menu

Rhapsody - Symphony of Enchanted Lands (1998)

mijn stem
3,71 (62)
62 stemmen

Italiƫ
Metal
Label: Magic Circle

  1. Epicus Furor (1:16)
  2. Emerald Swords (4:21)
  3. Wisdom of the Kings (4:30)
  4. Heroes of the Lost Valley (2:06)
  5. Eternal Glory (7:28)
  6. Beyond the Gates of Infinity (7:21)
  7. Wings of Destiny (4:28)
  8. The Dark Tower of Abyss (6:49)
  9. Riding the Winds of Eternity (4:13)
  10. Symphony of Enchanted Lands (13:12)
totale tijdsduur: 55:44
zoeken in:
avatar van Metal-D78
Heel fout, maar tegelijkertijd ook wel weer errug lekker om zo nu en dan naar te luisteren! Wel even het italiaanse accent voor liefnemen (iemeraald swords.... ), dat is af en toe wel heel hinderlijk.

avatar van Devoo
3,5
Fout vind ik het niet hoor. Echt geweldige muziek eigelijk. Rhapsody is een band die ik al erg lang ken, en al heel erg lange alle muziek in mijn kast heb staan, maar het pas nu dat ik het pas grondig begin te luisteren.

avatar van BlauweVla
3,0
Minder goed als het debuut vind ik. Ietsje harder geluid en minder plotselinge 'klassieke' stukjes.

avatar van Devoo
3,5
Het laatste lange nummer, vindt ik eigelijk een beetje teleurstellend. Op dit album hoor je wel dat de band gegroeid is. De gitaren staan iets harder dan op het debuut, en de totaal-sound is iets beter. Toch vindt ik het debuut beter, want die is puurder. Toch is dit album zeer goed!

Akron777
Een band die ik al heel lang ken. Hoewel dit toch echt word gezien als Rhapsody's pronkstuk, heb ik er zelf wat minder mee. Emerald Sword en Wisdom of the Kings blijven uiteraard twee ongetwijfelde klassiekers, maar de andere nummers vind ik wat minder, maar zeker niet slecht. Het debuut kwam wat beter uit de verf. De afsluiter is een goed nummer, erg episch. Alleen de verteller die ze erin hebben gezet praat met een vreselijk accent en dat maakt het iets als een goedkope b-film. De latere werken met Christopher Lee zijn dan uiteraard 50 keer zo sterk. Maar al met al geen slechte plaat. 4*

avatar van Sinner
3,0
Die verteller was geweldig! Zelden zo dubbel gelegen bij een metal cd. Toppunt was een interview met Luca Turilli (ik dacht op Metal Meltdown - wat indertijd via het net te beluisteren was) die in heel gebrekkig engels trots duidelijk maakte hoe goed deze wel niet bij de muziek paste en waar hij hem had opgeduikeld. Tot groot jolijt van de persoon die hem interviewde.

Verder heb ik altijd een heel dubbel gevoel gehad bij Rhapsody. Zo steekt het muzikaal wel heel goed in elkaar (met name de eerste twee cd's) maar ze vallen wel erg snel in herhaling, de zang kon mij absoluut niet bekoren (vanwege het accent en het nasale geluid) en dan heb ik het nog niet eens gehad over het achterlijke concept en teksten. Deze haalt dan ook maar net een 3'tje - de delen erna blijven rond een 2,5 steken.

avatar van BlauweVla
3,0
Met hun zeer goede debuut uit 1997 hebben ze gezorgd dat er een zogenoemde power metal hype kwam. Toen werd er in de recensie van dat album "Legendary Tales" in de Aardschok gezegd dat Rhapsody geen spaan heel hield van Helloween's happy metal. Tja, die recensent had het dus wel door, terwijl er in dat blad (en bijna alle andere bladen) de jaren daarvoor nogal min gedaan werd over dergelijk metal, (betere) bands ik noem een Virgin Steele, werden maar louwtjes besproken en bestempeld als oubollig (nou niet zo oubollig als Rhapsody in ieder geval, Virgin Steele was die jaren goed en redelijk origineel bezig eigenlijk). Maar toen werd, achter de feiten aan hobbelend, dit "Symphony of Enchanted Lands", album van de maand als een soort goedmakertje, terwijl het stukken minder als het debuut is. En nu inderdaad wordt er onterecht gesproken van een klassieker...

avatar van Edwynn
4,5
Halverwege de jaren 90 werd met een nogal dedain gereageerd op traditionele (power)metal. Iced Earth kon net als Virgin Steele bijvoorbeeld ook op hoon rekenen in de zogenaamde gerenomeerde bladen. Met de waardering voor o.a. Rhapsody kwam waarschijnlijk de ommekeer voor de anti-powermetal cultuur.

