Ihsahn - After (2010)

Het tweede album uit dit nieuwe jaar dat ik heb kunnen beluistern. Ik had meer van deze band verwacht, maar over het algemeen is het wel een redelijk album. Misschien moet ik er wat vaker naar luisteren om er een beter oordeel over te vellen. Voor nu kom ik niet hoger dan 3*.

Benieuwd, vond de vorige erg sterk.

Same here, ben benieuwd! volgens ihsahn gaat dit album het dichtste bij emperor staan van de 3 platen.

ik vind vergeet de emperor wat ihsahn hier doet is stukken interresanter

Sterk album, wat mij betreft het beste dat Ihsahn tot nu toe gemaakt heeft. De songs spreken me wat meer aan, mede door de lekker volle produktie. Sporadisch wat meer melodieus en rustiger dan de vorige albums, maar daarnaast staan er ook stukken op die sneller en bruter zijn dan alles op de twee eerdere platen. Iets te veel gebruik van saxofoon naar mijn smaak en hier en daar wat langdradig, maar toch een sfeervol, mooi album. De beste song vind ik het lekker lange Undercurrent.

Wondermooie plaat. De voorganger angL vond ik een pak minder geslaagd. Geweldige productie, sfeervolle nummers die van begin tot eind echt beklijvend zijn. De saxofoon in de nummers is een magistrale toevoeging die veel meer is dan louter een gimmick. Die jazzsound die daardoor wordt gecreeërd bevalt me bijzonder goed. Voorlopig het beste van 2010!

Ik ben er nog niet voor de volle 100% uit welk cijfer ik deze plaat nu moet geven. Omdat ik zo aangenaam verrast ben, heb ik de neiging 'm 4,5 toe te dichten, maar ik denk dat ik het voorlopig toch nog maar effe op 4 sterren ga houden.

Het openingsnummer is lekker zwaar, zet meteen de toon, en gaat door je heen met de snelheid van het licht. Het tweede nummer, 'A Grave Inversed', klinkt enorm tegendraads, en dat maakt het tot zo'n uitstekende song, met die saxofoon die ganz loss gaat, ja mooi.

Het titelnummer is ook een uitstekend stukje muziek, iets rustiger als de twee voorgaande nummers, als je die term bij deze plaat al kan bezigen.

Dan komt mijns inziens het beste nummer van de hele plaat, 'Frozen Lakes On Mars'. Er gaat enorm veel energie en vakmanschap vanuit. De riff van dit nummer is uitermate goed, en past helemaal in de sfeer van dit album. Wat me ook zo intrigeert, is de opbouw in dit nummer. Pure klasse!

Hierna komen we bij ‘Undercurrent’; het eerste van twee lange nummers op deze plaat (10 minuten). Dit nummer zet in met een leuk introotje, daarna wordt er een vrij rustige aanloop genomen, een strofe wordt ingezet, allemaal relatieve stilte voor de onvermijdbare storm, al blijft het deze keer wel vrij lang rustig. Na drie minuten verandert het tempo plots, een half minuutje later voel je de gitaren aanzwellen, en komt die grauwe, rauwe stem weer aan de oppervlakte. Weer een half minuutje later horen we de saxofoon, een aangename wending. Na 5 en halve minuut wordt er weer een versnelling hoger geschakeld en is het stilaan tijd om er nog eens een gitaarsolo tegenaan te gooien. De opbouw van dit nummer zit erg knap in mekaar, toch essentieel voor dit soort nummers. Na 7 en halve minuut krijgen we plots een voller, meer bombastisch geluid. Dit had ik niet verwacht, mijn verbazing stijgt met de minuut. De saxofoon valt weer in, en blijft het nummer overheersen tot het eind.

‘Austere’ vind ik het minste nummer op deze plaat. Het nummer haalt het tempo een beetje uit de plaat, en ik heb de indruk dat het nergens naartoe gaat, maar op zich is het zeker geen slecht nummer. ‘Heaven’s Black Sea’ past dan weer wel goed op deze plaat, maar springt er niet echt uit. Deze twee nummers zorgen er voor dat ik definitief naar de 4 sterren ga.

Het laatste nummer is ‘On The Shores’, en het start met de saxofoon in een hoofdrol, en dat deuntje hebben we al eens eerder gehoord in dat andere lange nummer, ‘Undercurrent’. Na dat stukje wordt het wat rustiger, met harmonische samenzang en leuke saxofoonuithalen. Daarna krijgen we een kort stukje in de trant van de saxofoon, waarna die saxofoon maar blijft doorjassen, het tempo is inmiddels wel veranderd. Na iets meer dan 4 minuten wordt er nog eens gezongen. Net als ‘Undercurrent’ heeft ‘On The Shores’ een uiterst knappe opbouw. Na 6 minuten krijgen we weer rust, de saxofoon steekt aarzelend weer de kop op, maar blijft nog op de achtergrond tot 7 minuten, waarna weer dat gekende stukje wordt ingezet. Hierom lijkt het op deze plaat wel te draaien. Ik hou er in ieder geval van. De saxofoon improviseert soms wel wat, en dat geeft het die extra tensie. Het nummer en daarmee ook meteen deze plaat besluit met de saxofoon, zonder andere instrumenten op de achtergrond, om de nadruk te leggen op dit instrument, zou ik denken.

