Een van die albums die al erg lang op de playlist stond, en wat was dit het wachten waard
Bij sommige artiesten ga je in vogelvlucht door het oeuvre (MJQ), bij Dexter Gordon volg ik wat betreft het luistertempo het gemoedelijke karakter van zijn stijl
En wat een volgende stap is me dit: mooi om te zien dat dit album zo gewaardeerd wordt op MusicMeter - zoals hierboven al terecht wordt gesteld: "een warm deken", op deze sfeervolle herfstdag meer dan in dank aangenomen. Aan zijn relaxte solo's in 'Tanya' en 'Coppin' the Haven' lijken haast geen einde te komen; a-dem-be-ne-mend is dat! Donald Byrd - die ik voorheen enkel van naam kende maar ook dringend moet gaan luisteren - speelt hier eveneens de sterren van de hemel, met name hoe hij een solo weet in te zetten is simpelweg verbluffend. Ook hoedje af voor die ritmesectie, die eigenlijk in plaats van gewoon te volgen heel vaak hier en daar verrassend uit de hoek durf te komen en de wat langere nummers voorziet van aangename wendingen! 'Darn that Dream', zal ik het maar zeggen dan? Zo'n nummers hoor je in je mooiere dromen in de achtergrond gespeeld worden, darn those dreams...
Wat een dijk van een album is dit zeg. Heerlijk onserieus! Maar zo ontzettend goed gebracht.