Maar Rhapsody laat ook geen spaan heel van de Helloween (na Keeper 2). Rhapsody gaat helemaal over de top in haar voorliefde voor barokke neoklassieke heavy metal in haar meest bombastische soort. Ook gaat men helemaal tot het gaatje in de dungeons and dragons verhalenvertellerij. Ik vind het erg vermakelijk gedaan. Het wordt met veel liefde gebracht.
Symphony Of The Enchanted Lands is zowel conceptueel als muzikaal een vervolg op het te gekke debuut. Gekgenoeg is het meer van hetzelfde maar ik vind de songs hier echt van gelijkwaardig niveau. Vooral de catchy refreinen van de up-tempokrakers Emerald Sword en Wisdom Of The Kings, waarmee de plaat uit de startblokken schiet, hoor je zelden in gelijkwaardige kwaliteit.
Dit niveau blijft gedurende het hele album gehandhaafd. Van de ultra emotionele Italiaans aandoende ballade Wings Of Destiny tot aan het afsluitende titelnummer.

Akron777
In ieder geval een interessante band die ik nooit meer zal vergeten. Het saga is wel grappig, een doodgewone queest door een fantasywereld. Er was ook sprake het om te zetten in een pc spel, maar dat ging niet door. Telkens dat "Yes, mighty warriors...". Het gaat eigenlijk iets te ver, maar is veel te leuk. Ik ga hem zeker nog eens opzetten, wie weet stuit ik op nieuwe leuke ervaringen.

Akron777
Net opgezet, en was weer eens de moeite waard. Er staat vrijwel geen enkel nummer op waar ik een negatieve kritiek over heb. Kortom: ik verhoog naar de 5*

avatar van glenn53
2,0
Voor mij een miskoop jammer

avatar van Spock2011
4,5
Echt fantastisch. Rhapsody zet zich met deze plaat en de opvolger echt neer binnen het Power Metal genre. Het eindnummer is echt magisch.

avatar van uffing
De bombast vliegt je hier werkelijk om de oren, heerlijk man. Enige minpuntje is het wel erg aanwezige italiaanse accent.

avatar van Kees Peter
3,0
Ik hou erg van stevige metal maar dit is me net té. Ik trek dit gewoon echt niet.

Maar om dit nou een 1 te gaan geven gaat me wel erg ver aangezien ik op de radio dagelijks veel beroerdere muziek mag bewonderen.

avatar van Leptop
4,0
Ik stel me een concert van deze heren voor als een dampende zaal mannen met bier in de ene hand en de andere als vuist gebald in de lucht. Refreinen die als uit 1 keel worden gezongen. De beste voorbereiding om vol adrenaline en testosteron de zaal te verlaten als hen die ten strijd gaan. Zoiets. Ik vind dit een zeer goed gebracht, volledig over de top, powermetal album met strijdliederen, orkesten, koren etc. Geweldig binnen het genre. Ik denk wel van het type: 1 album en je kent de rest ook. Koop dan deze; geen miskoop.

avatar van DargorDT
5,0
Ik was hier een tijd lang verslingerd aan Nog altijd vind ik dit een van de beste Rhapsody-albums. Het is natuurlijk volledig over de top, maar dat maakt het juist zo leuk. Ik was rond die tijd ook gek op fantasy, en de verhalen over koene ridders die op drakenjacht gingen smaakten prima. Wel knap dat ze na al die jaren nog steeds inspiratie hebben, op een gegeven moment zijn de thema's wel uitgekauwd.

avatar van RuudC
4,5
Prachtig album weer. Het opent met de sterke meezinger, Emerald Sword, en zet zowaar nog bombastischer voort dan Legendary Tales. Als het op kwaliteit aankomt, zit er licht verschil in met het debuut. Dit album steekt net wat beter in elkaar, maar het enthousiasme is beter voelbaar op de vorige. Ook hier hoef ik me weer niet te vervelen. Symphony of Enchanted Lands heeft een heel grote herluisterwaarde. Het verhaal dat hierin zit, is weliswaar vrij kitscherig, maar de muzikale vertolking is erg goed. Dit is ook geen album waar je losse nummers van moet beoordelen, maar echt moet zien als een geheel. Dat betekent dat er ook rustige (en daarmee wellicht ook saaie) stukken in zitten. Het daagt je wel even uit om het album op de juiste manier te beluisteren. Dat Rhapsody daardoor vaker met ongebruikelijke instrumenten komt, vind ik juist wel erg tof. Het is ook allemaal zo kazig, dat het ook weer erg leuk wordt. Alleen Italianen komen daar wat mij betreft mee weg.

