menu

Nada Surf - If I Had a Hi-Fi (2010)

mijn stem
3,60 (34)
34 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Mardev

  1. Electrocution (3:13)
  2. Enjoy the Silence (3:21)
  3. Love Goes On (3:03)
  4. Jannie (1:04)
  5. You Were So Warm (2:48)
  6. Love and Anger (4:50)
  7. The Agony of Laffitte (3:54)
  8. Bye Bye Beauté (3:37)
  9. Question (5:19)
  10. Bright Side (3:06)
  11. Evolution (5:10)
  12. I Remembered What I Was Going to Say (1:53)
totale tijdsduur: 41:18
zoeken in:
avatar van herman
De nieuwe Nada Surf wordt een plaat met covers. Dit is de tracklisting met de originele uitvoeren erbij:

Electrocution (Bill Fox) MP3
Enjoy the Silence (Depeche Mode)
Love Goes On (The Go-Betweens)
Janine (Arthur Russell)
You Were So Warm (Dwight Twilley)
Love and Anger (Kate Bush)
The Agony of Laffitte (Spoon)
Bye Bye Beaute (Coralie Clement)
Question (Moody Blues)
Bright Side (Soft Pack)
Evolution (Mercromina)
I Remembered What I Was Going to Say (The Silly Pillows)

avatar van thetinderstick
4,0
Hier ben ik wel benieuwd naar. Hopelijk weer wat steviger want 'Lucky' klonk wel erg braaf af en toe.

Ik ken alleen van Enjoy the Silence het origineel!

avatar van Yann
4,0
Lekker album, zeg! Een mooie collectie covers van zowel wat nieuw als wat ouder spul, gehuld in de typische catchy dromerige indie-pop sound die we zo goed kennen van Nada Surf. Geslaagd project dus! (Maar dat ze wel kaas gegeten hadden van covers, wisten we natuurlijk ook al wel.) En thetinderstick, je kan gerust zijn: het is absoluut een minder vlak, braaf plaatje dan Lucky.

avatar van thetinderstick
4,0
Ik begrijp dat deze gelekt is??
En minder braaf dan Lucky?

Dan ga ik deze maar eens pindakazen

avatar van tangerine
4,0
Vind dit album eigenlijk nog steeds vrij braaf, maar daar staat dan wel weer een warm geluid tegenover. Zo is de overgang van het intieme Janine naar de eerste gitaarklanken van You Were So Warm prachtig. Ook de daaropvolgende cover van Kate Bush (moet ik maar eens achteraan) kenmerkt zich door eenzelfde helder gitaargeluid.

Het ietwat tamme karakter past Nada Surf ook wel vind ik. Het kan echter, zoals bij de voorganger meer dan eens het geval was, resulteren in nogal melige nummers. Die ontbreken hier gelukkig nagenoeg, waardoor het album een stuk lekkerder weg luistert. Overigens is het niet zo dat het gaspedaal geheel onaangeroerd blijft, met name richting het einde wordt het tempo nog even opgevoerd.

Verder zijn de keuzes van de covers ook interessant te noemen. Van een (voor mij) geheel onbekende Spaanse band tot een grootheid als Depeche Mode (waarbij de cover het geheel tegen de verwachting in hier erg goed doet). Was aanvankelijk - meh, een coveralbum, laat maar - niet erg enthousiast, maar denk dat deze, met de zomer in het verschiet, nog wel wat keertjes voorbij gaat komen.

avatar van Marty McFly
4,5
tangerine schreef:
Het kan echter, zoals bij de voorganger meer dan eens het geval was, resulteren in nogal melige nummers.


Voorbeeld(en)?

avatar van Yann
4,0
Goed, tot op zekere hoogte ben ik het dan ook wel weer met tangerine eens: het is vrij braaf. Maar dat is ook gewoon de sound van Nada Surf. Ik zou dan ook meer de nadruk willen leggen op minder vlak dan Lucky. Dat gaspedaal wordt her en der toch wel lekker geroerd hoor.
Zie dat thetinderstick een stem van 4,5 heeft uitgebracht op Let Go - ook veruit mijn favoriete Nada Surf album - en, Lucky uitgezonderd, nergens onder de 4 sterren gaat. Daarom denk ik dat deze nieuwe ook wel weer voor hem weggelegd is. Wat mij betreft mag If I Had a Hi-Fi zich misschien zelfs wel meten met Let Go (ondanks, of misschien juist wel vanwege, dat het een coveralbum is; want ze worden stuk voor stuk geweldig uitgevoerd).
Naast de nieuwe Angus & Julia Stone wordt dit voor mij een andere grote voor de lente, ben ik van overtuigd. De laatste dagen in elk geval al vaak opgezet.

avatar van tangerine
4,0
Marty McFly schreef:
Voorbeeld(en)?


Naar ik verneem, niet mee eens ?

