menu

The Sight Below - It All Falls Apart (2010)

mijn stem
3,79 (17)
17 stemmen

Verenigde Staten
Electronic
Label: Ghostly International

  1. Shimmer (6:14)
  2. Fervent (5:09)
  3. Through the Gaps in the Land (9:22)
  4. Burn Me Out from the Inside (6:07)
  5. It All Falls Apart (4:37)
  6. New Dawn Fades (5:18)

    met Tiny Vipers

  7. Stagger (13:14)
  8. Splénétique * (5:02)
toon 1 bonustrack
totale tijdsduur: 50:01 (55:03)
zoeken in:
avatar van John Doe
4,0
Voor wie ambient goed kan proeven best een aanrader. Electronica is dit trouwens niet volledig, want de muziek van The Sight Below wordt voor een groot deel via gitaren met reverb daarop gemaakt.
Vanaf het derde nummer valt er een diepe, doffe vierkwartsmaat in. Een heel mooi nummer en de langere tijdsduur is zeker gepast. Het vierde nummer laat de beat vervolgen en doet mij sterk denken aan de muziek van Gas (Wolfgang Voigt) ook al ligt het tempo wat hoger. Een uitermate fijn nummer. Deze reis wordt goed voortgezet met het beatloze titelnummer. Ik zie dit nummer op dit moment als een ademend tropisch bos waar het licht in binnen komt schijnen. Het kortste nummer, maar heel mooi.

'New Dawn Fades' is een cover van een nummer van het eerste album van Joy Division. Net als de rest van het album is het sfeervol en verzorgd uitgevoerd. Een treurige, dramatische, mistige track. 'Stagger' gaat mooi vanuit deze emotie verder. Er klinken krakelige geluiden en synths als bewegende lucht, erg kalmerend. Ook de schuivelende percussie die later z'n intrede doet mag er wezen.
Overigens is er nog een extra track van 5 minuten na de reguliere afsluiter. Deze track is bedoelt voor de mensen die het album hebben gekocht. Zeker een beloning te noemen.

Oud drummer Simon Scott van Slowdive heeft meegeholpen aan het album (nummer 1, 3 en 5), hoewel hij hier mee heeft gewerkt aan het ambient drone werk wat hij met in z'n solo releases volgens veel reacties goed beheerst (zelf nog niet gehoord). Leuk is ook de gastbijdrage van folkzangeres/singer songwriter Tiny Vipers op 'New Dawn Fades' die net als de producer van The Sight Below uit Seatlle komt. De erkenning voor de degelijke artisticiteit van The Sight Below begint te komen, nu hier dan nog...

avatar van unmudded lake
5,0
Deze is meer ambientesque dan de vorige, en ook meer hoe ik em verwachtte hoe Irisarri zou klinken op een meer "poppy" manier.

Nog even vermelden dat The Sight Below tevens Rafael Anton Irisarri is.
Neo-Klassiek kunstenaar die net een nieuwe ep uit heeft met de Reverie.

Waarin ik in de eerste nooit echt heel goed kon inkomen lukt dat bij deze beter. Die vorige is me iets te weinig emotioneel waarbij deze de plank goed wordt aangeslagen.
Eerste twee nummers zijn ambientesque, heel rustig ( net zoals de hele plaat maar wat verwacht je? ) , heel weids.
Deze nummers vormen een langzame climax naar de eerste beats die vallen in het derde nummer. Dit is heel goed gedaan vind ik, niet op een platvoerse manier maar elegant en subtiel. Precies zoals ik Anton ook ervaar op z'n Neo-Klassieke platen.

In het derde nummer valt dan - zoals gezegd - die typische "The Sight Below" beat.
Een typische track uit z'n vorig album, de enige trouwens...
Daaropvolgend is voor me het beste nummer toch wel.
Langzaamaan wordt je meer zen meer in dit nummer gesleurd.
Neon Bass, weidse geluiden, Gas-Beat...
Zo een nummer is weergaloos, je vergeet de instrumenten en je zijns-structuur worden de instrumenten.

