10cc - Windows in the Jungle (1983)

heb de plaat nog gehad maar weet alleen nog dat ik dit ronduit slecht vond.

feel the love is een lekker nummer,voor mij pure jeugdsentiment.

Deze is zeker niet slecht, vind ik!

Wat een rare clip van Feel The Love is dit trouwens. Ik ken er eentje met een tenniswedstrijd er in.

Sinds een paar weken heb ik eindelijk de cd versie van dit album. Ik heb hem altijd al een prachtige plaat gevonden. Het was één van de eerste albums (toen nog l.p.'s) die ik in zijn geheel beluisterde. Vooral de opener "24 hours" is schitterend.

Heropleving van het duo Goulman en Steward.Een fris album met een stel aardige songs.De groep was min of meer al afgeschreven.
Feel the love werd een hit,dus 10CC was weer even terug.Die rare clip werd trouwens in samenwerking gemaakt met 2 oude bekenden:Godley&Creme.Die zo'n beetje de pioneers werden van Nieuwe stijl videoclips in de jaren 80.
24 Hours en de afsluiter Taxi! Taxi! zijn hoogtepunten op deze plaat.
Een plaat die toenderijd ook goed ontvangen werd en terecht.Hier en daar weer lekker eigenzinnig en melodieus.Na de tour die volgde ging 10cc alsnog een behoorlijke tijd op nonactief.

Ik vind dit echt een kulrecensie die een moderator zo zou moeten verwijderen. Slaat nergens op.

Vanwege 'Feel the Love' gekocht. Tja, ik herinner mij die video met die tenniswedstrijd in de zomer van 1983. 'Food for thought' was een iets mindere knaller, maar niet slecht gedaan. De rest altijd als opvulling beschouwd. Het experimentele karakter van hun U.K./Decca-albums spreekt mij overigens meer aan dan hun Mercury-werk. Daarom schuif ik ook veel liever een compilatie dan een regulier album van 10cc in mijn CD-speler.

Absoluut waar, en op de meeste enkelvoudige 10CC verzamelaars vreselijk schandalig over het hoofd gezien.
De rest van dit album is stukken minder interessant...

Met deze plaat zette 10cc zich weer nadrukkelijk op de kaart en leverde hen een invitatie op voor Veronica Rocknight, waar ze overigens een heel mat optreden gaven met uitzondering van een mooie uitvoering van "i'm not in love". Over het eindresultaat sluit ik aan bij Father McKenzie

feel the love ook voor mij jeugdsentiment

de rest van 10 cc spreekt me weinig an

cry van godley en creme ook tof

geen id welke plaat dat weer staat

misschien moek er mezelf eens in verdiepen, ik zie lovende kritieken her en der, ook over godley en creme

Totdat ik vanavond de LP weer eens draaide, zou ik vooraf een 'breek me de bek niet open' reactie hebben gegeven over deze Windows in the Jungle.

In mijn idee was het dusdanig treurig, dat ik de LP zelfs nooit op cd heb vervangen. Vroeger al niet veel gedraaid. Het voordeel daarvan is weer, dat de (over het algemeen prima Mercury persingen) nagenoeg krasvrij door je speakers komt.

26 jaar oud.

Ik ga nu zeggen dat ik de plaat helemaal niet onaardig vind en val Bikkel bij in zijn recensie van alweer 10 april 2008.

De reggae-achtige deuntjes van de singles Food for thought en Feel the love hebben de populariteit in mijn hoofd geen goed gedaan, in feite vind ik ze aardiger dan Dreadlock holiday.

De hele LP krijgt van mij ook een betere beoordeling dan het flauwe en bovenal saaie Bloody tourists.

Bikkel noemde de opener en de afsluiter 24 hours en Taxi! Taxi! de hoogtepunten. Ik wil mij daar wel bij aansluiten en aantekenen dat ik eigenlijk heel kant 2 meer dan verdienstelijk vind.

De alleen leuk op elkaar aansluitende nummers van kant 1, Yes I am en Americana panorama hebben mij een iets te hoog blazers-gehalte.

Alleen het idee dat er wellicht weer eens een Donna of The Wall street shuffle voorbij komt moet je laten varen. Dan is Windows in the jungle een alleraardigste plaat.

Ik constateer een fris geluid op Windows In The Jungle .
En inderdaad , vergelijken met de prille 10CC albums is niet rieel .
Zo goed als elke eigenzinnige 70's band klonk ineens wat straighter en minder experimenteel . Ik overdrijf niet als ik bands als Roxy Music , Queen en Genesis noem in dit kader .
En zelfs een symforeus als Yes bond wat in haar pretenties .

