menu

Fat Joe - The Darkside, Vol. 1 (2010)

mijn stem
3,46 (25)
25 stemmen

Verenigde Staten
Hip-Hop
Label: Terror Squad

  1. Intro (2:24)
  2. Valley of Death (3:39)
  3. I Am Crack (3:43)
  4. Kilo (4:01)

    met Cam'ron en Clipse

  5. Rappers Are in Danger (3:16)
  6. (Ha Ha ) Slow Down (3:25)

    met Young Jeezy

  7. If It Ain't About Money (3:53)

    met Trey Songz

  8. No Problems (2:57)

    met Rico Love

  9. How Did We Get Here? (4:20)

    met R. Kelly

  10. Money over Bitches (3:59)

    met TA en Too $hort

  11. Heavenly Father (4:05)

    met Lil' Wayne

  12. I'm Gone (6:21)
  13. At Last Supremacy (3:56)

    met Busta Rhymes

totale tijdsduur: 49:59
zoeken in:
avatar van Game
4,0
Een goed comeback album van Fat Joe, die zoals hij zelf zegt: uit de doodskist is gesprongen, het stof van z'n schouders af heeft gehaald en nu independent is geworden. Het is een dappere keus, want Fat Joe kon weer makkelijk voor het geld gaan. Wellicht inspireert dit andere oudgedienden weer om wat goeds te maken (zoals Busta).

The Darkside is een album wat een perfecte tijdsduur heeft en gast artiesten langs laat komen wanneer dat nodig is. Ze zijn niet heel hooggegrepen, maar kunnen mij toch wel vermaken. Clipse valt tegen, Cam'ron is een leuke afwisseling en Too $hort's verse is buitengewoon stoer voor een 44-jarige
Young Jeezy lijkt ook elk jaar iets beter te worden, zijn stem is nog steeds ongelofelijk kut maar zijn flow is iets beter geworden. Ik val in iedergeval niet meer in slaap als ik naar hem luister.

Voor de rest is The Darkside simpelweg harde beats en donkere straatverhalen van Fat Joe, althans voor de 1e helft van het album. Want daarna komen de vrolijkere nummers over geld, bitches en roem weer tevoorschijn. Aan het einde toe, met Heavenly Father en de sterke Premo track I'm Gone, wordt het weer serieuzer. Het valt me op hoe makkelijk Fat Joe kan vermaken op goede beats, want die worden ook niet door de minste geleverd. Just Blaze en Cool & Dre leveren eindelijk een keer wat leuks af, en Scoop DeVille valt op met zijn harde bangers (vooral Slow Down (Ha Ha). Fat Joe zelf kan wat leuke verhalen erin kwijt zoals in I Am Crack en hij gaat flink op andere rappers tekeer (Rappers Are In Danger), maar er zitten ook weer zwakke stukken over de cliché onderwerpen, helaas.

Ja ja, toch 4* sterren voor Joe Crack's sterke comeback
Hij zegt zelf dat Vol. 2 beter wordt, nou laat maar komen dan.

avatar van Capo Regime
3,0
In de afgelopen twintig jaar is Joey Crack (bewust) van rauwe D.I.T.C.- rapper veranderd in Fat Joe de popmuzikant. Het inleveren van zijn streetcred was niet zonder gevolg en leverde het zwaargewicht uit New York een aantal wereldwijde hits op. Helaas werden zijn albums niet alleen steeds commerciëler maar ook kwalitatief steeds zwakker, met als dieptepunt het vorig jaar verschenen J.O.S.E. 2. Een combinatie van goedkope synth-beats, autotune en ongeïnspireerd gebrabbel resulteerde in een rampzalige verkoop. Fat Joe lijkt hierdoor te zijn wakker geschud en geeft zijn fans nu een album met de veelbelovende titel The Darkside Vol. 1.

De verbetering is direct merkbaar. Daar waar de producties bij J.O.S.E. 2 allemaal uit het basisboek voor beatsmaken leken te komen, is professionaliteit op The Darkside Vol. 1 duidelijker hoorbaar. De synthesizers zijn melodieuzer en mede door het veelvuldig gebruik van zangsamples en scratches klinkt het geheel een stuk muzikaler. De stap vooruit op het gebied van beats is overigens niet echt onbegrijpelijk te noemen. Fat Joe maakt op dit album namelijk gebruik van de diensten van onder anderen Cool & Dre, Scoop Deville, Just Blaze, DJ Infamous en als slagroom op de taart DJ Premier voor de track Gone.

Joe zelf lijkt vooral zijn best te doen om als gevaarlijke drugsdealer weer geloofwaardig over te komen. Feesten en vrouwen worden maar in mondjesmaat besproken en moeten plaats maken voor de onderwerpen crack, wapens en geweld. Zelfs op de track Heavenly Father, waar de rapper op de biechtstoel plaatsneemt, lijkt hij eerder een alternatieve manier te hebben gevonden om zijn criminele cv te bespreken dan dat hij zijn zonden wil kwijtraken. Het zijn allemaal onderwerpen die binnen het genre dagelijks de revue passeren, maar Fat Joe kan hiermee het best zijn gretigheid overbrengen.

Ook de gastartiesten zijn aangepast aan de wat donkerdere aard van de plaat. Zo behoren The Clipse, Cam’ron en Too $hort tot het rijtje ‘straatrappers’ die The Darkside Vol. 1 van extra geloofwaardigheid voorzien. Zangers die alleen wat kunnen met autotune zoals T-Pain en Ron Browz (die op J.O.S.E. 2 nog de dienst uitmaakten) hebben de weg geruimd voor Trey Songz en R. Kelly, die duidelijk meer in hun mars hebben.

Fat Joe zat al jarenlang in een neerwaartse spiraal en leek in 2009 met J.O.S.E. 2 echt zijn dieptepunt te hebben bereikt. De ongeïnspireerdheid had ernstige vormen aangenomen en was in alles terug te vinden: beats, raps, gastartiesten en het ergste voor Joe zelf: zijn portemonnee. Met dat album nog vers in het geheugen is The Darkside Vol. 1 een aanzienlijke vooruitgang. De beats sprankelen niet per se van originaliteit maar klinken zeker niet uitgekauwd, en er is door de producers duidelijk meer moeite ingestoken dan op de voorgaande plaat. Fat Joe klinkt sinds lange tijd weer gretig, maar rapt helaas nog ietwat geforceerd over zijn straatverleden. Dit komt de muziek niet per se ten goede, maar toont tenminste aan dat hij oor heeft gehad naar de kritiek. De gastartiesten zijn niet alleen op naam geselecteerd, maar kunnen ook echt wat en zijn zeker een verrijking voor het album. Met The Darkside Vol. 1 heeft Fat Joe zijn oude vorm nog niet hervonden, maar hij zet zeker een stap in de goede richting. Er mag nu worden gehoopt dat hij op Vol. 2 deze lijn kan en gaat doorzetten.

Bron: Hiphopleeft

Gast
geplaatst: vandaag om 16:30 uur

geplaatst: vandaag om 16:30 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.