menu

Rhapsody - Symphony of Enchanted Lands Part II (2004)

Alternatieve titel: The Dark Secret

mijn stem
3,74 (49)
49 stemmen

Italiƫ
Metal
Label: Magic Circle

  1. The Dark Secret (4:13)
  2. Unholy Warcry (5:53)
  3. Never Forgotten Heroes (5:32)
  4. Elgard's Green Valleys (2:20)
  5. Magic of the Wizard's Dream (4:30)

    met Christopher Lee

  6. Erian's Mystical Rhymes (10:32)
  7. The Last Angels' Call (4:37)
  8. Dragonland's Rivers (3:45)
  9. Sacred Power of Raging Winds (10:06)
  10. Guardiani del Destino (5:51)
  11. Shadows of Death (8:13)
  12. Nightfall on the Grey Mountains (7:20)
totale tijdsduur: 1:12:52
zoeken in:
slaemperayreon
Dit is werkelijk een van de beste symfonische platen ooit.
Dat er een zestigkoppig orkest en Christopher Lee hebben meegedaan aan dit album, ondersteunen dit feit alleen maar. En als er dan ook nog topmuzikanten als Luca Turilli en Fabio Lione meedoen, dan weet je wel ongeveer waar je mee te maken hebt.
Enig minpunt aan deze cd (wat ik niet in het cijfer heb meegerekend), is dat dit album waarschijnlijk voor sommige mensen wat 'over-the-top' zal zijn. Neem nou het nummer 'Sacred Power of Raging Winds', in mijn ogen waarschijnlijk het
meest bombastische nummer ooit. Heel waarschijnlijk vinden een aantal mensen het gesprek tussen een zoon en zijn vader, een demon, te dramatisch. Dat is het ook weliswaar een beetje, maar je moet dit maar durven! Dit was uiteindeilijk toch wel mijn plaat van 2004. 5*

avatar van Halloween
5,0
Helemaal met je eens, deze krijgt van mij ook een dikke 5*.

Toch jammer dat veel mensen deze band nog niet kent, het is echt meesterlijk muziek.

slaemperayreon
inderdaad, misschien wel het beste in zijn genre

avatar van Casartelli
Casartelli (moderator)
slaemperayreon schreef:
Dit is werkelijk een van de beste symfonische platen ooit.



Nou ja, je geeft zelf ook aan dat hij voor sommige mensen misschien wat 'over the top' is... maar deze power metal dan maar meteen met alle symfonische platen over één kam scheren...?

Wat 'dé' plaat van 2004 betreft... ken je Dark matter (IQ), Marbles (Marillion) of Lemuria/SiriusB (Therion)? (die laatste zit wat meer deze richting op...)

slaemperayreon
marillion zou ik misschien hier niet noemen, aanzien we het hier wel over metal hebben. maar ik noem dit niet de béste symfonische plaat, maar één van de besten en ik heb inderdaad toegegeven dat het af en toe over the top is, bijvoorbeeld het gesprek tussen iemand en zijn vader, een demoon. over the top dus, maar je moet het wel durven! en dat vind ik ook wat waard

2,5
Ik heb het album gehoord bij een vriend, maar ik kan behalve dat ik het Lotr vind klinken, niet echt een boodschap aan geven. Iedereen zijn eigen muziek, maar om nu gelijk zoiets te doen, vind ik niet bij deze wereld hier passen, er zit geen realiteit in, geen bericht. Dat is wat ik mis. Het is een album voor mensen die van droomwerelden houden en van lotr soort muziek. Dat ze zelf niet op het hoesje staan heeft volgens mij zijn redenen, van mij krijgt het een 2.5. Omdat het toch een eigen stijl is.

5,0
Geweldig album, erg moeilijk om 3 tracks te selecteren. Erg Goede nummers: Unholy Warcry, Never Forgotten Heroes, Magic of the Wizards Dream, Erian's Mystical Rhymes, The Last Angels Call, Sacred Power of Raging Winds, Nightfall on the Grey Mountains, Shadows of Death.
Oh ja, komende 25 september releasen ze hun nieuwe album: Triumph or Agony, tweede album van de Dark Secret SAGA en in plaats van Rhapsody heten ze dan Rhapsody of Fire 5*

avatar van Rinus
4,0
Prachtig album, met een gast optreden van Christpher Lee. Het bevat heel gevarieerde muziek, niet zo hard als de vorige albums, en is een concept album. Sterke nummers en een goede produktie. Ik heb de super-de-luxe digi-pack dubbel CD uitvoering

