menu

Ray Charles - The Genius of Ray Charles (1959)

mijn stem
3,75 (87)
87 stemmen

Verenigde Staten
Soul / Jazz
Label: Atlantic

  1. Let the Good Times Roll (2:54)
  2. It Had to Be You (2:45)
  3. Alexander's Ragtime Band (2:54)
  4. Two Years of Torture (3:26)
  5. When Your Lover Has Gone (2:52)
  6. Deed I Do (2:28)
  7. Just for a Thrill (3:26)
  8. You Won't Let Me Go (3:22)
  9. Tell Me You'll Wait for Me (3:25)
  10. Don't Let the Sun Catch You Cryin' (3:47)
  11. Am I Blue (3:40)
  12. Come Rain Or Come Shine (3:39)
totale tijdsduur: 38:38
zoeken in:
avatar van waxs
De titel klinkt toch wel lichterlijk arrogant maar bevat anderzijds toch weer een kern van waarheid. De CD heeft je van het begin tot het eind in je greep met een heerlijke openingstrack "Let the Good Times Roll", wat min of meer meteen de toon zet voor de rest van het album. Naast Charles zelf is er ook genoeg plaats voor spectaculaire solo's. Charles zelf heeft een herkenbaar en eigen geluid. Het warme geluid komt extra tot z'n recht vanwege de oude opnames, prachtige R&B CD. Zo swingend als de plaat begint, zo wordt deze weer in harmonie en in alle rust afgesloten, van mij krijgt deze plaat een welverdiende dikke 4,5*

avatar van Reijersen
4,0
Zoals de titel al zegt is Ray Charles inderdaad een genie. Muzikaal zit dit album bijna perfect in elkaar. Het enige puntje van kritiek is hier dat de blazers teveel op de voorgrond zijn.
Vocaal is Ray een absolute topper. Hij bezingt zijn liedjes met een prachtige, herkenbare en unieke doorleefde stem. Kortweg zou ik me niet in kunnen denken dat er mensen zijn die zijn stem niet mooi vinden

Het album bestaat uit catchy uptempo songs en jazz-achtige soulballads. Allemaal in den perfecte uitgevoerd door the genius himself.

4,5 dikverdiende sterren.

Social_Mask
Don't Let the Sun Catch You Cryin' ... als dat niet 1 van de beste nrs is dan weet ik het ook niet hoor.

Social_Mask
Ik geef hier 4,5*, echt een prachtig album. Heerlijke swingende nummers en die prachtige gevoelige nummers als Am I Blue. Prachtig, toch?


uitgebreidere recensie volgt..

avatar van korenbloem
3,5
Er is tegen woordig ook een soul album van de week topic.

Leuk dat deze is uit gekozen. zijn beste werk/ overzicht staat op The Birth of Soul: The Complete Atlantic R&B,
maar deze staat niet op mume

avatar van psychonaatje
Welles! Deze verzameling lijkt me trouwens ook niet onaardig.

avatar van korenbloem
3,5
Nietes

eazyfan
Nu staat hij er wel.

Dus om nu een einde te maken aan dat kinderachtige Nietes/Welles-gedoe

Wat betreft deze Cd:
Ik koos deze inderdaad uit als 'Soul album van de week', Ray Charles is en blijft een legende, maar ik vond ook dat een regulier album van hem eens aan bod mocht komen, na wat opzoekwerk gedaan te hebben bleek dit dat zijn meesterwerk te zijn, ik heb er al 2 luisterbeurten op zitten maar kan nu al verklappen dat dit een dikke 5* wordt. Alle nummers vind ik erg geslaagd en mooi, prachtige thema's. Let The Good Time Roll blijft geniaal Misschien wel niet Ray's beste nummer maar wat doet dat er toe? Lekker Jazzy productie die wat mij betreft gewoon niet beter kon. Soul-classic .

avatar van T.O.
Misschien beter om genre te veranderen in 'soul' ? Of eventueel soul/r&b.

