Robbie Williams - Swing When You're Winning (2001)

Origineel? Nee. Van hoge kwalitet? Ook niet echt. Maar wel hoogstvermakelijk, als eerder gezegd straalt het enthousiasme er vanaf. Draai het zelden, maar zowel word ik er altijd vrolijk van, dus voor mij een prima plaat.

3*

Wordt van deze plaat altijd nogal onrustig. Het werkt gewoon een beetje op mijn zenuwen. Slecht doet hij het echter niet zo hoor maar een voldoende haalt deze plaat voor mij niet.

George Michael deed het in 1999 al op zijn album George Michael - Songs from the Last Century (1999) en kwam er wat mij betreft goed mee weg.
Ook Robbie doet het aardig, maar waar George koos voor nummers uit v.n.l. de pop / soul hoek en die in een crooner / jazzy / bigband stijl neerzette en dus niet gewoon simpelweg de nummers coverde, maar ze meer naar zijn hand zette blijft Robbie heel dicht bij de originelen en dat is jammer.
Op die manier leg je de lat wel erg hoog want het is natuurlijk niet eenvoudig om het nivo van Frank Sinatra, Tony Bennett, Dean Martin of Sammy Davis Jr. te halen en ik geloof ook niet dat dat de bedoeling was van Robbie.
Als tussendoor project is het zeker wel geslaagd hij is zeer dicht bij de originelen gebleven en dat geeft het album wel een authentiek sfeertje mee. Het is wel een beetje te vergelijken met Michael Buble.
De gekozen nummers zijn natuurlijk stuk voor stuk geweldige composities in de originele uitvoering, maar de van Robbie mogen er ook best zijn.
Aardig cover album van Robbie Williams, maar ik hoor liever de originelen, van Robbie hoor ik liever zijn eigenwerk.

3.5*

Er zitten behoorlijk wat snobs hier op het forum.
Allereerst heeft Williams dit album niet gemaakt met het doel om de originele versies eventjes naar een hoger niveau te brengen of de songs te herarrangeren.

Nee. Het doel is om deze geweldige songs aan een nieuw publiek te tonen. De gemiddelde Robbie Williams fan had namelijk destijds nog nooit van Dean Martin gehoord.

Deze plaat is vol liefde en vakmanschap gemaakt. Met groot respect aan de originele artiesten, levert Williams een knappe plaat af. En de beste man kan wel degelijk zingen. Het is met een knipoog gedaan maar stiekem van een ontzettend hoog niveau. Williams deed er slim aan om niet te bezuinigen op de muzikanten, deze zijn top.

Op het concert van de Royal Albert Hall Kun je zien met wel enthousiasme hij zingt.

Een performer, een entertainer en een schrijver van goede liefjes (niet op deze plaat natuurlijk).
Ondanks dat ik eigenlijk helemaal niet zo’n Williams fan ben, vind ik dat de beste man meer respect verdient.

Thijs , je hebt helemaal gelijk.

Eén van de beste stemmen qua klank bedoel je? Want zangtechnisch is Sinatra helemaal niet zo bijzonder. Ik ben overigens wel fan van zijn sound, hoor.

Ontzettende rasperformer met elastiche stembanden. Hij vermaakt zich hier met een swing project. De lol is te horen en ik vind het meer dan vermakelijk.

Ik heb een enorme zwak voor RW. Belhamel, rasperformer, sex symbool en een bovengemiddeld goede zanger. Op SWYW waagt hij zich aan standards van diverse grote Amerikaanse zangers en dat gaat hem prima af. Critici zullen hun neus ophalen, het grote publiek smult er wel van en terecht!