I Am Kloot - Sky at Night (2010)

Ik vind dit geweldig.... Ik zag het op TV bij lowlands. Wat is dit goed, ik ga nog niet oordelen maar denk wel minimaal 4.

Ik vraag me soms wel af waarom ken ik zoiets niet. Maar ook wel fijn dat ik nu nog een hele discografie te ontdekken heb.

Na 2 mindere albums en een wat mij betreft ronduit zwakke verzamelaar (B) komen de heren van Kloot ijzersterk terug.
Jammer alleen van track 4, Lately. Onbegrijpelijk overigens dat zo'n zaadnummer op dit album verschijnt.

Een afwisselend album: soms geniaal (ik vind de opener, Northern Skies, bijvoorbeeld erg sterk), soms ronduit saai (het eerder genoemde Lately bijvoorbeeld). Voorlopig 3,5 sterren.

Eerste luisterbeurt dacht ik wat moet ik hier mee... Maar met elke beurt Cuckoo!

Hè wat fijn, eindelijk een album waarmee de mannen van Kloot eens de aandacht krijgen die ze verdienen. Eindelijk, omdat hun geweldige debuutplaat Natural History me na 9 jaar nog steeds niet verveelt, maar toch is deze band nooit echt uit de schaduw gekomen.

Leuk om te horen dat er eens wat nieuws geprobeert wordt ("Radiation") en dat ook de andere nummers wat meer zijn aangekleed dan in de voorgaande albums. Toch zijn het niet de orkestraties en koortjes, maar vooral de stem van John Bramwell, en de warme sound, lichtelijk deprimerend soms, waarin het heerlijk onderdompelen is. Vooral "Proof" is een nummer met zo'n vertrouwd geluid dat het zo van het eerder genoemde debuutalbum had kunnen komen.
Kortom: 3 sterren omdat het I Am Kloot is, het drietal droeftoeters dat me live altijd weet te raken, en een vierde ster omdat dit album wel degelijk een toegevoegde waarde in hun ouvre heeft. En o ja, wat is "I still do" een prachtig nummer zeg! een halfje extra alleen voor dit nummer.

Proof staat op deze manier op het tweede album. Dus als je I am Kloot vaker hebt geluisterd, dan klopt het inderdaad dat het je bekend voor komt. Altijd al het beste nummer geweest van I Am Kloot.

De naam ¨I Am Kloot¨ nodigt niet echt uit om er eens goed voor te gaan zitten. Maar ik heb het toch maar gedaan, en ik heb er bepaald geen spijt van.
Een sterke CD met mooie ingetogen muziek. Prachtig
De minste nummers voor mij zijn Lately en Radiation.
Maar dan blijft er nog heel veel moois over.
Ik ga zeker Natural History opzoeken

Overigens vind ik dat the Mercury Prize naar de XX is gegaan niet verrassend, maar in mijn optiek wel onbegrijpelijk. Het is een band die een aardige cd heeft afgeleverd, maar waarvan nu al bekend is dat de tweede een behoorlijke bevalling zal gaan worden. Ik vind dat een band die al twee geweldige albums heeft gemaakt even is weggeweest maar weer geweldig terugkomt meer voor zo'n prijs in aanmerking komt. Maar wat weet ik ervan, bovendien ben ik niet helemaal objectief natuurlijk. Want na een concert of 10 a 15 begin je toch van een band te houden. Lol

Bij mij staat hij dan ook op 1 van 2010

Tot nu toe zijn alle albums van I am kloot van een zeldzaam hoog nivo. Eindelijk iets wat ergens in de buurt van de oer groep komt. Heerlijke melodieen met strakke begeleiding .En dit laatste album overtreft dan weer de andere. Wat volgt...

Op de valreep kennisgemaakt met deze plaat. Nu drie luisterbeurten verder ook maar gelijk in mijn eindlijst van 2010 gezet, wat een schitterende plaat! Is de rest van hun werk hiermee vergelijkbaar?

