menu

Lou Reed - Ecstasy (2000)

mijn stem
3,45 (120)
120 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Warner Bros.

  1. Paranoia Key of E (4:28)
  2. Mystic Child (5:01)
  3. Mad (4:29)
  4. Ecstasy (4:25)
  5. Modern Dance (4:09)
  6. Tatters (5:55)
  7. Future Farmers of America (3:01)
  8. Turning Time Around (4:21)
  9. White Prism (4:00)
  10. Rock Minuet (6:56)
  11. Baton Rouge (4:54)
  12. Like a Possum (18:03)
  13. Rouge (1:01)
  14. Big Sky (6:32)
totale tijdsduur: 1:17:15
zoeken in:
white prism is de moeite waard

thejazzscène
Bij het eerste nummer vind ik de intro wel goed. Je bent meteen opgewarmd.

avatar van Mr. Bojangles
3,5
Tatters is echt prachtig, vind ik zelfs een van zn beste songs.

avatar van billy
4,0
Ecstasy alleen al is er een van het niveau van heroin, alleen om die song, een 4

avatar van Kaaasgaaf
3,5
Jammer dat deze plaat zo verschrikkelijk lang is. Er staan een aantal parels van nummer tussen (Ecstasy, Modern Dance, Tatters en Turning Time Around om er maar een paar te noemen), maar ook een aantal nogal saaie liedjes. Zonde, want dit had zomaar een meesterwerk kunnen zijn.

avatar van Paalhaas
3,5
Voor een kerel die al 35 jaar in het vak zit ís dit een meesterwerk!

avatar van Kaaasgaaf
3,5
Nee, dat vind ik onzin. Juist omdat hij zo lang in het vak zit mag hij wel wat kritischer zijn naar zichzelf toe. Hij kan nog steeds prachtige liedjes schrijven, daar staan er genoeg van op dit album. Maar waarom kan het niet de helft korter duren? Met alleen de hoogtepunten achter elkaar was dit album een krachtig statement geweest van een genie op leeftijd. Nu is het een nogal saaie plaat die constant zeurt om de knop ''program''.

avatar van Corporal Clegg
Wauw, deze kende ik nog niet.
Best een goeie plaat. Mike Rathke tilt het boven het gemiddelde uit. Het mocht inderdaad een beetje afwisselender.
Rockminuet heeft een beetje een Robert Fripp achtige sound.

Father McKenzie
Als je dit geneuzel en gezanik opzet krijg je gelijk GOESTING om terug naar Berlin of Transformer te grijpen, nogal andere koek!
Maar ja, ik zal onvoldoende fan zijn, ik heb het meer voor zijn vroegere periode + nog New York, die ik ook erg goed vond.

avatar van Sater
3,5
De titelsong vind ik echt prachtig en zo zitten er nog wel wat nummers tussen, die helaas met wat meer standaardrockers afgewisseld worden.

3,5 *

avatar van devel-hunt
4,0
Wat een afgrijselijk hoes, hij kijkt alsof hij zichzelf in een vieze herentoilet bevredigd. Hopelijk is de muziek opwindender.

avatar van Madjack71
3,5
Begin al aardig een collectie op te bouwen van deze levende legende. Wat mij betreft hoort deze daar ook in thuis. Groots en meeslepend zoals New York bijv. of Berlin is het niet, maar zekers niet slecht.

Paranoia Key of E, heeft een lekkere riff a la keith richards met blazers en is een prima begin.
Mystic child, lijkt eentonig maar heeft een pakkende opbouw.
Mad met dat rustige tempo, tikkie nonchalant gespeelde gitaar op de achtergrond, met een tintje soul.
Ecstasy is een mooi nummer en ook echt een 'song' vloeiend en een mooi arrangement.
Modern dance klinkt melodieus met een flinke distortion. Reed komt daar prima mee weg. En een verwijzing naar A'dam en diens Van gogh museum is een aardige trivialiteit.

Tatters kan een beetje saai over komen, maar heeft wel een relaxte baslijn en de blazers passen er mooi in.
Future farmers of America is een goede basic rock nummer, met een melodie die staat. Kort en krachtig.
Turning time around, klinkt laid back, met die relaxte stem van Lou.
White Prism is, zoals vaker merk ik op dit album, een nummer van hem dat wat later op gang komt, maar over het algemeen is dat geen bezwaar.
Rock minuet is een meer verhalend nummer, waarbij de muziek ondersteunend is, meer in de stijl van songs for Drella.