Begrijp me niet verkeerd, ik vind het nog steeds een heel behoorlijk album (staat op kleine 3,5*). Heb vaak alleen moeite om het middelste gedeelte door te komen. Of om het anders te zeggen: voor Lucky moet ik echt in de stemming zijn, terwijl de andere albums er altijd wel ingaan. Maar zal daar binnenkort wel uitgebreider mijn mening geven.

avatar van Marty McFly
4,5
Da's prima ik begreep alleen het "melig" niet, maar ik vind "Lucky" dan ook een prachtige plaat...

avatar van thetinderstick
4,0
Yann schreef:
Goed, tot op zekere hoogte ben ik het dan ook wel weer met tangerine eens: het is vrij braaf. Maar dat is ook gewoon de sound van Nada Surf. Ik zou dan ook meer de nadruk willen leggen op minder vlak dan Lucky. Dat gaspedaal wordt her en der toch wel lekker geroerd hoor.
Zie dat thetinderstick een stem van 4,5 heeft uitgebracht op Let Go - ook veruit mijn favoriete Nada Surf album - en, Lucky uitgezonderd, nergens onder de 4 sterren gaat. Daarom denk ik dat deze nieuwe ook wel weer voor hem weggelegd is. Wat mij betreft mag If I Had a Hi-Fi zich misschien zelfs wel meten met Let Go (ondanks, of misschien juist wel vanwege, dat het een coveralbum is; want ze worden stuk voor stuk geweldig uitgevoerd).
Naast de nieuwe Angus & Julia Stone wordt dit voor mij een andere grote voor de lente, ben ik van overtuigd. De laatste dagen in elk geval al vaak opgezet.


'The Proximity Effect' is veruit mijn favoriete Nada Surf album, maar inderdaad, ook 'Let Go' is uitstekend. De laatste twee albums 'The Weight is a Gift' en 'Lucky' vond ik zeker niet slecht, maar soms wat wisselvallig en braaf of vlak. Sterke nummers als 'Always Love', 'What Is Your Secret´, ´Do It Again´ en vooral ´See These Bones´ werden afgewisseld met zouteloze nummers als ´Armies Walk´, ´Ice On The Wing´, ´I Like What You Say´ of ´Are You Lightning´.

Die laatste platen werden gekenmerkt door een steeds hoger zingende Matthew Caws en gitaarwerk waar de rauwe randjes steeds meer vanaf gingen, met soms ook erg brave teksten.
Ik miste hierop de rauwere Nada Surf van ´The Proximity Effect´ en ´Let Go´, met nummers als ´80 Windows´, ´Hyperspace, ´Amateur´ of ´Killian´s Red´, die door merg en been gingen.

Ik heb nu `If I Had a Hi-Fi' eenmaal beluisterd. Ik hoor nog steeds de hoge zang en het wat glad klinkende gitaarwerk, maar het stoort me hier wat minder (de teksten zijn ook minder braaf, maar het zijn dan ook covers) en inderdaad, zo af en toe wordt het gaspedaal ook wat steviger ingetrapt. Dat ik van al deze covers alleen 'Enjoy the Silence' ken, zie ik trouwens als een voordeel. Dat nummer wordt hier, tegen mijn verwachting in, zeer sterk uitgevoerd; het klinkt zo typisch Nada Surf (op een positieve manier) dat je zou vergeten dat het een cover is.

De andere nummers kan ik nog niet goed beoordelen, maar het luistert allemaal net wat lekkerder weg dan 'Lucky'. Voor mijn gevoel zit deze plaat rond het niveau van 'The Weight Is A Gift', maar zo goed als 'Let Go' of 'The Proximity Effect' lijkt het me zeker niet. Maar wie weet, misschien komt dat nog.

Ik begin voorzichtig met 3.5*

De muziek van Nada Surf is het beste te beschrijven als een zoete droom. Opstijgen in Electrocution, meteen een flinke sprong maken en in flink tempo door de lucht vliegen, genietend van het ontbreken der zwaartekracht, eerst nog wat verbaasd maar al snel onder het genot van gewichteloosheid salto’s makend. Na deze gewenning is Enjoy the Silence de gelukzaligheid zelve: inmiddels boven de wolken uitgestegen is er geen enkel aards fenomeen meer dat ons naar beneden trekt in een golf van depressiviteit. Love Goes On is de eerste donkere wolk aan het luchtruim, een regenbui of kleine turbulentie. Of misschien slechts het besef dat zelfs dit gevoel van eindeloosheid maar tijdelijk is, bestreden met een cynisch ‘lalala’. Het intermezzo Janini – een voorbijdrijvend wolkje? een wolkentoetje? – doet dat nare gevoel dan weer verbleken met een stukje zelfreflectie. Opbeurende woorden, wellicht tevergeefse leugens maar mooi voor het moment. Toch blijft een donkere wolk ook in You Were So Warm een schaduw op de in het begin zo vrolijke stemming werpen. In Love and Anger wordt er teruggekeken op een mensenleven, naar beneden gekeken tussen de wolken door naar een nietig aards bestaan: tijd voor een stukje zelfreflectie! In Agony of Lafitte vervalt de zelfreflecteur nog meer in levensleed – zielepijn – en verandert de dromer in de denker. Toch betekent deze nare stemming niet dat de denker naar beneden zakt en vanuit een droomvlucht op de harde werkelijkheid valt. Nee, hoogstens wordt het verdriet als regen naar beneden gestart. Via Question en Bright Side wordt de stemming steeds zwaarder – de regenwolk steeds groter en duisterder – tot deze een hoogtepunt bereikt op het door viool gedragen Evolution (die doen denken aan het muzikale thema dat bij Zeus, de wolkenverzamelaar, hoort – ik heb het over Cloudbusting van Kate Bush). Toch lijken de violen niet nog meer onheil maar juist de wolkbreuk uit te dragen, van een volle wolk, de verlossende stortregen die als een wonder alle verdriet en zelfkritiek wegspoelt en de vliegende dromer met forse kracht naar beneden stroomt om met een frisse gevoel een geheel nieuwe – geheel vernieuwde – wereld tegemoet te treden. Op I Remembered What I Was Going to Say wordt de luisteraar prettig uitgeleide gedaan en kunnen we toch weer vrolijk verdergaan.