4,5*

Nee niet alles, maar als je deze goed vind zal hun gelijknamige album uit 2003 je ook wel bevallen.

Ook ik pikte dit album nog net mee in 2010, via Amazon. Het is een mooi album, maar er zit wel een bepaalde wisselvalligheid in. Sommige (stukken van) nummers zijn hooguit wel aardig, terwijl andere delen echt erg mooi en goed gemaakt zijn. Van vrij saai tot werkelijk prachtig, je vindt het allemaal op dit Sky at Night.
Lately is een voorbeeld van een vrij saai nummer, terwijl het fraaie verrassende Radiation dat juist niet is. Wat een prachtige wending zit er in dat nummer zeg! Ik zie dat I Still Do door sommigen als een mooie ballad wordt gezien. Dat vind ik nou weer net niet: best mooi ja, deze ballad, maar toch ook wat saai. Hoe het wel moet hoor je op Fingerprints: ingetogen en raak is die song. De gitaarsolo op It's Just the Night is wel heel degelijk, terwijl de saxofoon en trompet op Same Shoes wel weer heel mooi zijn.

Alles bij elkaar staat er genoeg fraais op om dit album de moeite waard te maken, maar een echt topalbum is dit niet voor mij.

Ben naar deze band gaan kijken op Dranouter. Ik kende ze niet, maar aangezien Milow op hetzelfde moment speelde in de andere tent, moest ik toch niet lang twijfelen...
En het was een vd beste optredens van Dranouter. Dan zopas de cd beluisteren en vooral de eerste nummers (jaja ook Lately vind ik erg goed i.t.t. anderen hier) vind ik van een hoog niveau. alleen jammer dat het naarmate het einde de plaat een beetje inzakt. 3.5*

Eigenlijk had ik deze band afgedaan na het erbarmelijke Gods & Monsters. Deze 3de plaat van deze band wist zich niet voor mij te bewijzen. Hun eerste twee platen hadden een duistere onderstroom waardoor de band zich onderscheidde van de rest van de (veelal ongeïnspireerde) brit-pop rage. Dit gegeven, wat de band juist zo bijzonder maakte, lieten ze volledig vallen. In de plaats daarvan hapklare brokken, oninteressante popmuziek.
Dit album toch maar eens geprobeerd, gezien de prima score hier op MuMe. Het kan mij echter niet bekoren; niets blijft beklijven en tot overmaat van ramp merk ik het niet eens als de plaat afgelopen is. Tot overmaat van ramp donderen de mannen er ook nog een remake op van Proof. Wat mij betreft is deze band na de eerste 2 albums uitgespeeld. *1,0.

Punt omlaag. Het zegt al voldoende dat het eerder uitgebrachte nummer Proof het beste nummer op dit album is. En dan vind ik de oude versie beter dan deze glad-geproduceerde versie. Fingerprints is nog een leuk nummertje, maar voor de rest is het kabbelkabbelkabbel....

Sfeervolle plaat die absoluut kan wedijveren met hun debuutalbum, dit album in huis gehaald omdat er veel nummers op hun live plaat Hold Back The Night staan die ik erg sterk vind. Alleen jammer van Lately en afsluiter Same Shoes die ik net wat minder dan de rest vind. Deze band is voor mij een toffe ontdekking uit 2018.

Voor mij de allermooiste plaat van I am Kloot. Mooie melancholische wintermuziek. Het gevoel van lopen door de sneeuw op een zondagavond in een buitenwijk van een grote stad.

weet niet of dit de allermooiste plaat van IAK is, want ik heb maar 2 albums van dit trio in mijn bezit. Edoch, het gevoel dat dit album bij je oproept kan ik mij volledig indenken. Hoewel het album het nu, winter is ver weg, ook goed doet.
Melancholisch is het zeker en dat is niet bij voorbaat een garantie tot kwaliteit maar in dit geval is de uitkomst een pracht album. Nog steeds.