|Joël|
Ja ik zit deze te luisteren en ik vind dat dit album veel meer Soul is dan R&B. Instrumentaal vind ik het Soul met veel Jazz invloeden.

avatar van psychonaatje
Ik vrees dat ik het feestje hier toch moet verstieren. Ook ik heb dit album geluisterd in het kader van het 'soulalbum van de week'-topic, maar dit is nu net iets wat mij totaal niet ligt. Ik zal dan maar gelijk bekennen dat ik een zeer moeilijke relatie met jazz heb. 'Jazzy' elementen in muziek (bijvoorbeeld hip-hop), dat kan me altijd wel bekoren, maar jazz zelf kan dat slechts sporadisch. Binnen de jazz heb ik al helemaal niets met de subgenres (hoewel ik er niet veel verstand van heb en de kans groot is dat ik nu wat stoms zeg) dixieland en big band. Dit album kent in de eerste helft heel veel big band-achtige elementen en dat klinkt in mijn oren als eindeloos getoeter wat vooral de functie lijkt te hebben om mijn hoofd alle kanten op te doen rinkelen. Ik kan er echt heel slecht tegen.

Vanaf Just for a Thrill neemt het tempo af en houden die toeters op met het terroriseren van mijn arme hoofdje, maar ik vind er dan weer te weinig gebeuren (ja, ik ben moeilijk tevreden te stellen, ik weet het ) en het te saai worden. Hoewel ik het niet in mijn hoofd zou halen om Ray Charles of de invloed die hij op de soul heeft gehad te onderschatten en ik goed kan horen dat het album met vakmanschap en toewijding is gemaakt, weet het mij slechts heel soms tot tevredenheid te stellen. Dat zijn met name de momenten waarop op de eerste helft van het album de blazers ademhalen voor de volgende toeterstroom en de momenten waarop de geweldige stem van Ray Charles de ruimte krijgt.

Ik twijfel daarom tussen óf 2 sterren uit te delen óf het stemmen aan mij voorbij te laten gaan, omdat dit totaal mijn smaak niet is. Jammer, maar helaas, want ik had me wel verheugd op het luisteren van een regulier album van Ray Charles. Andere dingen die ik van 'm ken (meer de bekende nummers, zoals het fantastische What I'd Say en Georgia on My Mind), vind ik wél prachtig.

avatar van sq
sq
Het spijt me mensen, ook ik vind er weinig aan. Met name de nummers met de begeleidende bigband werken me op mijn zenuwen. Niet alleen vanwege de achterhaalde sound, maar ik word gewoon stapelgek van die toeters (tekst opgesteld zonder het relaas hierboven gezien te hebben). De ballads zijn iets beter verteerbaar, maar ook daar: opdringerige violen en nare achtergrondzang. Ik weet wel dat ik het een beetje in de tijd moet plaatsen, maar dan nog. Het is dat het hier om RC de grootmeester gaat, anders zou ik zeggen: what´s next in het Soul-album vd week ? Bing Crosby?

tondeman
Alles klinkt precies erg ''vol'' en veel afwisseling zit er niet tussen de liedjes.... Toch van mij 4 solide sterren.
Die volle big band sound is, naast dat ik het erg stijlvol uitgevoerd vind hier, iets wat ik doorgaans goed kan smaken. En hier dus ook. Bovendien, als Ray zijn mond opendoet, tja, dat raakt mij ''gewoon''.
Vanuit historisch perspectief - misschien niet zo zeer op dit plaatje, al is ook deze een flinke samenvoeging van veel invloeden/stijlen - kan ik hier ook eigenlijk geen laag punt aan geven. 3.5* zou misschien meer objectief zijn van mij, maar ik doe amar eens gek dan

Trouwens, ik vind het predikaat "Soul" hier weldegelijk misplaatst. Niet alleen omdat toen dit uitkwam ''soul'' nog niet bestond maar ook omdat dit wat mij betreeft even schatplichtig is aan jazz, blues en gospel als aan soul. ''R&B" (Rhythm & Blues) lijkt mij dus weldegelijk de juiste genre-aanduiding. Met desnoods ''jazz'' als toevoeging.

avatar van Reijersen
4,0
Ik moet mijn cijfer met een halfje verminderen. De blazers zijn mij net té aanwezig en dat gaat me een beetje irriteren.

