Santana - Shaman (2002)

Ik vind het toch knap dat Santana met z'n laatste 2 albums (deze en Supernatural) toch weer heeft vernieuwd en ik vind het zeer positief. Dit is wat mij betreft een prima album. Beste nummers zijn You are my kind, Foo Foo en Feels Like Fire.

Ik vond Supernatural een alleraardigst album, maar toen ik dit hoorde was het alsof ik een direkte kopie van dat album hoorde. Heb de cd daarna aan mijn pa gegeven en die draait hem nog regelmatig in de auto. Ik hoef het in ieder geval niet meer te horen.

Ja daar heb je wel gelijk in, maar omdat er andere artiesten aan meewerken, is het toch wel een ander album vind ik

Zo te horen best een aanrader om voor het zachte prijsje dat hij nu voor in de winkel ligt aan te schaffen?

Heraling van het 'Supernatural' truukje. Dat was op zich een hele goeie truuk, maar zoals het ook vaak is bij films is het vervolg helaas minder dan het eerste deel. 3***

santana alleen red het simpelweg niet meer en dus een plaat als deze

wat mij betrefd mag hij wel stoppen, heeft zich allang bewezen, voegt weinig muzikaals meer toe aan bestaand werk, en zo goed als ie ooit was issie allang niet meer

Reijersen, draai de knop om en vergeet het oude werk van Santana. Als je dat kunt haal je met "Shaman (2002)" een heerlijke plaat in huis . Het nummer "The game of love" met Michelle Branch is alom bekend. Maar ook een nummer als "Feels like Fire" met Dido en natuurlijk het geweldige "Foo Foo" zijn TOP. Dit album is niet zo sterk als voorganger "Supernatural" maar is desondanks het beluisteren meer dan waard . 4****

Beste Hans, dit album wil ik nog beoordelen maarrr..... wat is jouw mening over het album "Caravanserai"?

Het album opent veelbelovend maar daarna vind ik het toch wel flink inzakken. Het is voor mij allemaal een beetje zielloos gedraai, hier en daar overgoten met een trendy-sausje.
OK, "Foo Foo" is opzwepend, "Victory is One" is mooi en zoals gezegd het openingsnummer "Adouma" klinkt gewoon erg lekker. Maar verder kan het mij niet raken.

Groot gelijk, vreselijke troep is dit, grootwarenhuizenachtergrondmuzak, méér is het niet, met Supernatural werkte de truuk van de gastmuzikanten, dus, we herhalen die truuk dan nog maar eens.... zo werkt het niet als je geen goede songs kunt leveren.

Te mijden, deze draak.

**

Staan een paar leuke samenwerkingen op, maar vindt het eerdere Supernatural en het latere All That I Am toch leuker.

3 sterren.

als ik dit nu eerder gehoord zou hebben dan supernatural zou ik deze waarschijnlijk beter vinden

Het is Victory is Won..

Heb dit album nooit leuk gevonden. Slappe herhaling van Supernatural. Alleen Sideways vond ik lekker droog. De rest kan me niet echt bekoren.

na het fantastische ' supernatural ' direct deze cd gekocht toen hij uitkwam met zeer hoge verwachtingen natuurlijk , maar groot was de teleurstelling dat dit album toch veel minder was , technisch wel sterk maar de nummers konden me niet boeien .

Dezelfde formule als "Supernatural", waarmee het succes nog eens dunnetjes wordt herhaald, alleen zijn de songs over het algemeen minder goed.

Bij Supernatural was het nog Santana & gasten, hier is het meer gasten & Santana.

Toch vind ik hem niet meer zo slecht als eerst. Misschien omdat ik hem niet meer zo vergelijk met Supernatural, al doet mijn vorige post anders vermoeden

Santana had dit album gewoon Supernatural volume 2 en het volgende Supernatural volume 3 moeten noemen.

idd, want muzikaal blijft het net zo zwak

Na het overweldigende succes van ”Supernatural” komt Santana met ”Shaman”. Een plaat die qua aanpak vrijwel identiek is aan het eerder genoemde ”Supernatural”. Die comeback was dermate geslaagd dat Santana moet hebben gedacht op dat concept voort te borduren. Waar ik ”Supernatural” erg geslaagd vind, heb ik dat met ”Shaman toch niet. Allereerst spreken de gastmuzikanten me een stuk minder aan. Ik heb bijvoorbeeld helemaal niets met een Michelle Branch, Dido, Musiq of Chad Kroeger. De liedjes hebben op mij dan ook nauwelijks effect. Aan de kwaliteiten van Santana zal ik geen moment tornen, maar ”Shaman” klinkt wat te gemakzuchtig en is te opzichtig op zoek naar een herhaling van succes. Dat neem ik Santana niet kwalijk, maar ik ga er niet in mee. Daarnaast vind ik dat er in sommige liedjes iets teveel wordt toegewerkt naar een hitnotering. Dat heeft Santana mijn inziens niet nodig. Hij heeft voldoende kwaliteiten om muziekliefhebbers aan te spreken. ”Shaman” vind ik zeker niet slecht, maar ik luister veel liever naar ”Supernatural”.

Volledig eens met Ronald5150, dit is gewoon klakkeloos herhalen van Supernatural, alleen zijn de songs en gastartiesten van minder niveau. Maar Supernatural werd een gigantisch succes, dus zal Shaman het ook worden, dacht men zo. Opvolger All That I Am is weer op dezelfde leest geschoeid met nog wat minder niveau.

Ik verlang toch weer heel sterk naar Abraxas, Moonflower, Caravanserai, Welcome, Borboletto...
Naar mijn bescheiden mening is dit nog net geen draak van een cd...met vele dieptepunten (America, Foo Foo, Novus (jakkes) en nog verschillende anderen... heel jammer, want het kan veel beter.
Een lichtpuntje, ik neem wel mijn petje af voor Santana, dat hij na zo veel jaren toch nog steeds van alles aan het uitproberen is.

Na de ontnuchtering van 'Supernatural' waren de verwachtingen heel laag. Als je niks verwacht, kan het op zijn slechts voldoen aan wat je vreest en kan het eventueel beter zijn. Wel, dit is zoals verwacht, maar slechter dan 'Supernatural' is het niet. Integendeel, ik vind 3 mooie nummers, waar de voorganger er maar 1 heeft. Dit zijn 'Victory Is Won' (de 'El Farol' van de voorganger), 'America' (ondanks de afgrijselijke P.O.D., maar dankzij de heerlijke gitaar) en 'Novus', een waardige afsluiter. De rest is voor de container. 2 sterren

Supernatural is nou niet bepaald mijn favoriete album van Santana. Als Shaman een herhaling van zetten is kan het dus amper tegenvallen, wat het ook niet doet, mits de verwachtingen niet hoog zijn. Dacht na een niet eens zo ongunstige eerste luisterbeurt een prima instrumentaal nummer gespot te hebben, wat Victory Is Won blijkt te zijn. Productie is uitstekend en het gitaarspel weer fleurig, al hebben de gasten wat de overhand. Euvel is dat het album nogal lang duurt en er te weinig instrumentaal opstaat en op een gegeven moment wat voortkabbelt, bij die een-na-laatste track veer ik even op. Santana met een moderner geluid is best te doen, ware het niet dat het songmateriaal me voor de rest nergens echt weet te pakken (na twee keer luisteren).