Titelnummer deed me wat peinzen aan een school vissen die sierlijke bewegingen maakt, in rondjes naar boven en dan hups schuin naar beneden, ondersteund door fractiel zonlicht dat breekt in het water als parelende libellen.

Bij New Dawn worden nog vocals gebruikt, ook voor het eerst ( ben, persoonlijk niet zo een fan van vocals maar het gaat er nog door)
Heel regenachtige trek, heel somber. Maar doet me niet zoveel persoonlijk.

Stagger is een degelijke afsluiter van het album. John
Doe zei het daar prima en ik kan er niet veel meer over zeggen eigenlijk.
Het wiegnummer van het album. Heel kalmerend, langzaam vouwen de ogen zich toe naar de hengsten der nacht.
Het hele album baadt in die splenetique way, wat ook de naam is van het laatste nummer.

Spleen is trouwens een term die in de 19e eeuw werd gebezigd door Franse poëten om die welbepaalde gemoedstoestand te bepalen. Splenetique bouwt een muur op je, heel ruige granulen knarsen zich in je schouders maar het is allemaal herkenbaar en berustend.
Naar het einde toe lost de muur zichzelf langzaam op en geeft het dat bevrijdend gevoel maar dat merken velen al niet meer.
Daydreaming or Nightdreaming...


Moet wel zeggen, dit album nu toch een 7 tal maal beluisterd en het heeft telkens een ander effect op me.
Beste keer was zondagavond op het moment dat men echt heel erge rust wenst. De geluiden waren dieper dan ik ze nu hoor.
Vreemd hoe die sfeerbepaling juist in z'n gang gaat...

avatar van John Doe
4,0
mooie bespreking. Deze plaat klinkt voor mij ook vaak verschillend, wel cool eigenlijk.

avatar van herman
Verzoek om download even weggehaald.

avatar van MJ_DA_MAN
4,0
In feite deed ik dat niet . Maar ik doen begrijpen.

avatar van MJ_DA_MAN
4,0
Als eerste wil ik Sietse een dikke dank je wel geven voor het tippen van deze artiest, waarna ik dit album ging checken. Dit is, tot nu toe, mijn favoriete plaat van dit jaar. Intens warme en mooie ambient zoals ik het het liefst hoor. Sowieso dik 4* waard, met de vermelding dat ik ook nog Splenetique als extra track heb die ook zéér mooi is. Wie nog meer suggesties heeft voor albums van dit jaar die net als deze plaat klinken, ik ontvang ze héél graag.

avatar van Rhythm & Poetry
3,5
Ik weet bij dergelijke platen nooit zo goed wat ik moet zeggen. Maar ik vind het altijd wel erg vermakelijk om ambient-achtige muziek te beluisteren. It All Falls Apart kent een spannende sfeer, dat is wat ik er over kwijt wil.

avatar van unmudded lake
5,0
Kleine recapitulatie van wat ik had geschreven bij de New Dawn Fades cover...

die tristesse in de stem, de breekbaarheid van Me


Dit nummer begint me toch aardig in de kleren te kruipen.
De lyrics, het heel erg gevoelig gitaarwerk, sfeer...
Horende bij de andere tracks is dit een album waarvan ik moet zeggen dat het toch een van de beste platen is die ik hoorde dit jaar.
Veelzijdig in stijlen, mature sfeer die ik pas had ontdekt na vele luisterbeurten.


Een klein pareltje om op te leggen wanneer je je wilt terug trekken in jezelf.

@MJ

Mss moet je eens bvdub ( aka Brock Van Wey ) proberen.
Op de een of andere manier is er een gelijkenis...

avatar van perrospicados
Ik ben altijd een beetje huiverig voor Joy Division covers maar deze mag blijven. Een mooie interpretatie en niet een (zinloze) poging om dit door merg en been gaande nummer nog maar eens een keer op te nemen.

Gast
geplaatst: vandaag om 20:36 uur

geplaatst: vandaag om 20:36 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.