Nog nooit eerder heb ik van Diary of Dreams gehoord. Misschien wel omdat het bekend stond als een duitse gothic/darkwave band en heel eerlijk gezegd vind ik die vaak nogal cliché: donker en doomy en dan ook nog in het duits....nah......
Vraag me niet waarom ik dan toch begonnen ben aan deze alleen online te kopen verzamelaar.
Het was niet omdat ik zag dat er ook in het engels gezongen werd. Was het dan de hoes? Geen idee. Hoe dan ook zat ik zo op MySpace en misschien was het de juiste tijd en plaats, want een vluchtige beluistering zorgde er voor dat ik wel zin had in een duits gothic avontuur.
En wat bleek? Zo vreselijk doomy was het nu ook weer niet. Zo over the top a la een Rammstein al helemaal niet.
Soms redelijk 'luchtige' electronica. Okee: de zang was inderdaad precies wat ik verwacht had: beetje dik aangezet en vooral in het duits komt dat altijd wat nepperig bij mij over. Toch wisten de nummers mij heel aardig te pakken. Ik vond het zelfs catchy; wat natuurlijk een misplaatste term is hier.
Dit is darkwave die ik altijd wel goed weet te pruimen: mooie sfeer, prima gezongen en sterke composities.
Voor mij als leek voor wat betreft dit gezelschap is dit natuurlijk een uitstekende start te noemen en dat mag zich snel gaan uitkristalliseren naar de reguliere albums.
Diary of Dreams is voor mij een beetje een mengeling tussen Depeche Mode en Sisters of Mercy (en dat is zeker niet verkeerd!).