4 sterren dus nu.

|Joël|
Reijersen schreef:
Het enige puntje van kritiek is hier dat de blazers teveel op de voorgrond zijn.
Ja dat vind ik ook vervelend.
Ik heb het gister avond en vandaag beluisterd en ik moet zeggen dat ik het met psychonaatje eens ben. Ik denk dat dit album te ouderwets is voor mij, die "sound" ligt mij niet zo. Ik ben eigenlijk om heel eerlijk te zijn ook niet van plan dit album nog veel vaker te luisteren, dit omdat ik er eigenlijk niet echt plezier in heb.

Ik denk dat dit album gewoon niets voor mij is.

eazyfan
Eerst en vooral spijt het me zo erg mensen:

Ik vind dit album briljant! Wat een geweldige stem heeft Ray Charles toch, hoe hij zingt met emotie en sfeer: prachtig! Die teksten zijn wondermooi: van liefde tot feel-good-nummers, allemaal perfect gebracht, hij mag dan wel elk nummer gecoverd hebben, met zo'n prachtige productie erbij mag het van mij wel.

In tegenstelling tot velen vind ik die productie geniaal, geweldige Soul-Jazz.

Let The Good Times Roll, Don't Let The Sun Catch You Cryin' en Come Rain Or Come Shine zijn mijn 3 grote favorieten van het moment. Voor mij toch wel een Soul-favorietje deze Cd.

*****

Excuseert U mij allen!

Social_Mask
Jah, ik vind dit ook een geweldig album. Die producties vind ik verre van irritant, heerlijke sfeer. En dan natuurlijk de prachtige stem van Ray Charles zelf. Wel moet ik zeggen dat ik de wat rustigere nrs het beste vind. You Won't Let Me Go, Don't Let The Sun Catch You Cryin' en Am I Blue... Genieten!!

avatar van sq
sq
Misschien toch nog een toevoeging van mij, na mijn wat azijnpisserig verhaal. Soms is het gewoon goed om iets gehoord te hebben, en dit is zeker zo´n voorbeeld. Want we zitten hier wel aan de roots van een genre. In die zin is het album interessant. Ik vind het ook zeker een goede keuze voor dit topic.

Ik zie wel dat de meesten als ik ook moeite hebben met het waarderen. Joël verwoordt het beter dan ik deed: ´te ouderwets´. Natuurlijk is de stem bijzonder. Productie is echter niet meer van deze tijd, en zou later ook veranderen. Ik ga binnenkort die film Ray nog eens kijken, want ik meen dat juist dit aspect ook relevant was voor zijn verdere carrière en ontwikkeling als artiest.

avatar van lebowski
3,5
Die blazers zijn ook overbodig, als je hoort wat een lazy swingend bedje de ritmesectie neerlegt. Al met al wel een aardig album, zij het heel anders dan ik had verwacht, gelikter zeg maar. Maar Charles' stem en timing zijn natuurlijk topcategorie. 3,5 *

|Joël|
eazyfan schreef:
Eerst en vooral spijt het me zo erg mensen
Waarom?! Het maakt echt niets uit hoor. Ik kan er wel vanaf horen dat het kwalitatief goeie muziek is om het zo maar even te verwoorden. Het klinkt mij gewoon iets te ouderwets ik hou meer van Neo Soul (jaren 90). Als de sound van dit album je ligt snap ik dat je er helemaal van kan genieten.