Windows is luchtig en prettig in het gehoor liggend , daarbij vergaten Stewart en Gouldman nu eens niet goede liedjes te schrijven .

Het was tevens de laatste goede plaat van het duo .

Yes I Am! is trouwens ook een prachtig nummer.

Ik vind dit echt een kostelijke reactie op de recentie van beaster! En dat terwijl jullie allebei Genesis op nr.1 in je top 10 hebben staan
Over smaak kun je niet twisten blijkt maar weer.

Na lange tijd weer eens beluistert, en merkte toch op dat ik het ooit beter heb gevonden dan nu.
Ik blijf wel van mening dat het een stuk beter is dan de twee voorgangers Look her en Ten Out Of Ten.
Beslist avontuurlijker en met een stel aardige songs, maar de tamheid en de wat zakelijke blanke reggea invloeden in Feel The Love en Food For Thought, doen het toch niet helemaal lekker meer.
De opener 24 Hours doet bij vlagen weer wat aan de oude 10CC denken, een goede song, maar kabbelt dan net even te lang door.
Uiteindelijk zijn het swingende City Lights, het ritmisch lekkere Working Girls en de uitstekende afsluiter Taxi ! Taxi ! de highlights.

De 4 rechtvaardigd het geheel niet echt meer, dus ik zak een halfje.
Maar een slechte 10CC plaat is dit niet.

Ein-de-lijk wordt dit album opnieuw op CD uitgebracht.

Over een klein maandje geeft Universal het album opnieuw uit, ditmaal in een zeer betaalbare, midprice CD-versie. Ik zie 'm al op verschillende sites van aanbieders staan. En zo te zien ook met de bonustracks die op de dure Japanse versie stonden. Hetzelfde geldt voor Ten out of 10, het album uit 1981 dat hieraan vooraf ging.

Ik moet zeggen dat ik wel erg blij ben met dit nieuws. Want hoewel die twee albums zeker niet tot het beste werk behoorden, zijn ze in mijn optiek toch alleraardigst en horen ze er zeker bij, ter completering van de collectie. Ik vond ze niet de (hoge) prijs waard die op eBay werd gevraagd voor de dure Japanse editie, maar als standaard midprice-CD ga ik ze zeker aanschaffen.

Ook beter dan in mijn herinnering:
De krenten uit de pop: 10cc - 10 Out Of 10 / Windows In The Jungle, 2014 reissues - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

Mooie recentie Erwin.
Al vind ik Look Hear een stuk zwakker dan Bloody Tourist.

Ja daar heb je wel gelijk in denk ik.

Voor 10cc heb ik altijd een zwak gehad. Ben een paar jaar geleden nog naar 10cc (wat er van over is) geweest. Was een zeer fijne avond. Bezit al hun albums maar draai meestal hun vroegere werk. Vandaag draai ik hun latere werk en ben met deze begonnen. Blijft een prettig album.

Gisteren een boeiende reportage gezien Uur van de Wolf over de opkomst en ondergang van 10cc.
Vanavond maar is een 10cc avondje op Spotify. Ook maar weer is het laatste album opgezet van Graham Gouldman en Eric Stewart. Onderschat album, blijft een fijne plaat om naar te luisteren. Zelf vonden ze het genoeg en trokken de stekker uit 10cc.

Hele goede docu, ook erg van genoten.
Windows In The Jungle is overigen niet de laatste plaat van 10CC.
Even afgezien van wat later livewerk, verschenen nog Meanwhile en Mirror Mirror.
Beiden erg teleurstellend overigens.

Hele goede docu, ook erg van genoten.
Windows In The Jungle is overigens plaat niet de laatste van 10CC.
Even afgezien van wat later livewerk, verschenen nog Meanwhile en Mirror Mirror.
Beiden erg teleurstellend overigens. [/quote]

Heb je gelijk in; bij die albums ben ik al afgehaakt. Heb nooit de moeite genomen om deze te luisteren. Ik begrijp van jou dat dit ook niet nodig is.

Staan niet al te best aangeschreven.
Meanwhile heb ik toen wel gekocht.
Er was sprake van een reunie met Godley& Creme, maar uiteindelijk is alleen Godley te horen als zanger op het nummer The Stars Didn't Show en ik meen met Creme wat coirtjes hier en daar.
Staan een paar leuke tot aardige nummertjes op, maar echt veel soeps is het niet.
Mirror Mirror heeft het ook niet.
Een acoustische versie van I'm Not In Love staat er op.
Armoe troef.
Hier is het ook waar het mis ging tussen Stewart en Gouldman.
Het duo is sindsdien niet meer in contact.
Gouldman heeft 10CC al weer wat jaartjes geleden nieuw leven in geblazen en spelen veel live. Gitarist Rick Fenn en drummer Paul Burgess zijn van de partij.
Fenn maakte vanaf 1977 deel uit van de groep en Burgess vanaf 1974.
Hij deed als extra slagwerker live mee, naast Godley.