Baton Rouge heeft een bekend sfeertje over zich, alsof ik het ook ergens anders van ken. Samen met Ecstasy een van mijn favorieten. Ik vind het wel fijn om tussen de distortion/verhalen, ook wat traditionele muziek te horen, waar melodie, zang meer naar voren komen.
Like a Possum, tja en daar komt dan een nummer van 18 minuten, haalt m.i wel de vaart uit dit album, het heeft wel wat bezwerends over zich, maar toch, ben er niet echt weg van. Het kabbelt ook maar wat voort, zonder echt je bij het nummer te betrekken.
Rouge is dan weer een ander uiterste van 1 minuut, die Lou toch.
Big Sky valt dan m.i wat buiten de boot door het vorige langdurige intermezzo. Ik ben dan eigenlijk wel klaar met het album. Jammer want het doet het nummer in principe geen recht. Klinkt goed, maar is dan mosterd na de maaltijd.

Al bij al vind ik het een prima onderhoudend album, waarbij ikzelf liever had gehad dat Like a Possum en Rouge er niet op hadden gestaan. M.i kreeg je dan toch een meer compact album. Maar goed, parels voor de zwijnen.
I.i.g een album met een van de lelijkste hoezen, die zo lelijk is dat ie weer goed wordt.

Lou heeft iets geheel eigens en daarmee ook origineels. Zijn nummers lenen zich denk ik ook goed voor covers. Zoals die van Leonard Cohen dat ook doen.
Het is wel een album, waar ik sommige nummers op zal skippen.
Dus net geen 4*

avatar van Von Helsing
3,5
Kom hier met geen mogelijkheid doorheen. Het blijft ploeteren, en dat kan natuurlijk nooit de bedoeling zijn bij het beluisteren van een album.

Ik vind het een saaie bedoeling en veruit zijn minste.

avatar van Jazzyfan
4,5
Von Helsing schreef:
Kom hier met geen mogelijkheid doorheen. Het blijft ploeteren, en dat kan natuurlijk nooit de bedoeling zijn bij het beluisteren van een album.

Ik vind het een saaie bedoeling en veruit zijn minste.


Ecstacy en Baton rouge zijn van topniveau naar mijn mening. Geweldige nummers die zeker niet onder doen voor Lou's eerdere werk. Liggen eerdere albums van Reed jou wel Helsing, want ik vind toch dat deze man door zijn leven redelijk constant is in zijn werk. Los van MMM dan he? hahaha

Stijn_Slayer
Kaaasgaaf schreef:
Jammer dat deze plaat zo verschrikkelijk lang is.


Inderdaad. Pas vanaf Ecstacy weet het mijn aandacht te trekken. Vanaf dat moment staan er een aantal sterke nummers op die zeer welkom waren na Set the Twilight Reeling, die ik toch erg tegenvallend vond. Like a Possum en Rouge moeten dan nog wel even geskipt worden. Je moet wel gek zijn om vrijwillig 18 minuten naar zo'n pokke riffje te luisteren.

Met de skipknop erbij is dit een leuk album -> 3,5*. In z'n geheel is het toch wat teleurstellend, vandaar 3*

Stijn_Slayer
Mag ik elke liefhebber van deze plaat de DVD Live at Montreux 2000 aanraden? Die staat bomvol met nummers van Ecstacy, maar onwijs veel beter uitgevoerd. Tony Smith zit het hele concert met een grote grijs werkelijk waar fantastisch te drummen en ook Fernando Saunders is geniaal bezig. Lou heeft er zelf ook zichtbaar plezier in en geeft z'n band de ruimte. Het is eigenlijk meer een echte band dan een begeleidingsband.

Als je een set vol redelijk onbekend werk speelt en uitgerekend de publieksfavoriet Perfect Day is dan het zwakste nummer heb je het geweldig gedaan.

avatar van devel-hunt
4,0
Stijn_Slayer schreef:
Lou heeft er zelf ook zichtbaar plezier in en geeft z'n band de ruimte. Het is eigenlijk meer een echte band dan een begeleidingsband.


Lou die plezier heeft, dat heb ik nog nooit gezien, toch altijd een hele chagerijnige kop op gezeten.

avatar van bertus99
Stijn_Slayer schreef:
Mag ik elke liefhebber van deze plaat de DVD Live at Montreux 2000 aanraden? Die staat bomvol met nummers van Ecstacy, maar onwijs veel beter uitgevoerd. Tony Smith zit het hele concert met een grote grijs werkelijk waar fantastisch te drummen en ook Fernando Saunders is geniaal bezig. Lou heeft er zelf ook zichtbaar plezier in en geeft z'n band de ruimte. Het is eigenlijk meer een echte band dan een begeleidingsband.

