Nou zijn mijn stemmen voor E.L.O. altijd hoog, ze zijn de reden dat ik muziek beleef zoals ik het beleef. Maar dit album is de groep live zoals het nooit meer is geweest, het rockt en de versies van de nummers zijn anders als de orginele.
Nou heb ik weinig aan te merken op Jeff maar live was het toch een bejaardesoos, ook het latere spaceship met lasers konden dat niet verbergen. Jeff had nog een hekel aan die rond springende cellisten, maar die probeerde er nog wat van te maken. En als nummers live op het origineel moeten lijken dan zet ik de plaat wel op. Jeff snapt niet dat bij een concert de stoom er af moet komen, maar hij is er ook de persoon niet echt voor, te rustig en te verlegen.
De in 1984 heruitgebrachte versie is hier en daar wel wat opgeleukt. Het orgineel uit 1974 had een andere hoes, en was (heel vreemd) alleen in duistland uitgebracht (vandaar toen alleen via import te krijgen) terwijl hij in de VS was opgenomen. Het geluid verschilt echt 100% tussen dof en helder. Ook bleek er bij de heruitgave het publiek vertienvoudigd te zijn.