Dit album mag er overigens best zijn.
Staat goed spul op, al is het een pak minder dan hun prille periode.

Gouldman heeft 10CC al weer wat jaartjes geleden nieuw leven in geblazen en spelen veel live. Gitarist Rick Fenn en drummer Paul Burgess zijn van de partij.
Fenn maakte vanaf 1977 deel uit van de groep en Burgess vanaf 1974.
Hij deed als extra slagwerker live mee, naast Godley. [/quote]

Zag inderdaad 10cc op de concertagenda in Brugge, met Gouldman, Fenn en Burgess.

Ja, ik heb die bezetting een paar jaar terug ook gezien in een theater in Meppel. Toegegeven, muzikaal stond het als een huis, maar het blijft de vraag of je deze bezetting nou echt 10cc mag noemen. Fenn en Burgess maakten wel deel uit van de band in de jaren zeventig (je ziet ze ook op verscheidene hoesfoto's), maar ze behoren natuurlijk niet tot het core-kwartet dat 10cc in de eerste helft van de jaren zeventig zo'n uitstekende, eigenzinnige band maakten. Ik heb genoten die avond, daar niet van, maar ik blijf hier toch een wat dubbel gevoel aan overhouden.

Wel leuk om te lezen dat dit album naderhand door velen beter beoordeeld wordt dan destijds. Het bleek de zwanezang van de band (even afgezien van de semi-reünietjes in de jaren negentig), maar is toch een plaat met een eigen gezicht. Ik denk - zoals musician hierboven ook al aangeeft, dat de twee reggae-achtige singles van het album de beeldvorming over deze plaat achteraf geen goed hebben gedaan. Want 10cc en reggae, dat hadden we anno 1983 nou wel gehad. Maar deze plaat heeft meer te bieden, zoals een paar interessante, lang uitgesponnen composities, die vooral door het drumwerk van Steve Gadd zelfs een beetje tegen de jazzrock aanleunen. Nou, heel in de verte dan...

Ik denk dat ze met Feel The Love gokten op een zelfde soort effect als Dreadlock Holliday.
Het werd wel een hit, maar heeft nooit de impact gehad van DH.
Food For Thought heeft ook een reggeafeel, maar ik ben het er mee eens, dat die moves niet zo heel geslaagd zijn.

Dat ik deze nog geen stem had gegeven.

Aangenaam plaatje met wat langere nummers dan normaal, maar geen progrock.

Op dit moment is 10CC gewoon Gouldman/Stewart aangevuld met oa Simon Philips, Steve Gadd, Mel Collins, Stuart Tosh.

Slecht is het niet, maar het voelt wat uitgeblust. Toch draai ik het graag, maar ik draai 10CC sowieso graag, al is het alleen maar om het weergaloze 24Hours.

10CC dan al wat jaartjes op safe spelend.
Kwaliteitspop zeker, maar de verrassing is er echt af.
24 Hours en Taxi Taxi zijn erg goed.
Eigenlijk een conceptplaat over de drukte en gekte in de grote stad.
Klinkt wat Amerikaans deze plaat, die artistiek wel een lichte verbetering laat horen in vergelijking met de 2 vorige albums.
Maar de scherpe randjes zijn er af.
Leuk is wel dat ex collega's Godley & Creme de videoclip van Feel The Love regisseerde.
Inmiddels waren deze heren bekende videoclip makers.
Oa. voor Frankie Goes To Hollywood en Duran Duran.

Wat mij aangaat mogen Gouldman en Stewart zo weer de studio in als 10cc of als duo... De beiden heren vullen elkaar op muzikaal gebied nou eenmaal goed aan.
Je mist het Gouldman geluid op de solo albums van Eric Stewart en andersom. Maar goed dat is een fenomeen dat je bij heel veel goede schrijvers/duo's tegenkomt. Zelfs Lennon en McCartney waren sterker als duo dan solo. Jagger / Richards ... Banks / Rutherford .... Squire / Anderson .... Mercury / May / Taylor/ Deacon....

Niet hun beste plaat maar all together is dit toch ronduit geweldige muziek van een grandioze band. Zeer de moeite waard, muzikaal, grappig, melodieus, zeer brits maar o zo goed. Heerlijke muziek voor in de ochtend. Food for thought werd alleen in Nederland op single uitgebracht en werd een piepklein hitje hier. Feel the love was een single a la Dreadlock Holiday maar hun succesdagen waren reeds geteld. 4 sterren