In juni 2009 wordt door een brand het Georgia Theatre (Athens) zo goed als verwoest. Dit is de plek waar deze band zich erg mee verbonden voelt, en het is ook de plek waar deze plaat is opgenomen. Hij is live (zonder publiek) opgenomen met twee micrifoons.
Via
The Georgia Theatre record is geld ingezameld om de plaat op vinyl te kunnen drukken met daarbij het idee dat wanneer dit album geld opbrengt, dat dit naar het getroffen theater gaat.
Maar goed, Dat is de achtergrond ervan.
Ik was door de voorganger, 'Azar', erg positief verrast en kijk inmiddels ook al een tijdje naar deze plaat uit. Ik wordt op mijn wenken bediend, want het mooie en brede instrumentgebruik (wederom inclusief de strijkers en blazers) is weer terug. Het 'live'-geluid, wat de band als zo bijzonder omschrijft, komt erg mooi uit de verf en geeft het geheel een mooie sfeer mee. De nummers zijn melodieus, mooi slepend, kwetsbaar, en kunnen het best als folk/pop beschreven worden.
Jolene is imho een wat overbodige cover, maar wel mooi gedaan. Ik denk dat
The Wurlitzer Prize (I Don't Want to Get over You) een knipoog geeft naar The Magnetic Fields. Ik ben benieuwd of er in de credits iets over vermeld wordt.
Over het geheel genomen heeft Venice Is Sinking een prachtplaat afgeleverd. Het wachten op het vinyl kan beginnen !