Stadionrock, het wordt vaak niet serieus genomen door muziekliefhebbers die van wat alternatievere muziek houden wat dat dan ook moge zijn. Daarmee wordt gesuggereerd dat het maken van stadionrock gemakkelijker te maken is. Dat is natuurlijk niet waar. Het enige dat waar is dat het gemakkelijker in het gehoor ligt. De eerdere albums van Biffy Clyro ken ik niet maar de eerdere berichten lezend heeft Biffy moeite gedaan om van muzikale koers te wijzigen, altijd te respecteren.
Het album start met de
Captain; een pompeus rockstampnummer dat met een trompetgeschal. Net zoals in de middeleeuwen is de act aangekondigd in de stad.
That Golden Rule is een snel rocknummer dat eindigt met een duel tussen gitaar en orkest. Bij
Bubbles komt meteen de vraag op: wat doet Josh Homme bij deze band? Hoe dan ook een prachtig poprocknummer met een gierende gitaarsolo van Homme. 3 nummers onderweg tijd om even bij te komen met
God & Satan dat start met man en akoestisch gitaar.
Band of Horses start met een drumcomputer en doet een beetje aan Muse denken.
Mountains is een lekker rocknummer met een aanstekelijk refrein.
Shock Shock is weer een wat sneller aggressiever rocknummer en
Many of Horror een meezing rockballad. Dan is het album eigenlijk wel afgelopen
Boooom en Cloud of Stink zijn weer de snellere rocknummer die we eerder hebben gehoord op dit album en
Know your Quarry en Whorses weer wat langzamer. Wel goede nummers hoor maar niet uniek. Kortom een aanstekelijk rock album met lekker in het gehoor liggende rocknummers. Ik ben benieuwd hoe deze band zich verder gaat ontwikkelen.
Trouwens; de albumtitel is geïnspireerd door het volgende boek:
Only Revolutions - Mark Z. Danielewski - BoekMeter.nl
Dat is dan ook de enige overeenkomst. Het boek is erg experimenteel van aard en van de inhoud zie je niet direct wat terug in de teksten.