menu

Saxon - Denim and Leather (1981)

mijn stem
3,78 (112)
112 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Metal
Label: Carrere

  1. Princess of the Night (4:03)
  2. Never Surrender (3:16)
  3. Out of Control (4:08)
  4. Rough and Ready (4:51)
  5. Play It Loud (4:12)
  6. And the Bands Played On (2:48)
  7. Midnight Rider (5:47)
  8. Fire in the Sky (3:37)
  9. Denim and Leather (5:29)
  10. 20,000 Ft. (Remix, B-Side of Never Surrender) * (4:07)
  11. Bap Shoo Ap [Live at Castle Donington 1980, B-Side of Never Surrender] * (6:41)
  12. Intro / And the Bands Played On [Live] * (4:34)
  13. Princess of the Night [Live] * (4:17)
  14. Midnight Rider [Live] * (5:40)
  15. Never Surrender [Live] * (3:58)
  16. Fire in the Sky [Live] * (2:41)
  17. Machine Gun [Live] * (2:43)
  18. Play It Loud [Live] * (5:25)
toon 9 bonustracks
totale tijdsduur: 38:11 (1:18:17)
zoeken in:
avatar van Wolfmother
3,5
Pitchman schreef:
Nou , daar ben ik het totaal niet mee eens. Ouwemannen rock. In 1981 was deze band een van de luidste bands op de aardkloot. Maar toen was jij nog niet geboren. Dus heb je er een heel andere kijk op. Zonder deze band bestond jou top 10 niet eens figuurlijk gesproken dan. Dit was een geweldige plaat toen. Draai hem nog steeds ,samen met Strong Arm en Wheels of Steel. Maar ik moet toegeven , dat ik het wel gaaf vind , dat er nog 'jeugd' is , die hier naar luistert. Eigenlijk is het een compliment , ja , zo moet ik het maar bekijken

Ja precies! Het is zeker een compliment. Begin dit jaar nam ik mezelf voor om de oorsprong eens te bezoeken aangezien ik altijd de man was van het nieuwe materiaal.
En ik moet zeggen dat het erg leuk is en ik ben nog niet eens bij 1984

avatar van Mssr Renard
Als Saxon oude mannenrock is, wat is dan godsnaam Uriah Heep of Deep Purple of Cream of Led Zeppelin?

Ik heb Saxon (trouwens net als Manowar) nooit wat aangevonden. Puur en simpel om de reden dat het me niet greep. Maar ik ben geloof ik ook niet zo een NWOBHM-liefhebber.

avatar van MetalMike
4,5
Totaal niet beledigd hoor, een ieder zijn smaak man!
En voor mij ik heb mijn meeste favoriete bands ook pas later ècht ontdekt. In de zin van hele elpees ipv losse nummers die ik wel hoorde zo nu en dan, concerten... de meeste heb ik vroeger live niet mee mogen maken in hun gloriedagen, ben ik dan ook weer jaloers op.
Raven doet het btw de laatste jaren ook weer best aardig!

avatar van RonaldjK
3,0
April 1981. Ik kwam uit een kleine puberdepressie die een jaar duurde. Blaadjes aan de bomen, vogeltjes zingen, de avonden worden langer en... hoera! De nieuwe Saxon zou verschijnen!

Tja... Op Hilversum 3 mopperde de altijd eerlijke Hanneke Kappen in radioshow Stampij met die prachtige hese stem over Saxons nieuwe plaat. Denim and Leather klonk namelijk nogal braafjes.
Hanneke en ik waren het eens: waar waren de gitaarmuren gebleven, waar die knallende drumsound? Het was bijna alsof ik de nieuwe Golden Earring hoorde: stevig was het zeker, maar denderen? Écht niet! Enige tijd later stond de plaat in de fonotheek, want aan kopen waagde ik me niet. Dat bleek een terechte keuze. Aardige songs in het gunstigste geval, maar écht los komt het nergens. Voor een band die een jaar lang had afgegeven op de brave productie van hun debuut, was dit onbegrijpelijk.

