The Divine Comedy - Bang Goes the Knighthood (2010)

komt volgens play.com ook in 2cd versie uit met denk ik covers van een hoop franse songs op cd 2

Cool, divine comedy doet joe le taxi, amsterdam en poupee de cire. staat maw al in bestelling!

1. Amsterdam
2. L'Amour est Bleu
3. Poupee de Cire
4. Les Playboys
5. The Songs That We Sing
6. Les Copains d'Abord
7. Anita Pettersen
8. Sexy BB
9. Joe Le Taxi
10. Je Changerais d'Avis

Ah, weer een uitstekende band die met een nieuwe CD komt. Ze hebben er wat jaartjes over gedaan dit keer, dus ik ben benieuwd. Ook goed nieuws dat de covers die ze doen mogen mislukken, want ze staan toch niet op het reguliere album .

De single At the Indie Disco klinkt alvast niet slecht.

Ik ben stiekum vooral razend benieuwd naar die bonus cd met Franse nummers

Ik keek eigenlijk best wel uit naar Bang Goes the Knighthood: zo'n beetje alle Divine Comedy albums worden door mij goed gewaardeerd en qua stijl past het helemaal bij mij.
Al heel snel valt op dat het vaudeville-sfeertje weer volop aanwezig is en ik kan dus alleen maar zeggen: heerlijk, hier ben ik dol op.
En toch lukt het me tot nu toe niet echt om er goed in te komen: ik mis iets. Het kabbelt allemaal wat te veel voort. Jazeker, er staan gezellige stukjes muziek op zoals bijvoorbeeld Assume the Perpendicular, maar gezellig staat niet gelijk aan worden opgezogen door de mooie melodieën zoals op een aantal vorige albums. Gezellig voortkabbelen kan op den duur zelfs een beetje onverschillig maken en dat gevoel krijg ik een klein beetje.
Bang Goes the Knighthood is een prima album met muziek die ik waardeer, maar het is net even wat te stoffig en neuzelig om het te rekenen tot de betere Divine Comedy albums.
Teleurgesteld? Okee, een klein beetje dan. Slecht? Nee, dat nu ook weer niet want daarvoor hou ik toch te veel van vaudeville en barokpop en daarbij heb ik nog wel de hoop dat dit album nog wat zal groeien.
Als dat het geval is bent u de eerste die dat van mij te horen krijgt.

Bovendien kent gezelligheid geen tijd uiteraard.

Een nieuwe The Divine Comedy, altijd interessant om naar uit te kijken. Ook nu schotelt Neil Hannon ons weer een portie zwierige vaudevillepop met scherpe teksten (luister eens naar zijn sneren naar de bankwereld in The Complete Banker) voor, maar bij elk liedje denk ik: deze man kan zoveel beter. Ik mis ook een beetje de strijkers op dit album. Al met al een middenmoter in het oeuvre Van The Divine Comedy.

Fraaie staaltjes popmuziek, eerder schatplichtig aan Ray Davies dan aan (om maar 'ns wat te noemen) Radiohead.
Voor liefhebbers: hadden jullie The Duckworth Lewis Method al gecheckt?
Beoordeling volgt nog!

sterke nieuwe van the divine comedy. op hetzelfde niveau als al zijn andere platen, quoi, serveert neil hannon weer een hoop tijdloze melodieën met tijdloze barokke arrangementen geserveerd op een bedje van dandyness, ironie en sarcasme.

degene die hier een 1 aan heeft gegeven is een keer serieus gevallen op zijn kopke en een paar keer blijven botsen. blijvende hersenschade en een schrijnend gebrek aan muzikaal inzicht is het resultaat.

enne, ook serieus pissed op play.com. twee weken gelden de ltd 2cd ge-pre-ordered. laten ze me nu doodleuk weten dat ze hem niet kunnen leveren. dat wordt leuk de lokale antwerpse platenwinkels afschuimen van t weekend. *zucht*

Een paar enorm sterke songs, originele arrangementen; ****!

Een mooie Divine Comedy album. Ik ben nog niet, zoals bij zijn andere platen, echte uitschieters tegengekomen, maar ook niet negatief gezien. Een heel constant album, maar een paar uitschieters zoals bij zijn vorige album (To die a virgin en vooral A lady of a certain age) mis ik toch wel.
Ik heb het album nu pas 3 maal geluisterd, dus een echt oordeel zal later volgen.

De bonus CD is een grote tegenvaller. Dit had hij niet hoeven doen. Een plaat met een hoog doorzap gehalte. Het is daar in tegen een extraatje dus ik mag niet klagen.

4 sterren voor de officiële plaat.

Het is weer een echt Divine comedy album geworden, ik vind hem prachtig

Na het album al te hebben grijsgedraaid, is mijn conclusie dat dit zeer constante album zonder echte uitschieters er één is waar Neil Hannon trots op mag zijn. SUPER!!

En ik ben weer een ontdekking rijker dit jaar. Neil Hannon en zijn Divine Comedy, voor mij tot even terug onbekend. Maar ik ben blij dat ik ze nu WEL ken. Popmuziek zoals die zelden nog gemaakt wordt!

'Bang Goes The Knighthood' is een toch wel afwisselende plaat, naar mijn mening. Ook staat ze bol van de ironie (ik heb hier gelezen dat dit wel eigen is aan Hannon), en daar hou ik wel van.

Zo vertelt 'The Complete Banker' op lacherige manier het verhaal van de financiële crisis, maar het doet je toch ook nadenken. Treffende tekst, mooie omkadering.

