Alquin - Sailors and Sinners (2009)

Wat een miskleun! Geen enkele goede melodie op te bespeuren, in elke song zijn veel te veel motiefjes gestopt, maar pakkende ' hooks' of interessante invalshoeken ontbreken.
De zang neigt naar steenkolen-Engels en ik vind de productie erg vlak. Heb er mijn best voor gedaan door deze plaat enkele malen te draaien, maar mijn mening wil maar niet veranderen. Niet elke terugkeer van een -voorheen- hooggewaardeerde Nederrock-band is een succes.

Dat is schrikken . Alquin en miskleun.... dat zijn twee woorden die haast niet samen kunnen gaan . Philipstown, wellicht heb je gelijk maar ik hoop echt van niet. Snel zien dat ik "Sailors and Sinners (2009)" te pakken krijg zodat ik een oordeel over dit nieuwste album van Alquin kan vellen.

Ik vind het volsagen onzin van Philipstown. Sailors and Sinners van Alquin moet je gewoon een paar keer beluisteren en dan kom je er achter dat dit een juweel/parel van een album is. Het beste wat Alquin ooit gemaakt heeft.
Ik vind de producte absoluut niet glad, maar eerder gelaagd en heel doordacht. En ondanks dat is het toch een heel spontaan album geworden.
Gelukkig valt er over smaak niet te twisten.
Groetjes van Sicco.

Heb de cd net gekocht. Niet omdat ik m graag wilde hebben, maar omdat ik graag naar t concert hier in de stad wil aanstaande zondag. En dat kan alleen als je de cd koopt. Ach, wel grappig idee. t hele geintje kost me 19.50, is ook nog wel te overzien.

ik heb van alquin marks, mountain queen, nobody en crash, en vooral de lange sferische (pinkfloydachtige) stukken spreken mij aan. het swingende rocky geluid wat ook veel mensen (Hans Brouwer?) aanspreekt wat minder. ik moet de cd nog luisteren (wellicht ga ik liever eerst t concert luisteren) maar ben beetje bang dat het meer een hans-brouwer concert wordt... hoewel, als de verwachtingen laag zijn t alleen maar mee kan valle:)

Hans Brouwer vindt alle muziek van Alquin heel erg goed. Dus zowel de lange "sferische" stukken als de wat meer rock achtige nummers.

Beste Hans,
Ben best te spreken over deze plaat! Doet mij denken aan Blue Oyster Cult (en dat is een compliment in mijn muzikale wereld). Nadat ik las dat Philipstown "geen enkele goede melodie" kon "bespeuren" had ik mijn verwachtingen verlaagd, maar dat was niet nodig om prettig verrast te zijn:)

Ik zit zelf in een bandje die evenals Alquin nogal uitgesponnen instrumentale muziek maakt, zowel rockin', funky als sferisch. Ik vind t nogal s jammer dat wij meer de stevige dingen neerzetten dan de sferische, wat naar mijn smaak meestal boeiender /mooier is. Het is alsof dat sferische wat ontoegankelijker is, minder voor de hand liggend, spannender. ALS we het toch doen is iedereen meestal erg enthousiast maar toch doen we t niet...

Zo vraag ik me ook af, zou dat bij de jongens van Alquin misschien ook zo werken? Draai op dit moment 'i wish i could' uit 1972 (Marks) waar het sferische naast het rocky en funky een prominente plaats heeft. Ik hoop dat ze t weer s durven... Ze kunnen t wel!

In elk geval kijk ik uit naar t concert van morgen.

Lucky you!! Waar is het optreden? Leiden! Niet zo heel ver bij Woerden vandaan. Mischien ga ik er wel naar toe. Kan ik wellicht na afloop mijn "Sailors and Sinners (2009)" laten signeren .

Ha Hans (e.a.), ben je nog geweest?
Ik vond t optreden de moeite waard. De muzikanten hadden er duidelijk zin in. En dat mis ik bij veel concerten die ik zie nog wel s. Toch miste ik nog wel wat emotie. De nummers hebben vaak best emotionele onderwerpen, maar dat merk je niet echt als je niet luisterd naar de teksten.
De nummers van de nieuwe plaat vielen me niet op als anders (of wat je nog wel s bij reunies hebt: saaier) dan het materiaal van 35 jaar oud. En best lang optreden, zo'n twee uur. Ben tevreden hoor!

