Met ruim vijftien jaar aan hiphopervaring kan Rakaa (Iriscience) in ieder geval geen haast worden verweten betreffende het nu pas uitbrengen van zijn debuutalbum Crown of Thorns: al is de rapper in de tussentijd natuurlijk wel actief geweest voor Dilated Peoples. De kenmerkende, ouderwetse boombapsound van die groep heeft Rakaa duidelijk in zijn eerste soloplaat verwerkt.
Daar heeft de rapper goed aan gedaan. Want hoewel Crown of Thorns geen hogeschoolhiphop bevat, is het wel een album van doeltreffende aard. Met voornamelijk eenvoudig klinkende producties en soepele rijmelarij van de gastheer zelf, tracht Rakaa terug te keren naar de essentie van hiphop: dansbare beats en recht-voor-je-raap raps. Hier slaagt hij met name aan het begin van de plaat in, waarna het niveau van de rapper en de producers wat stagneert.
Nu zijn de eerste tracks ook wel voortreffelijk, onder meer door het toedoen van gastartiesten Aloe Blacc en Evidence. De eerste blinkt uit op de door Sid Roams geproduceerde titeltrack: op een simplistisch, maar voornamelijk bombastische synthesizerproductie verzorgt de naar soulzanger getransformeerde rapper Aloe Blacc het refrein met verve. Zijn doorleefde stem voorziet het nummer van zowel extra stijl als kleur en is tevens een prima afwisseling met de droge raps van Rakaa, die er soms wat leuke lines uitgooit: “Ev told me I could be more emo//Than I just laughed and said: fuck that we need more Premo.”
Ander hoogtepunt is een door Evidence gecreëerd pianoloopje op Delilah, die, ondersteund door de stevige drum, het best als een banger kan worden omschreven. Op dergelijke harde producties komt Rakaa sowieso het best tot zijn recht, aangezien zijn stem wat emotie en afwisseling mist om kale tracks te dragen, maar vermakelijk genoeg is om de puntjes op de i te zetten op nummers die al wel een goede basis hebben.
En aangezien het merendeel van het album uit een zeer degelijk fundament bestaat, haalt Rakaa er ondanks zijn raptechnische beperkingen het maximale uit. Wat wel spijtig is, is het feit dat er naast het uitstekende begin van Crown of Thorns, verder weinig noemenswaardige nummers op de cd staan. Echt voortkabbelen doet de debuutplaat niet - daarvoor ligt het behaalde niveau te hoog - maar wel is het album wat uit balans. Een memorabel moment ergens aan het eind van Crown of Thorns zou welkom zijn geweest.
Deze recensie is te vinden op
www.hiphopleeft.nl.