Necr0ph0biC
slaemperayreon schreef:
Dit is werkelijk een van de beste symfonische platen ooit.
Dat er een zestigkoppig orkest en Christopher Lee hebben meegedaan aan dit album, ondersteunen dit feit alleen maar. En als er dan ook nog topmuzikanten als Luca Turilli en Fabio Lione meedoen, dan weet je wel ongeveer waar je mee te maken hebt.
Enig minpunt aan deze cd (wat ik niet in het cijfer heb meegerekend), is dat dit album waarschijnlijk voor sommige mensen wat 'over-the-top' zal zijn. Neem nou het nummer 'Sacred Power of Raging Winds', in mijn ogen waarschijnlijk het
meest bombastische nummer ooit. Heel waarschijnlijk vinden een aantal mensen het gesprek tussen een zoon en zijn vader, een demon, te dramatisch. Dat is het ook weliswaar een beetje, maar je moet dit maar durven! Dit was uiteindeilijk toch wel mijn plaat van 2004. 5*

Helemaal mee eens, dit album heeft gewoon alles wat het nodig heeft om in dit genre een topper te zijn, en het heeft zelfs meer.

Akron777
Na een paar jaar nog eens opgezet. Hoewel mijn smaak toch wat veranderd is, blijft deze plaat toch steeds lekker bombastisch klinken, heerlijk gewoon.

5*

Jammer dat deze band wat aan het verzanden is geraakt door iedere keer met dezelfde albums uit te komen.
Dit exemplaar is uiteindelijk, denk ik, wel hun meesterwerk.
Ervaring, gedrevenheid en een totale bombast zijn aanwezig.
Aanvankelijk klinkt het album als een brij van geluid, na meerdere luisterbeurten komen de vele details/nuances pas naar boven. Dat maakt het tot een groeidiamant.
Het enige nadeel is wellicht dat door de toevoegingen van al die toeters en bellen (lees: de koren en de orkestgeluiden), de gitaar soms naar de achtergrond is geproduceerd.
Conclusie: een geweldig album!

Akron777
In teken van mijn top 10 jaren 2000 nog eens opgezet. En voor mij zeker een plaats waard binnen mijn persoonlijke lijst. Hoewel de muziek nog steeds perfect klinkt gaan de gesproken woorden wat vervelen. Hoewel ik in het begin het hele fantasy verhaaltje nogal leuk was, kan ik dat nu niet meer zeggen. Mede door het feit dat de band nu bijna 4 jaar eruit ligt. Bijvoorbeeld de woorden op het einde van Erian's Mystical Rhymes. Of het begin van Sacred Power of Raging Winds. De muziek is werkelijk over de top. En zeker hun beste. Ik vind me helaas niet meer zo zeer in die dialogen.

avatar van Edwynn
4,5
Net als je denkt dat alle bombast ruimschoots aan bod is geweest op de voorgaande albums, doet Rhapsody op deze Symphony Of The Enchanted Lands part II er doodleuk nog een fikse schep bovenop.
Het intro The Dark Secret introduceert met niemand minder dan Christopher Lee een nieuwe verteller. Dat geeft wel een nieuwe dimensie aan de Tolkien achtige sfeer die Rhapsody altijd al nastreefde.
Verder is het allemaal weer op en top Rhapsody. En dan in het kwadraat. De vocalen worden met veel bravour gebracht, het gitaarwerk klinkt erg als Paganini en de orkestrale toevoegingen buitelen over elkaar heen.
Wie de voorgaande albums van de band kon waarderen, valt zich hieraan zeker geen buil.

avatar van jasper1991
4,5
prachtig album met een paar krakers als unholy warcry, never forgotten heroes, magic of the wizard's dream en guardani del destino.
allemaal nummers die op hun eigen manier goed zijn, sowieso barst het album van de afwisseling. van bombastiek naar gevoelige ballads naar folk.
de meezinger: the last angels call is daarentegen weer een behoorlijke tegenvaller. streep hem door inclusief wat gesproken tekst en je hebt een album van een uurtje met alleen maar topmuziek.

avatar van Phoebe318
Van dit album alleen nog maar The Magic of the Wizard's Dream gehoord, maar wat een fantastisch nummer! Binnenkort maar even het album binnenhalen!