Als je een set vol redelijk onbekend werk speelt en uitgerekend de publieksfavoriet Perfect Day is dan het zwakste nummer heb je het geweldig gedaan.


Haa die Stijn.

Ik heb die DVD ook een maand geleden gekocht. Inderdaad, het is helemaal een echte band en er wordt geweldig op gespeeld. Ik mis de oude bekende hits helemaal niet. Wat je zegt over Perfect Day vind ik ook.
Het enige dat erop is aan te merken is dat sommige nummers, met name de langzame, erg lang worden gerekt en er wat te weinig vaart en rock and roll in het concert zit. Daarentegen is het fraai gefilmd, je ziet echt wat er gebeurt op het podium en hoe die vier topmusici met elkaar een bouwwerk metselen, deels improviserend.
Bovendien is het geluid zeer goed en Lou redelijk goed gehumeurd en bij stem.

4,5
Like a possum is net mijn favoriet op dit album. Inderdaad een bezwerende, alsmaar herhalende riff, maar wel een heerlijke riff. En ook al duurt het 18 minuten, ik durf het vaak in repeat te beluisteren. Drie, vier keer na elkaar.
Lou Reed klinkt ook erg passioneel in dit nummer en lijkt naarmate het nummer vordert er compleet in op te gaan.
En dan mogen we de heerlijke tekst niet vergeten!
"I got a hole in my heart the size of a truck It won't be filled by a one-night fuck"

avatar van Paalhaas
3,5
devel-hunt schreef:
Wat een afgrijselijk hoes, hij kijkt alsof hij zichzelf in een vieze herentoilet bevredigd. Hopelijk is de muziek opwindender.

Dat jij dergelijke associaties maakt, maakt deze hoes nog niet afgrijselijk. Het album heet 'Ecstasy' en ik vind het een fraaie, toepasselijke cover.

avatar van devel-hunt
4,0
Paalhaas schreef:
(quote)

Dat jij dergelijke associaties maakt, maakt deze hoes nog niet afgrijselijk. Het album heet 'Ecstasy' en ik vind het een fraaie, toepasselijke cover.

Ik vind het een vieze hoes, het heeft iets vies. Lou Reed in extase. Dat hoef ik niet te zien.
De plaat zelf ben ik met de jaren steeds meer gaan waarderen en heb hem na zijn dood vaak beluistert, staan toch wel een paar parels tussen.

Stijn_Slayer
Ik ben het in deze toch wel met devel-hunt eens. Zo vreemd is zijn associatie niet. Je denkt er al snel een rechterhand bij.

avatar van Tony
3,5
Waarom een rechterhand, Stijn?

Hoewel ik na Set the Twilight Reeling vrij hard ben afgehaakt wat Lou Reed betreft, heb ik me voorgenomen deze binnenkort ook eens te gaan beluisteren, naar aanleiding van Montreux 2000 eigenlijk. Ben benieuwd.

Stijn_Slayer
Omdat Lou Reed, volgens mij (?), rechtshandig was.

avatar van Tony
3,5
Heb 'm nu 2x beluisterd. Helemaal niet verkeerd deze. Goede melodieen afgewisseld met lekkere uptempo nummers. Alleen Like a Possum, daar hadden wel 15 minuten vanaf gemogen van mij. Snap eigenlijk niet zo goed waarom ik destijds na Set the Twilight Reeling, die ik toch gewoon behoorlijk goed vond, zo rigoureus met Lou gestopt ben. Zal wel met geld te maken hebben gehad, ik vond denk ik dat ik wel genoeg geld aan Lou besteed had of zo. Zonde, want deze had ik er gewoon nog even bij moeten halen. Als ik 'm tegenkom voor een schappelijk prijsje zal ik 'm zeker niet laten staan. Begin even voorzichtig met een 3,5.

kistenkuif
Beetje onevenwichtig album maar als je het beste hiervan combineert met de room van voorganger Set The Twilight Reeling dan heb je toch een mooie epiloog na New York en Magic And Loss..

avatar van Jan 1970
Stijn_Slayer schreef:
Ik ben het in deze toch wel met devel-hunt eens. Zo vreemd is zijn associatie niet. Je denkt er al snel een rechterhand bij.

De associatie is juist, op de cover bevredigde Lou Reed zichzelf achter een gordijn waardoor voor de fotograaf alleen zijn hoofd zichtbaar was. Wat er naderhand met het gordijn gebeurt is vertelt het verhaal (wikipedia engelstalig dacht ik) niet. Waarschijnlijk op eBay gezet

Gast
geplaatst: vandaag om 06:59 uur

geplaatst: vandaag om 06:59 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.