Maandje later ben ik wel uitge'keken'op de cd. Niet echt slecht hoor, een 2-tje zit er nog wel in. is nog net de moeite te bewaren voor mij.

Jammer Matthijs. Afgelopen week ben ik met vrouw en dochters een weekje naar Istanbul geweest. M'n I-pod mocht ook mee met daarop o.a. ...... juist "Sailors and Sinners (2009)". Vijf keer per dag werd in het mooie Istanbul opgeroepen om Allah te aanbidden. Tijd voor mij om m'n I-pod aan te zetten en naar Alquin te luisteren. "Sailors and Sinners (2009)" heb ik zo meerdere keren beluisterd. Conclusie: Alquin heeft met "Sailors and Sinners (2009)" wederom een klasse album gemaakt wat doet denken aan vervlogen tijden. Te hopen valt dat de opvolger niet weer zo lang op zich zal laten wachten. 5*****

vijf sterren, hans, weet je t zeker?! kun je nog iets zeggen waarom het je aanspreekt misschien dat ik het dan nog eens met andere oren kan beluisteren?
nu trouwens kayak aan t beluisteren (close to the fire, 2000). Net als alquin een comeback studio plaat van een populaire nederlandse symfo band na een jaar of 20. deze vind ik erg wisselvallig, maar er zitten wel een paar echte goeie nummers bij en dat mis ik bij alquins plaat waar we t hier over hebben. wel een paar aardige nummers, maar nergens voel ik de adrenaline of t kippenvel.

Ik kan me hier best goed in vinden eigenlijk. Ook ik ben in december naar een concert geweest (Haarlem in mijn geval) en kwam dolenthousiast terug met een ter plekke aangeschaft exemplaar van Sailors and Sinners.
Sindsdien heb ik meerdere keren de DVD One more night bekeken en dan herbeleef ik meteen het energieke optreden. Sailors and Sinners draai ik vrijwel nooit en als ik hem draai vind ik hem vooral "wel aardig"

Ja, Matthijs, ik weet het nog steeds heel zeker!

Dan ga ik hem toch nog weer eens luisteren hans!

een halfje erbij! nu hoort ie niet alleen meer bij mijn 10000 beste albums maar bij mijn 8000 beste
(ik klets maar wat hoor)

en NOG een halfje erbij. Wel een groeiplaatje ja. Van een 2,5 naar 2,0 (bijna weggedaan bij opruiming), naar 2,5 naar 3,0 naar 3,5!
Vooral
-The Mission
-Behind the tree
-Holland
Kunnen me bekoren.

Met The Mission met grote voorsprong als beste track.

Mja, hier ben ik toch wel echt afgehaakt. Er is sinds Blue Planet niets veranderd, behalve dat de invloed van het latere werk van Pink Floyd wel erg duidelijk aanwezig is. De eerdere kritiek blijft dus staan. Soms heb ik ook het gevoel naar een soort rock opera te luisteren, vanwege de typerende opbouw die ik soms hoor. Het is allemaal wel vrij soft en soms duikt de elektrische gitaar op. Het kabbelt wel erg veel voort. Soms duikt de saxofoon op, dan weer het hammond orgel. Er wordt niet naar hoogtepunten gewerkt en dan gaat de speelduur van ruim een uur ook wel tegenstaan. De titeltrack weet de schade nog enigszins te herstellen, maar het geheel doet me allemaal maar weinig.

Eindstand:
1. The Mountain Queen
2. Best Kept Secret
3. Nobody Can Wait Forever
4. Marks
5. Blue Planet
6. Sailors And Sinners

Bij de eerste nummers bekroop me een vrij naar gevoel door de tergend valse zang en flauwe teksten, maar ergens halverwege het album sloeg de sfeer toch om naar positief. Vooral Holland en de titeltrack zijn toch best mooi en de invloeden van latere Pink Floyd slaan goed aan. Dat de band op het moment echter lang niet meer in de schaduw van het oudere en spannendere werk kan staan is voor mij echter wel duidelijk. Desalniettemin klinkt het allemaal nog steeds behoorlijk sympathiek.

Voorlopige tussenstand:
1. The Mountain Queen 4.*
2. Marks 4*
3. Nobody Can Wait Forever 3.5*
4. Sailors And Sinners 3.5*
5. Blue Planet 3*
6. Best Kept Secret 3*
Gemiddelde: 3,58*