avatar van Spock2011
4,5
Een van mijn favoriete platen van Rhapsody. Never Forgotten Heroes doet erg denken aan Wisdom of the Kings. De twee epics op deze plaat zijn overigens van topkwaliteit. Het tussen stuk op Sacred Power... Ik hoopte eigenlijk dat ze de versie met Christopher Lee op het album hadden verwerkt. Die is nog stukken beter, gelukkig hebben ze later een EP'tje uitgebracht. Het intro is overigens zeer sterk gebracht door de prachtige stem van Lee. Het album sluit af met een erg kerstmis-achtig nummer. 5/5

avatar van Edwynn
4,5
Wat is hier nu weer met het artwork gebeurd? Wie zit hier te slapen?

Waarom staat hier nu het artwork van part I bij afgebeeld?

avatar van jasper1991
4,5
Valt me nu pas op... zeker een week geleden was dit nog niet. Benieuwd wie de grappenmaker is, maar ook de crew krijgt geen punten van me. Correctieverzoek ingediend.

avatar van Edwynn
4,5
Klopt van de week was het nog niet. Graag terugveranderen. Geen zin om zelf een plaatje op te zoeken dat mag de schuldige zelf even doen.

avatar van Edwynn
4,5
Hoera, het oorspronkelijke artwork is weer terug. Danku, danku en nu niet meer aankomen

avatar van lennert
3,0
Oef, na het absolute meesterwerk Power Of The Dragonflame schrik ik hier vooral hoe slecht de productie is. De gitaren en bas staan ver op de achtergrond, terwijl het enorme klassieke orkest alles in een grote brei verdrinkt. Het album klinkt niet krachtig en dat is funest voor een power metal band (zelfs als deze al heel lang orkestraties gebruikt). Ook de songs missen voor het gros aanstekelijkheid of vuur. Dit wil niet zeggen dat het allemaal kommer en kwel is, zo vind ik Erian's Mystical Rhymes en Guardiani Del Destino echt weergaloze songs, maar voor het gros is het allemaal inhoudsloos bombastisch. Ik mis riffs en aanstekelijke zang/gitaar-melodieën. Misschien dat de tijd onder het management van mister Manowar himself, Joey DeMaio, de band toch niet helemaal in de juiste richting duwde. De laatste twee songs heb ik nu al niet meer onthouden. Geef me aub voor de volgende keer weer wat snelheid terug.

Voorlopige tussenstand:
1. Power Of The Dragonflame
2. Dawn Of Victory
3. Symphony Of Enchanted Lands
4. Legendary Tales
5. Rain Of A Thousand Flames
6. Symphony Of Enchanted Lands II

avatar van RuudC
3,0
Wat een diepe teleurstelling...

Ik heb deze plaat weinig gedraaid vroeger en nu snap ik wel waarom. Nieuw label, meer budget, Joey DeMaio... Niet per se een recept voor achteruitgang, maar ik vraag me sterk af wat er door de hoofden van Turilli en Staropoli spookte. Allereerst het orkest. De vioolpartijen hadden op de vorige platen best wat meer naar voren mogen komen, maar nu de orkestraties vertienvoudigd zijn, durf ik rustig te spreken van overkill. Het lijkt wel alsof de band vooral wil laten horen dat ze nu wel budget hebben voor zoveel muzikanten. Ze zijn zo op de voorgrond gezet dat de gitaarpartijen grotendeels wegvallen. Turilli mag nog wel vaak opdraven voor (te gekke) solo's, maar de riffs zijn niet meer echt in your face. Daardoor mist deze plaat de broodnodige epic factor.

De songs zijn vooral gezapig. Er valt geen rode lijn te bespeuren. Geen toffe meezingers meer, of dramatische epossen, maar vooral veel orkest in Rhapsodystijl. De zanglijnen zijn doodeenvoudig, terwijl Lione hier in het verleden zo creatief mee was. Dit album roept vooral vragen op. Waarom is het zo gezapig? Waarom steeds dezelfde snelheid? Lione laat mooie dingen horen in
Guardiani del Destino, maar waarom komt het duet met Christopher Lee in Magic of the Wizard's Dream zo slecht uit de verf? Je zou bijna denken dat Joey DeMaio een dikke vinger in de pap had, omdat de platen van Manowar de laatste tijd ook zo saai zijn. Rhapsody lijkt maar weinig energie in deze plaat te steken en daardoor mist de muziek alle emoties die er voorheen wel waren.