Ihsahn levert hiermee een sterke plaat af, af en toe hoor ik Porcupine Tree hierin (vooral het album ‘Deadwing’), al moet je dat binnen z’n context bekijken natuurlijk. Ihsahn zal altijd wat zwaarder en sneller zijn.

4 sterren

Het nieuwe album van Ihsahn begint zeer sterk met The Barren Lands, mooie gitaarpartijen. Daarna komt A Grave Inversed met saxofoon!!!! Erg gaaf gedaan en ik zie dat dat vaker in het album voorkomt. Dit wordt dus erg gaaf! Frozen Lakes on Mars kende ik al, en dat is echt een geweldig nummer en zit echt een riff in die Meshuggah ook zou kunnen doen Undercurrent is een van mijn favorieten, mooi nummer van 10 minuten met heel veel variatie. Austere is wel het minste, maar nog steeds goed. En On The Shores, wauw, wat een nummer. En die saxofoon. Zo mooi gedaan!

Enige nummer wat me van 5,0* afhoudt is Austere, dus ik kom op 4,5* uit en dit is het eerste metalalbum van dit jaar wat deze beoordeling krijgt van mij, de rest viel nog tegen.

Hmmm, ik vind Austere net wel een goed nummer. Beetje Opethiaans à la Damnation. Ik heb het dan weer iets minder met A grave inversed. Een leuk experiment, dat wel, maar een sax leent zich niet tot snel spelen vind ik. Ik hou liever van het warme, lome saxgeluid zoals in Undercurrent bijvoorbeeld.

Ik vind Opeth geweldig, maar Damnation is niet zo mijn ding, dus dat klopt wel

On the shores is misschien wel het beste nummer dit jaar tot nu toe,
die saxofoon is echt bruut.

aNGL heb ik nog wel in huis gehaald. Maar ik moet constateren dat mijn interesse in zijn solowerk wat inzakt. Het neigt qua sfeer wat teveel naar Opeth. En dat is op After misschien nog wel erger geworden.

Het debuut had nog wat meer van Emperor weg en daarom bevalt dat me nog het beste.
Muzikaal klopt alles verder aan de plaat. De progressief aandoende metal zit ingenieus in elkaar. Maar het mist een eigen gezicht. Te vaak doemen herinneringen aan andere bands op.

De cleane zang kwam bij Emperor beter tot zijn recht in de spookachtige galm passages. Hier lijkt Ihsahn wat meer op het lispelende broertje van Michael Akerfeldt.

Bij mij blijft het allemaal niet echt hangen, muzikaal klinkt het erg bekend! En ik mis smerigheid!! Die saxofoon is niets voor mij, maar heeft ook wel iets grappigs! 3,5 **

Die saxofoon vind ik nog het leukst. Het geeft aan dat Ihsahn niet bang is om ongebruikelijke zaken in zijn muziek te verwerken. Het mag van mij wel allemaal in Ihsahns geval gewoon wat smeriger en harder zijn.

Saxofoon is gewoon niet mijn instrument...en ik ben het eens met harder en smeriger!!

Ik was eerst heel erg enthousiast over deze plaat maar na vijf keer beluisterd te hebben is het toch wat minder.
De saxofoon is prachtig en van toegevoegde waarde, zonder was het toch wel een erg standaard album geworden en dat is mijn probleem dus ook een beetje, het mist een eigen gezicht zoals Edwynn al aanhaalde.

Over Ihsahn - After in eerste instantie zeer enthousiast, helaas staan er een paar nummers waaronder de titelsong die me tegenvallen. ook zijn stem begint na (flink) wat luisterbeurten te irriteren. Staan daarentegen nog steed hele sterke songs waaronder Barren Lands/Frozen Lakes on Mars/ Grave Inversed

Toen ik dit album voor het eerst luisterde, kort nadat medeuser Mastodonner het als Metal Album van de Week presenteerde, was ik behoorlijk enthousiast. Nog niet razend enthousiast, maar de sfeer en het gebruik van een saxofoon waren voor mij apart genoeg om te vermoeden dat hier sprake was van een groeibriljantje.