Een jaar of wat geleden kwam ik 'm in de kringloop tegen voor zowat niks. De versie uit 2009, verschenen om 30 jaar Saxon te vieren, mét liner notes en bonustracks. Opnieuw die matte ervaring bij het luisteren. Totdat de bonustracks beginnen. 20,000 Ft. was namelijk de B-kant van single Never Surrender en vooral afkomstig van de vorige plaat; productie: Pete Hinton en Will Reid Dick, die wél wisten hoe het moest. Binnen enkele seconden wordt het manco van Denim and Leather nog eens fijntjes onderstreept. Automatisch zet ik de muziek harder, alsof mijn arm een eigen wil heeft.

Idem voor de livetracks die volgen. Bap-Shoo-Ap is van Donington '80 en stond op de speciale editie-bonussingle bij datzelfde Never Surrender. Op zich een heel matige compositie, een meezinger immers; maar door de gitaarmuren en knallende drumsound dendert ie zo lekker, dat mijn arm de volumeknop nóg eens hoger zet.
Hierna volgt een concert van de Denim and Leather Tour 1981, inmiddels met Nigel Glockler op drums. Het begint met een openingsmuziekje, waarna de bronzen stem van BBC Radio 1-dj Tommy Vance de show opent. Het publiek herkent de stem van de presentator van de Friday Rock Show, die ik op krakende middengolf wekelijks luisterde. De sfeer is meteen daar en de tracks van het bijbehorende album komen live véél beter uit de verf dan in studioversie.

In de liner notes laat de vorig jaar overleden journalist Malcolm Dome zanger Biff Byford uitleggen wat er was gebeurd qua productie. Om waarschijnlijk financiële redenen had platenmaatschappij Carrere besloten dat Pete Hinton en Will Reid Dick passé waren. Welkom Nigel Thomas, afkomstig uit het managementteam met de wens producer te worden. In plaats van hem klein te laten beginnen, deed hij meteen een volwaardig album. Dom dom dom.

Alhoewel... Dome vertelt dat ook de andere single Princess of the Night (pas vijf jaar geleden ontdekte ik dat dit over een posttrein gaat...) het goed deed in de Britse charts. De sound die ik verfoei was wél radiovriendelijker. Twee hitsingles en een hitalbum. En toch. Ik ging twijfelen, net als Hanneke.

avatar van B.Robertson
4,5
Eens dat het album niet de klasse en krakers van voorgaande twee albums heeft, uitzonderingen als de opener en de laatste twee songs daargelaten. Ook niet prominent vertegenwoordigd op The Eagle Has Landed. Tikje overrated van mijn kant al vind ik het titelnummer wel heavy doorkomen en And the Bands Played On een fijn liedje. Pete Hinton voorzag niet lang daarna Picture's Diamond Dreamer van een weergaloos geluid. Play It Loud is leuk met vermelding naar Deep Purple in de tekst en is Biff immer strijdlustig.

avatar van vielip
4,0
Nooit moeite gehad met de productie eerlijk gezegd, Al hoor ik wel dat ie anders klinkt vergeleken met de voorgangers. Ik juich zoiets dan juist weer toe. Geen herhaling van zetten. Nee, ga voor iets anders. Probeer eens wat. Als je er destijds bij was (ik niet, althans niet bewust) dan heeft het uiteraard een andere impact. Maar als je de albums jaren later leert kennen dan stoort het niet zo vind ik.

avatar van Dirkrocker
4,5
Hier leverden ze toen der tijd weer en prima plaat af hoor. Het goede niveau van het debuut album , strong arm of the law en wheels of steel word moeiteloos vast gehouden. Voor mij hoort hij zeker tussen de betere Saxon platen, al moet ik eerlijk bekennen dat ik de albums tot en met rock the nations uit 86 allemaal prima kan hebben.

Gast
geplaatst: vandaag om 07:33 uur

geplaatst: vandaag om 07:33 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.