Almost Alice (2010)

De nummers van Kerli vind ik wel geslaagd.
Qua tekst misschien geen hoogstandje maar dat maakt Tea Party nog geen slecht nummer vind ik.

Matige verzameling van liedjes, met als absoluut dieptepunt Owl City, maar dat zal geen verrassing zijn.
De cover van White Rabbit was nog wel verteerbaar, maar dan moet ik er meteen bij vertellen dat er uiteraard niets boven het origineel van Jefferson Airplane met het fenomenale stemgeluid van Slick gaat.

Die van Avril Lavigne vind ik verassend goed. Ze lijkt (gelukkig) van de tiener-pop/rock af te zijn.

Nou, niet zozeer matig als wel uitermate wisselvallig. Wat dit soort albums meestal zijn. Het is zeker geen eenheid, maar genoeg leuke liedjes hoor.

Zoals zo vaak het geval is bij dit soort verzamelaars is de kwaliteit van de aanwezige songs nogal wisselend. Sterke songs worden afgewisseld door een aantal matige, waarbij het gelukkig nergens echt triest wordt. Alhoewel, van het kinderachtige Follow Me Down van 3OH!3 word ik niet bepaald vrolijk.

Toen ik deze (wat tegenvallende) film in de bioscoop zag, was ik eigenlijk nog het meest onder de indruk van het nummer dat onder de aftiteling zat. Dat bleek dus van Avril Lavigne te zijn. Alice (undergound) is wat mij betreft zelfs een van de sterkste singles van het vorige decennium.

Dat betekent dan helaas weer niet dat de rest van de soundtrack ook de moeite waard is. Er staan nog een paar aardige nummers op, vooral Tea Party van Kerli en in mindere mate de cover van White Rabbit en het tekstueel wel aardige nummer van Robert Smith, maar de rest hoef ik eigenlijk liever nooit meer te horen.