Social_Mask schreef:
Wel moet ik zeggen dat ik de wat rustigere nrs het beste vind. You Won't Let Me Go, Don't Let The Sun Catch You Cryin' en Am I Blue... Genieten!!
sq schreef:
De ballads zijn iets beter verteerbaar, maar ook daar: opdringerige violen en nare achtergrondzang.
Precies, die vind ik ook beter dan de nummers waarop de blazers dominant aanwezig zijn.

Ik vind het een beetje lastig om dit album te beoordelen ik zal het morgen nog eens uitgebreid beluisteren en dan misschien een beoordeling plaatsen.

4,5
Ik vind t een heerlijk album ! En ik ervaar die blazers helemaal niet als irritant..

kArIzMa_TuRk
Deze man is ook één van de beste soul-zangers die ik ken. Dit album bevat heerlijke nummers. Onder andere: Come Rain Or Come Shine, Don't Let the Sun Catch You Cryin' en When Your Lover Has Gone zijn prachtig. *4,5

Aangenaam plaatje: Ray Charles neemt je mee doorheen allerlei moods (van vreugdevol tot intriest), en het gaat hem allemaal wonderwel af.
Het gebrek aan variatie is voor mij echter wel een "probleem": de begeleiding volgt steevast hetzelfde stramien, en Ray Charles zou wat mij betreft wat meer mogen soleren op die piano van hem - de jazzliefhebber in mij viert geen hoogtij met deze plaat.

Desondanks een fijne kennismaking met de man, nu snel even 'Ray' gaan huren om me er verder in onder te dompelen.

avatar van ThePrinceOfPop
2,0
Een album met een paar lekkere nummers wat op een gegeven moment langdradig word , zeker niet de beste nummers van Ray Charles. Er zijn veels te veel rustige nummers, het begon wel lekker .
Het is niet echt geniaal, wat hij met deze album heeft gemaakt .

avatar van AOVV
Leuk om eens te beluisteren, maar ik vind het niet echt memorabel. Ga het nog wel een tweede kans geven, want wat ik hiervoor al van Charles kende, is wel erg goed.

avatar van wibro
4,5
Niet slecht maar ik mis een song zoals "Georgia on my Mind". Zou op dit album zeker niet hebben misstaan.
Beste song op dit album: "Don't Let the Sun Catch You Cryin' met prachtige strijkers op de achtergrond.

3,5*

avatar van Apple Juice
4,5
Tja... Ik zeg top album!
Je moet er gewoon aan wennen, omdat deze muziek tegenwoordig niet meer gemaakt wordt, altans niet op deze wijze.
Kant 1 (eerste 6 nummers) pakt sterk uit met jazznummers in bigbandstijl. (Arrangementen van Quincy Jones, begeleiding door leden van Count Basies en Duke Ellingtons band. Niet de minste dus) Kant 2 laat meer ballads horen met veel strijkers.
Maar wat dit album het gewoon maakt is natuurlijk de stem van Ray Charles.

4,5*

Stijn_Slayer
Samen met Newport enThe Genius Hits the Road mijn favoriete Ray Charles plaat.

avatar van Vinokourov
3,5
Met zo'n albumtitel schep je natuurlijk verwachtingen! Het geniale heb ik niet echt gehoord van Ray Charles, wel dat ie gewoon goede muziek kan maken. Af en toe een beetje jazzy door weliswaar helaas een overdaad van een stel onnodige keihard tetterende blazers, maar het swingt wel lekker weg. Naar het einde toe komen wat rustige soulnummertjes langs en die vond ik prettiger om naar te luisteren. Beetje corny met zo'n 'whoooooeehooooee'-koortje erdoor, maar het komt er mee weg .

avatar van Kronos
Nogal tragikomisch dat er zo over die toeters gestruikeld wordt hier. Maar de koortjes vind ik wel sneu.

Gast
geplaatst: vandaag om 01:24 uur

geplaatst: vandaag om 01:24 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.