Enter Fun. met Aim and Ignite. Naam, bandnaam en idioot fleurige hoes, hadden niet beter getroffen kunnen worden.
Deze band komt namelijk zomaar even met het beste indie pop/rock album in jaren aanzetten. Althans voor mij dan en vele reviewers al met mij. Op het moment van schrijven, kom ik er toch achter, dat de band hier toch 'waarschijnlijk' een label achter heeft gekregen en distributie zelfs word verzorgd door Sony. Dat terwijl er eerst keurig op hun myspace stond Label: NONE.
Zo snel gaat het dus blijkbaar.
Over de muziek dan eindelijk, want dat slappe gelul hierboven is zo oninteressant als wat natuurlijk.
Zoals ik al zei, de band doet hun naam eer aan, want Fun is het. 1 van de vrolijkste albums die ik in tijden gehoord heb.
Al eerder heb ik geprobeerd de sound van de band te omschrijven door andere bands te noemen, maar daar was ik toen ook niet in geslaagd. Laatst hoorde ik iemand zeggen dat het ergens tussen The Shins en Cake lag, met een flinke schep onvoorspelbaarheid en bombast, dus laten we dat maar even als uitgangspunt nemen dan.
Het mooi is, dat hier veel aspecten van de huidige popmuziek wel voorbij komen. Gitaartje hier, koortjes, overdreven aangezet stukje met trompet en viool, aanstekelijke refreintjes en passages en veel sterke lyrics. Hierdoor blijft het een fris album met een zeer eigen stijl, want je hoort vele invloeden van andere pop groepen, maar het blijft Fun. . Zorgt er ook voor dat elk nummer weer anders klinkt en dat het voor pop begrippen nergens te voorspelbaar wordt.
Nog even een speciale vermelding voor de lyrics dan. Zoals gezegd erg sterk, maar wel aan de positieve kant en vaak vrij zoet. Door het enthousiasme waarmee het gebracht word, komen ze ermee weg.
Neem nou I wanna Be The one:
Now for all the steps you'll take and all you'll overcome
I wanna be the one to put in a song
Take every single tear for all the world to hear
I wanna be the one to put it in a song
Dit vergezeld van stukjes ba ba pa ba pa, ba ba pa pa pa neurie refreintjes, het werkt gewoon heel aanstekelijk. Normaal al een lyric waar ik 10x bij in de gordijnen had gezeten, bah wat zoet. Het draait echter allemaal om de manier waarop en hier kan ik het niet helpen om vrolijk te worden.
Dit geldt eigenlijk voor het hele album. Te stak geproduceerd, te vol en bombastisch, veeeeeel te catchy en eng meezingbaar en veel te vrolijk, maar ze komen er mee weg.
Kortom, als je mij vrolijk krijgt met zulke catchy pop troep, dan doe je iets goed.