Andere hoogtepunten voor mij zijn de titeltrack, over hoe lang het duurt om tot ridder te worden geslagen, en hoe je in één flits door de tabloids kan worden weggevaagd. Ook hier weer die heerlijke ironie; verder het heerlijke relaxete 'Neapolitan Girl' en opener 'Down In The Street Below', een song die wederom uitpakt met sterke lyrics.

Andere songs om te vermelden zijn het zomerse, luchtige 'Island Life' (mooi refrein ook met die vrouwenstem), en 'Can You Stand Upon One Leg', waarmee Hannon voor mij bewijst een cabaretier te zijn, maar, zoals uit de andere nummers blijkt, een cabaretier met een uiterst scherpe tong. Toch is dit nummer een verademing, heerlijk speels en bij vlagen clownesk.

Zijn de andere songs het vermelden niet waard misschien? Oh jawel, zeker, maar ik ga het hierbij laten.

Ligt dit in de lijn van vorig werk of niet? Indien ja, dan heeft The Divine Comedy er een fan bij.

3,5 sterren

zeer goeie plaat van the divine comedy = hannon , engelser kan niet meer denk ik , leuke songs met verschrikkelijk goeie teksten , ach , de beste man heeft nog nooit teleurgesteld of het moet dat live bonus cd'tje zijndat hierbij zit , ach , waarschijnlijk weer een cynisch grapje van neil , toch enorm van genoten !

Wat een plaat...

Ik ben geen fan van het begin van de plaat maar vanaf het theatrale 'Bang goes the knighthood' laat hij toch zien wat hij waard is.
Die grimmige, musical sfeer van het titelnummer, het luchtig komische 'I like' , het dromerige 'Island life'... om nog maar te zwijgen van de prachtige arrangementen en stem van Neil zelf.
Een plaat die meer waard is dan sommige kritieken zeggen.

BEste 2 nummers van de plaat zijn voor mij zeker Island life. Een perfect gekozen zangeres die het wat kinderlijk, dromerig maakt.
Ook BAng goes the knighthood: Kort en mysterieus.

Ook de keuze van instrumenten is telkens top. HEt album straalt vertrouwen uit en Neil Hannon mag zich van mij catalogiseren onder één der beste songwriters die er op dit moment bestaan.

She makes my heart beat the same way
As at the start of Blue Monday

Een van de lekkerste platen van dit jaar.

Toch wel een kleine mispeer dat dit album in het voorjaar werd uitgebracht. Deze plaat gedijdt bij haardvuur, pepernoten, Sinterklaaskoopavonden.

Vooral dat eerste nummer is erg sfeervol, een beetje hak-op-de-tak en over-de-top, maar dat wisten we nog van de vorige platen: volle arrangementen die in perspectief worden geplaatst door licht-cynische teksten. Je loopt meteen door een koude drukke avondstad waar de lichtjes voor de feestdagen alvast branden.

The Complete Banker is niet licht-cynisch, maar gewoon snijdend. Niet dat Hannon zich er een buil aan kan stoten, want hij bezingt iets waar iedereen het toch wel mee eens is. Dan vind ik een zinnetje uit A Lady Of A Certain Age uit het vorige album veel krachtiger:

You had to marry someone very very rich
So that you might be kept in the style to which
You had all of your life been accustomed to
But that the socialists had taxed away from you

Deze subtiliteit is op The Complete Banker afwezig. Daar zingt Hannon, bijna met geheven vingertje:

But God I loved it: making a profit from somebody's loss
I never knew exactly whose money it was
And I did not care as long as there was
Lots for me, the complete banker
In a black Bentley

En dat is exemplarisch. Muzikaal is het nummer wel aardig, misschien wat sesamstraat-achtig, maar prima geschikt om achter een Gert-Jan Dröge-achtig programma geplakt te worden.

Verder is het titelnummer ook wel aardig, net iets experimenteler dan de rest van de CD. Bij At The Indie Disco en Have You Ever Been In Love haak ik echter af. Niet vernuftig, niet pakkend, niet zelfreflecterend, niet aan mij besteed.

En omdat ik bij het vervolg van de CD ook niet meer opveer, is 2,5 ster het maximale wat ik hier kan geven.

Ik vind die bonustracks anders wel ff een partij geniaal: Beside The Railway Tracks en Ya Sumeera vooral.

Klinkt een beetje als Bowie op z'n laatste lp's.

Prachtplaat!

Deze onterecht links laten liggen in 2010 vanwege de belachelijke cover. Eerste 4 nummers vind ik fantastisch plus wat is "when a man cries" mooi zeg. Nu met terugwerkende kracht vorige albums aan 't luisteren. Grappig hoe verschillend die zijn. Meestal de helft goed. Ff zelf 'n verzamel maken dus. Toch zit "down in the street below" echt heel knap in mekaar. Doet mij ergens aan david ackles denken.

Zo jammer dat Ya Sumeera en Beside The Railway Tracks niet op een cd(single) of vinyl verkrijgbaar zijn. Voorbij het geniale.

Net zoals de meeste Divine Comedy albums scoort deze ook 4 sterren. Het grote verschil met de andere is dat die over het algemeen een dikke 4* scoren en deze een zeer nipte. Een nummer als At the Indie Disco is lichtelijk irritant en Have You Ever Been in Love laat horen dat zelfs ultieme chamberpop soms iets te chamberpopperig is.