Deze plaat valt me bji wederbeluistering toch weer een klein beetje tegen... de verwachtingen die je na het sublieme openingsnummer krijgt worden niet helemaal waargemaakt. Het openingsnummer heeft echt alles, mooie strijkers, een fijne subtiele gitaar en een heerlijke beat.. die zo rond de 1.50 inkomt, het meest geweldige moment van het album.
Daarna verzand het een klein beetje in zichzelf herhalende stukken, ze doen het mooi, maar toch weet het me niet zo aan te grijpen als een Hex, of hun self-titled plaat van hiervoor. Op die plaat werder duistere, minimale kanten afgewisseld met wat post-rock-achtige instrumenten. Hier zijn het met name de instrumenten die het moeten doen, allemaal wat bombastischer.
Deze plaat is alleen vermakelijk, niet zo aangrijpend als die vorige. In principe is het precies wat me aan zou moeten spreken, in de praktijk toch iets minder, ik zit te twijfelen of ik hem nu naar 3,5 of naar 4 moet verlagen, maar ik hou het nog even positief.