours, a field of tall flowers... And you-you-you!
- "Always Near" heb ik uiteindelijk van het tweede sterretje voorzien. En ik vind het heel moeilijk om nu precies te zeggen waarom. Misschien omdat ik het in begin nogal licht had bevonden en het mij op een bepaald punt ineens bij de keel gegrepen heeft. Zoals ze het in het Engels zeggen: 'I was totally caught off guard'. Ik vond het bij eerste beluisteringen nogal makkelijk allemaal (bv. de drums) en op bepaalde punten ook wel repetitief. Maar ik kom daar nu volledig op terug. Er gebeurt toch eigenlijk wel veel als je goed luistert. Lieflijke tekst ook, voer voor de romantici onder ons:
And the wind caught your hair as the sun touched your skin... And I thought of you there once again... Thinking of another time, another year... Somewhere in another life but no longer here... Thinking of another time, you disappear... Somewhere on the other side but always near.
- "Route 666" rockt er ook weer op los. In feite één groot synthtapijt waar de gitaren omheen huilen.
- In "Mystery Plane" is het dan weer zweven geblazen. Heel mooi gezongen en rijk aan muzikaliteit, maar een opstapje naar de afsluiter en een ander nummer dat ik voorzien heb van het maximum aan sterren, heel toepasselijk:
- "All the Stars", gaat tot in het diepst van mijn ziel. Ik denk dat iedereen dat wel eens denkt als hij/zij naar de sterren kijkt:
As I look upwards at the dreaming sky... I can't help thinking sometimes... If you can hear me, just tell me so... 'Cos I'd give anything to know... - ... And all the stars they shine so bright... Are you out there somewhere tonight? No sign of life here, not much remains... And I don't want to stay in this place. "Heel oprecht en diep menselijk, zeg ik". "Maar dat is nu toch té melig, Frederik!?", kan dan de repliek zijn. "Wat kan mij dat toch schelen, jong!", zeg ik dan, "De kleine aanraking van glinsterende synths harmonieert perfect met de tekst. Meer moet dat niet zijn!".
Voor mij dus tot nu toe het beste album van deze engelen, samen met Sleep No More. Misschien moet ik
Chasing Shadows ook maar eens gaan draaien?