Hoe aardig zijn we als artiesten voor onze fans? Niet.
Zoals zo vaak worden de echte fans, de trouwe cd-kopers, genaaid doordat artiesten later een release opnieuw uitgeven met allerlei extra's.
Bij Placebo was dit indertijd het geval bij het album Sleeping with Ghosts dat ik toen al lang en breed in huis had.
Ik verdomde het om deze cd opnieuw te kopen en had er bij uitzondering geen moeite mee om de 10 covers te downloaden (het zal ze leren verdorie!).
Na jaren brengt Placebo het opnieuw als losse release uit en ik twijfel: ik wil het op cd hebben, maar ik baal van deze praktijken.
Ik ken mezelf en zal het ongetwijfeld wel weer braaf gaan kopen.
Op zich zijn de covers variërend van Pixies, Kate Bush en Sinéad O'Connor niet slecht, maar in alle gevallen prefereer ik wel het origineel.
"Running Up That Hill": Kate Bush
"Where Is My Mind?" : Pixies
"Bigmouth Strikes Again": The Smiths
"Johnny and Mary": Robert Palmer
"20th Century Boy": T-Rex
"The Ballad of Melody Nelson": Serge Gainsbourg
"Holocaust": Alex Chilton
"I Feel You": Depeche Mode
"Daddy Cool": Boney M
"Jackie": Sinéad O'Connor