El da Sensei & The Returners - GT2: Nu World (2010)

Aardig album dat soms erg blijft steken in te eentonige beats. Hoewel het bij vlagen sterke boombap is, en Nu World het zeker goed doet met de volumeknop vol open, staan er net wat te veel beats op die zowel eenvoudig in het gehoor liggen als ook eenvoudig gemaakt zijn. Let wel, dergelijke projecten behoren ook niet te leunen op ingewikkelde beats, maar op deze schijf is het allemaal net wat te flets. Raps zijn aardig, tekstueel niet altijd even boeiend - is ook niet nodig - maar qua flow strak binnen de lijntjes. Enkele aardige gastbijdrages van de bekendere artiesten zorgen voor net dat beetje meer voldoening.

Fijn album van El da Sensei en de returners. Het is nergens echt baanbrekend, de producties zijn inderdaad niet ingewikkeld maar liggen fijn in het gehoord en vormen een mooi geheel. Deze beats passen perfect bij El da Sensei die perfect over deze beats heen flowt. Aangenaam om naar te luisteren al mist het wat eigenheid om echt tot de top gerekend te mogen worden

De hoes van Coalmine Records is een stuk mooier. De hoes op MuMe is de Poolse/Europese versie van Asfalt Records.

Volgens mij verhoog ik deze plaat nu voor de tweede keer, begin het steeds beter te voelen. Pure hiphop: harde, maar eenvoudige beats aangevuld met fijne, krachtige raps van El Da Sensei en gastartiesten. Dit is toch wel het magnus opus van El Da Sensei.

Is dit beter dan Artifacts?

Dergelijke albums zijn altijd moeilijk te vergelijken. De status van Artifacts is veel groter, maar dat wil niet zeggen dat ik ook meer plezier beleef aan Between a Rock and a Hard Place. Integendeel zelfs, deze plaat check ik met meer plezier en roept bij mij een andere, betere sfeer op.

geef mij maar Artifacts

Naar mijn mening is de sound zoiets als Artifacts....lekkere boombap beats die uit je speakers knallen en nog van die lekkere ouderwetse cuts/scratches.
Pain heeft overigens een vette clip....

Deze maand de Remix EP uitgekomen van dit album.