Tussenstand:
1. Legendary Tales
2. Symphony Of Enchanted Lands

avatar van lennert
4,5
In vergelijking met Symphony Of Enchanted Lands was het debuut vooral een verzameling van frivole ridderliedjes: dit album heeft ineens een complete visie. Dat zorgt ervoor dat een gedeelte van het spontane er wel af is, maar de klassieke passages en veel ingewikkeldere composities zijn tegelijkertijd wel fenomenaal goed. Dit is tevens ook het punt waarop mensen die twijfelden bij het debuut definitief kunnen beslissen of zij Rhapsody wel of niet aankunnen. Want ja, dertig soorten kaas druipen uit je speakers. Het accent van Lione, de verteller, de uitgesponnen orkestrale passages en thema's, de Latijnse teksten en... eigenlijk de teksten in het algemeen. Als je niet genoeg D&D gespeeld hebt en jezelf erg serieus neemt, is dit album een ramp om uit te zitten.

Ik was gelukkig toentertijd al een lvl 10 half-elven cleric van Corellon Larethian en was dol op dit soort dingen. Sterker nog Riding The Winds Of Eternity maakte mij in een klap diehard fan. Emerald Sword werd op feestjes meerdere malen keihard meegebruld en de epiek van Beyond The Gates Of Infinity, The Dark Tower Of Abyss en het afsluitende Symphony Of Enchanted Lands is onovertroffen. Slechts Wings Of Destiny is ietwat makkelijk te vergeten, maar al met al is Symphony Of Enchanted Lands toch een ware powermetalklassieker.

Voorlopige tussenstand:
1. Symphony Of Enchanted Lands
2. Legendary Tales

avatar van Kondoro0614
4,0
Dit tweede album heeft wat minder nostalgische gevoelens op mij, en het lijkt alsof ik deze vaak bewust oversloeg maar waarvoor weet ik niet precies. Nu ik het album de afgelopen drie dagen volop heb geluisterd begin ik steeds meer te snappen waarom ik dit album soms liever links liet liggen en dat was omdat je het album goed door moet hebben mag je het goed snappen en er ook van houden (zoals Lennert ook deels verwoord), en afhaken zou hier erg goed kunnen. Gelukkig weet ik van mezelf dat het hierop volgende album grijs gedraaid is door mij, en ik geef niet zomaar op.

Dit tweede album is geen ramp om uit te zitten, er klinken inderdaad vaak veel geluiden door je luidsprekers waar je toch soms even aan moest wennen, toch kon ik dat aardig snel en dat blijkt ook weer waarom ik 'vroeger' en hedendaags nog steeds best een 'Rhapsody' fan ben want de nummers blijven me constant maar fascineren.

Lione is als verteller toch wel één van de betere in dit vak, en ik kan uren genieten van de vocals die deze man uitkraamt, hoewel het accent er inderdaad vaak aanwezig is, blijft het lekker om naar te blijven luisteren, waar je toch steeds omver geblazen word door hoge noten, kei harde stukken die zichzelf vervullen met mid tot low-tempo stukken waar we bepaalde fluiten en andere middeleeuwse instrumenten voorbij horen komen (als ik het fout heb, corrigeer mij want ik ben geen middeleeuwenkenner). Toch bewijst 'Symphony of Enchanted Lands' hier wel dat hij me minder aangreep dan 'Legendary Tales' dat wist te doen. Maar man o man, wat blijft Emerald Sword een kneiter van een plaat.

Tussenstand:

01. Legendary Tales
02. Symphony of Enchanted Lands

avatar van Jelle78
4,5
In 1998 zat ik een fase waarin mijn metal niet extreem genoeg kon zijn. Nile, Cryptopsy, Cannibal Corpse, Krisiun, hoe sneller hoe beter. Inmiddels luister ik niet meer naar deze bands en heb ik die cd's al jaren geleden de deur uit gedaan.
In 1998 kwam ook Symphony Of Enchanted Lands van Rhapsody uit. In de Aardschok werd die voorzien van een lyrische 100 punten recensie. Hoewel dit uiteraard totaal niet in mijn extreme metal fase paste schafte ik op basis van die recensie de cd toch aan en tussen alle blastbeats en grunts door vormde het een heerlijke afwisseling. Na al die jaren heb ik deze cd nog steeds in huis en ik draai hem nog steeds met enige regelmaat. Nog steeds raak ik in vervoering door het epische en klassieke karakter van de nummers. Natuurlijk is het volledig over the top allemaal, maar als het zo ontzettend goed en vakkundig wordt gedaan als Rhapsody het doet hoor je mij niet klagen. Zelfs de gesproken stukjes vind ik in al hun cheesiness geweldig. Heroes Of The Lost Valley en Eternal Glory moeten toch wel twee van de meest geniale stukken symfonische power metal ooit zijn. Maar dan volgt Beyond The Gates Of Infinity en dat nummer is zo mogelijk nog beter. En zo gaat het maar door. Eigenlijk is alleen ballad Wings Of Destiny een wat minder nummer, omdat dat zo ontzettend kazig en kitcherig is dat het glazuur zowat van m'n tanden springt. Maar goed, dat hoort ook bij power metal en dus neem ik het op de koop toe.
Al met al nog steeds een nagenoeg ongeëvenaarde klassieker in het power metal genre voor mij.