De droomfactor is op dit coveralbum sterker aanwezig dan op de voorgaande platen van Nada Surf. De band heeft wel degelijk een ontwikkelijking doorgemaakt: op meesterwerk Let Go stonden nog redelijk zware liedjes, vaak balancerend tussen pop en rock, maar Matthew Caws is door de jaren heen steeds hoger gaan zingen en ook zijn gitaarspel is nu een stuk luchtiger, losser dan voorheen. Dat heeft wel de zuivere popmuziek op If I Had a Hi-Fi opgeleverd, maar dat gaat ten koste van het gewicht en dus het ogenschijnlijke belang van de liedjes. Om het huidige geluid van Nada Surf echt tot je te nemen moet je aandachtig luisteren, anders vliegen de liedjes slechts aan je voorbij – als een droom – een ben je elke noot alweer vergeten zodra die gespeeld is. Op het eerste gezicht simpele popmuziek blijkt toch een stuk lastiger om te belusiteren dan gedacht.

Voor sommige potentiële luisteraars misschien wel de doorslag om If I Had a Hi-Fi toch te gaan luisteren, voor anderen de reden om het voorlopig even links te laten liggen: het geheel bestaat enkel uit covers. Geslaagde covers, moet hier gezegd worden. Dat ik niet alle originelen kende heeft misschien wel geholpen bij het appreciëren van dit album, maar ook na die te hebben opgezocht blijf ik bij mijn punt. Nada Surf weet elk liedje een eigen draai te geven, mee te sleuren in en te doordrenken met hun eigen sound, waardoor If I Had a Hi-Fi meer is dan een cover-album: het is een geheel! Toch weet ook Nada Surf zich niet te ontdoen van alle facetten van sommige liedjes die ze hebben gecoverd. Zo is op Enjoy the Silence, origineel van Depeche Mode, heel duidelijk de invloed uit de jaren ‘80 te horen, met dat samenspel tussen drum ‘n’ bass en de synths, weliswaar ver op de achtergrond, in het refrein. De jaren ‘80 blijken sowieso een invloedrijke periode te zijn geweest voor deze New Yorkse groep; ook Kate Bush staat op de lijst en die cover hebben ze zo mooi gedaan dat ik me perfect kon voorstellen hoe Kate Bush het nummer zou zingen – ik kende het origineel voorheen nog niet.


Eerder verschenen op: Beautiful Freaks - alternat...

avatar van likeahurricane
3,5
Een lekker plaatje, maar ik hoor liever hun eigen nummers.
Electrocution (Bill Fox) lijkt meer op een Big Star cover.

Ook mooi zijn de covers van de Go Betweens en van Depeche mode. Voor de live versie van hun recente concert in Utrecht:
Love Goes On - Go betweens

Enjoy the silence - Depeche Mode

avatar van thetinderstick
4,0
Halfje omhoog en een plekje in mijn top-10 van 2010..
Erg fijn plaatje dit!

avatar van Shelter
3,5
Ik vind de eerste 5 echt geweldig en dan vooral Electrocution, Enjoy the Silence en You were so warm. Daarna kakt het wat mij betreft wat in. Alleen Evolution vind ik nog wel aardig.

avatar van james_cameron
3,0
De versie van Depeche Mode's Enjoy The Silence is uitstekend, maar verder is deze verzameling van covers weinig bijzonder. Ik ken de meeste originele uitvoeringen niet, maar Nada Surf weet er in ieder geval geen spannend geheel van te maken. Het is allemaal nogal aan de tamme en vooral saaie kant.

avatar van Shelter
3,5
The Agony of Lafitte was ik vergeten das ook een vet nummer

Gast
geplaatst: vandaag om 10:54 uur

geplaatst: vandaag om 10:54 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.