Verrassend goede plaat! De muziek bouwt voort op New Values, maar is eigenlijk veel beter.
De muziek valt te omschrijven als experimentele rockmuziek anno '80, zo'n jaar waarin eigenlijk alles kon in de undergroundscene. De muziek wordt gekenmerkt door een soort toevalskarakter dat over de hele plaat, niet geheel toevallig, goed uitpakt.
De muziek is vuig, donker en heavy on mood. Daarbij staat er steeds een heel onheilspellende piano mee te spelen in een hoekje.
Het is minder directe agressie dan de Stooges-periode, maar minder gecontroleerd experimenteel dan de twee Iggy/Bowie-platen uit '77.
Misschien dat je de plaat het beste kan omschrijven als een hybride van Fun House, Kill City en Lust for Life/New Values.
Snel door naar Zombie Birdhouse, die schijnt nog meer freaked out te zijn!