avatar van CorvisChristi
4,0
CorvisChristi (crew)
Niet zo goed als het debuut Legendary Tales, maar nog altijd een enorm ambitieus en episch klinkend metal-album waarop vooral de invloeden uit de klassieke muziek, maar ook film-muziek nog meer de overhand zouden krijgen. Iets waardoor Symphony of Enchanted Lands een avontuurlijke 'feel' met zich mee krijgt: nog meer gaat het verhaal, wat de band speciaal heeft bedacht voor de uiteenzetting van hun concept wat ze zouden verspreiden over meerdere albums, de aandacht opeisen. Of dat zo interessant is, valt te betwijfelen, want uiteindelijk staat of valt het met de muziek.

En op deze tweede langspeler van Rhapsody is de muziek niets meer dan waanzinnig te noemen. Complexer dit keer dan wat op het debuut Legendary Tales te horen valt en dat is niet altijd even goed, maar dat is slechts een klein minpunt.

De band, die overigens in dezelfde bezetting als op het debuut, verder aangevuld met bas-speler Alessandro Lotta, lijkt namelijk nog beter op elkaar ingespeelt en mede daardoor klinkt Symphony of Enchanted Lands strakker. Ook qua productie zijn er vorderingen gemaakt.

De band schiet vertrouwd uit de startblokken met o.a. "Emerald Sword" en "Wisdom of the Kings", twee knallers van de eerste orde die zo op het debuut-album hadden kunnen staan.
Vanaf "Heroes of the Lost Valley", waarmee ook de verteller van het verhaal geïntroduceerd wordt, begint de muziek nog meer epische proporties aan te nemen dan wat te horen valt op het debuut. De nummers duren langer en er gebeurt meer binnen de nummers; ze beluisteren is als het ware een avontuur op zich en dat zal wel de bedoeling zijn geweest.

Met het ruim dertien minuten durende titelnummer overtreft de band zichzelf door alle stijlen wat Rhapsody zo kenmerkt, te laten terugkomen in een soort van mini-epos. Niet per se het beste wat de band gemaakt heeft, maar alleen door de omvang alleen al, verdient het zeker lof.

Toch is Symphony of Enchanted Lands niet mijn favoriete plaat van de band. Het beklijft allemaal net even minder dan het debuut en tevens de kracht en impact op latere albums, ontbreekt gek genoeg een beetje.
Maakt het e.e.a. daarmee tot een mindere plaat? Zeer zeker niet. Symphony of Enchanted Lands is een voortreffelijke en gedurfde opvolger van het meesterlijke debuut en bevat zeer goede epische power-metal vermengt met allerlei bombastische en filmische passages die er als het ware voor zorgen dat het verhaal werkelijk waar tot leven komt en zijn eigen weg volgt naast de muziek. En dat is een prestatie op zich.

Een zeer goed en degelijk album dus, maar net even minder dan het debuut, wat een smaakgebonden dingetje zal zijn.
Maar ik wil niets bagatelliseren, dus toch een 4 voor Symphony of Enchanted Lands.

avatar van ShadowGallery79
4,0
Heerlijke melodieuse powermetal.

avatar van Mssr Renard
3,0
Uiterst kundig gespeeld deze Dungeons and Dragons-metalplaat. Toen ik hem had, vond ik er al snel niet zo veel meer aan. Dit in tegenstelling tot de gitarist van de band waar ik toen in speelde. Hij mocht de cd hebben.

Ik kende Fabio (de zanger) al van Labyrinth en Athena die ik allebei veel gaver vond. Labyrinth wat meer meer powermetal en Athena wat meer progressive metal.

In elk geval bleef het voor mij bij deze plaat, en als we gedronken hadden was Emerald Sword wel een drinkenbroeders-lied.

Gast
geplaatst: vandaag om 23:26 uur

geplaatst: vandaag om 23:26 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.