Dit is het enige album van Finntroll waar ik, voorafgaande aan de marathon, geen noot van gehoord heb en voor Nifelvind was het geen overbodige luxe geweest als ik al een beetje wist wat ik kon verwachten. Dit album is zo experimenteel dat ik de bekende Finntroll-elementen nauwelijks hoor. Ik denk niet dat ik de band herkend had, als iemand dit willekeurig opgezet had.
Traditionele Finntrollstukken hoor je hier maar weinig. Vaker speelt de band hier pure black metal en leent het de orgels van Dimmu Borgir. De keyboards van Trollhorn zijn eveneens onherkenbaar en speelt de toetsenist een andere rol dan we gewend zijn. Ondanks de moeite om over te schakelen, hoor ik genoeg toffe dingen en kan ik wel degelijk van dit album genieten. Dit album zit helemaal volgepropt met vreemde geluiden, waardoor het erg lastig is om er meteen een oordeel aan te geven. Ik posteer Nifelvind voorlopig als hekkensluiter, maar het is waarschijnlijk dat de waardering (en dus ook de positionering) zal veranderen. Leuk, vreemd album dit!
Tussenstand:
1. Jaktens Tid
2. Ur Jordens Djup
3. Visor Om Slutet
4. Midnattens Widunder
5. Nattfödd
6. Nifelvind