Tussenstand:
1. Power of the Dragonflame
2. Dawn Of Victory
3. Legendary Tales
4. Symphony Of Enchanted Lands
5. Rain Of A Thousand Flames
6. Symphony Of Enchanted Lands II

avatar van jasper1991
4,5
En hier ben ik het wat minder met jullie eens. Het is allemaal inderdaad wat minder direct, maar zo meeslepend. Het orkest, het zestigkoppige koor, ik vind alles uitstekend benut. De eerste seconden na het intro zijn toch puur genieten? Verder zit er ook interessante folk in en die maffe Bach-breaks in Sacred Power of Raging Winds. Ook hier geniet ik van iedere seconde, en naar aanleiding van dit album besloot ik ook The Dark Secret Saga uit te pluizen (In The Emerald Sword Saga heb ik me nog steeds niet verdiept).

avatar van lennert
3,0
jasper1991 schreef:
En hier ben ik het wat minder met jullie eens. Het is allemaal inderdaad wat minder direct, maar zo meeslepend. Het orkest, het zestigkoppige koor, ik vind alles uitstekend benut. De eerste seconden na het intro zijn toch puur genieten? Verder zit er ook interessante folk in en die maffe Bach-breaks in Sacred Power of Raging Winds. Ook hier geniet ik van iedere seconde, en naar aanleiding van dit album besloot ik ook The Dark Secret Saga uit te pluizen (In The Emerald Sword Saga heb ik me nog steeds niet verdiept).


Het probleem zit hem er voor mij bij dit en het volgende album vooral in dat het powermetalaspect compleet naar de achtergrond is. Teveel orkest en te weinig tempo/gitaar is voor mijn Rhapsody-beleving niet goed, daarom werken (tot nog toe) de andere albums vele malen beter.

avatar van jasper1991
4,5
Ja, klopt natuurlijk. Bij het horen van Sacred Powers kwam prog zelfs even in me op. Of het nou de doublebass-stampers van de albums hiervoor of de stijl van dit album is, ik vind het allemaal gaaf en ik zie Turilli en Staropoli als meesterlijke metalcomponisten.

avatar van Kondoro0614
3,0
Ik kan me echt wel in de meningen van de twee heren stoppen, ook ik vond dit werkje van de legendarische maar vooral goeie band 'Rhapsody' minder puik dan wat ze eerder hebben later merken. Ik mistte de actie, de vooral sterke en diep meegaande sound van Rhapsody die ze juist zo goed hebben later horen in het voorgaande album 'Power of the Dragonflame' en dan zit het bij mij ook een beetje dwars dat de band er voor kiest zo erg veel overvloed van orkestische sounds er in te gooien die bij de vorige albums soms ver te zoeken was en hier weer juist te veel in overvloed aanwezig was op de voorgrond.

De gitaarwerken waren prima, zo vond ik dat 'Unholy Warcry' en 'Sacred Power of Raging Winds' vaak wel wat mooie invloeden hadden van het geluidje van Turilli alleen is het soms net iets te weinig om echt van te kunnen genieten, daarmee werd hij vaak op de achtergrond geplaatst en waren de lines van Turilli soms erg zwak dat ze weinig invloed op me hadden om weer zo'n heerlijk, en oud vertrouwd 'wow'-gevoel op 'Rhapsody' los te laten.

Daarbij vond ik dat Lione ook soms wel iets meer had mogen optreden, en sommige nummers waren erg kill zonder deze fantastische verteller die het altijd zou blijven. Ook van hem had ik een tikkeltje meer verwacht met wat betere en pakkende zinnen. Al zou ik Lione niet snel afkeuren, helemaal niet zelfs. Ik vond persoonlijk 'Symphony of Enchanted Lands Part II' niet goed genoeg overtuigen. Tevens de laatste album onder de naam 'Rhapsody' (zonder 'of Fire' erbij).

Voorlopige tussenstand:
01. Power of the Dragonflame
02. Dawn of Victory
03. Legendary Tales
04. Symphony of Enchanted Lands
05. Symphony of Enchanted Lands Part II

Gast
geplaatst: vandaag om 11:03 uur

geplaatst: vandaag om 11:03 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.