Een paar luisterbeurten later geloof ik dat dat vermoeden niet juist was. Integendeel, na een paar keer luisteren merk ik dat het album me steeds minder begint te boeien. Ok, ik heb niet opeens een andere metalband ontdekt die ook gebruik maakt van een saxofoon. Dat instrument werkt voor mij nog steeds sfeerverhogend. Maar daar staat tegenover dat de vocalen me niet heel goed liggen: ze zijn een beetje te vlak allemaal. Daarnaast weet After me nergens echt te grijpen of te raken. Ik luister het wel, maar ik mis de emotie en de muziek is ook niet bruut of intens genoeg om daarvoor te compenseren.

Al met al heeft Ihsahn een album afgeleverd dat ik moeiteloos uit kan luisteren, met redelijk plezier zelfs, maar dat me geen enkel moment weet te raken. En aangezien ik mijn muziek meestal voor de emotie of de sfeer luister, ga ik hier niet op een hele hoge score uitkomen.

3,0*

Ihsahn brengt met After een sfeervol product met invloeden vanuit de black, maar ook zeker progressieve metal. De saxofoon vind ik een pluspunt en word ook erg goed gebruikt. Vooral in de twee lange nummer (Undercurrent en on the Shores) komt die heerlijk naar voren, bijna als een klaagzang, wat de muziek perfect past.

Ook is Ihsahn niet alleen bezig met rustige passages neer te zetten, maar zit er voldoende vaart in de muziek om dan weer even meegesleept te worden door de mooie saxofoon partijen. De vocalen passen er ook erg goed bij, lekker rauw.

Ik moet wel zeggen dat het tweede gedeelte van de cd (met de twee lange nummers) mij meer bij blijft dan het eerste gedeelte, aangezien daar de emotie toch meer naar boven komt.

Met dit album geeft collega mastodonner de aftrap voor ronde drie in de topic HMAvdW en het is stevige progressieve metal met veel (goed verstaanbare) gegrunt en cleane zang, dus dat krijgt al een streepje voor. Over de saxofoon werd hier al het een en het ander gezegd, het stoort me in het algemeen nergens op dit album. Het is tevens mijn eerste kennismaking met deze muziek.
Opener The Barren Lands roept onmiddellijk een teneergeslagen haast melancholisch gevoel op versterkt door de sobere teksten en de radeloos aandoende zang, de snellere instrumentale stukken vallen in goede aarde ten huize Spamalot. Goede opener maar er komt nog vuurwerk achter, namelijk in het knettersnelle en –gekke A Grave Inversed met een geschifte rol voor de saxofoon en ultrasnel drumwerk. Mooi twingitaarwerk ook, op het volledige album eigenlijk. Hoogtepunt nummer één op dit album is het rustigere After met half cleane zang en half gegrunt en minder toonladdergegoochel maar o zo sfeervol, een groot contrast met de twee openers. Ik hoor tevens een mooie meer prominente rol voor de bass. Frozen Lakes On Mars is opnieuw een snel nummer, de trommelvliezen stampen lustig mee. Undercurrent is de eerste “lange” en zit vol afwisseling en solide drumpartijen van drummer Asgeir Mickelson. De saxoonpartij doet mij soms denken aan Promised Land van Queensrÿche. De break halverwege is de moeite, het is mijn hoogtepunt nummer twee op dit album. Austere is het rustigste nummer met een rol voor de Hammond orgel en akoestische gitaar. Dan is Heaven’s Black Sea weer “ouderwets” Ihsahn met veel smeuïg gitaarwerk. On the Shores is de tweede “lange” met indrukwekkende break en hetzelfde desolate gevoel als opener The Barren Lands, toeval of niet?
Ik heb kennisgemaakt met een album waarin heel veel variatie, heel veel sfeer en heel veel vakmanschap in zit. Mastodonner, uw inzending werd gesmaakt en ik beloon dit met een mooie vier. Een sterke opener.

Leuk dat deze plaat over het algemeen positief wordt onthaald

Net geen top 10 notering in mijn eindejaarslijstje, dan weet je wel dat ik dit een deksels sterk album vind.

Ik vind de inbreng van de saxofoon geweldig, maar ik luister de laatste tijd ook vrij veel naar jazz, dus ik ben die saxofoon al wel een beetje gewoon, natuurlijk

Het is al bijna een jaar geleden dat ik 'After' van Ihsahn ontdekte, en het weet me nog steeds in de greep te houden. Dat geeft aan dat dit een blijvertje is!

Toch weer deze week opgezet en is toch wel een erg goed album!! Stem verhoogd naar 4

Ik moet hem toch opnieuw verhogen, wat een verdomd lekker plaat!!!! Maf dat een album eerst niet blijft kleven maar later toch ongelofelijk boeit!! Absolute topper!

Dit blijft een vermakelijk album, maar helemaal ondersteboven ben ik er ook weer niet van. Vermakelijk vooral.